De witte wolf

hoofdstuk 26 Dave vader van Dylan

HOOFDSTUK 26
"Ik ga even naar buiten he."
Ja ga maar, maar niet te ver he.
"Jaja."
Ik loop naar buiten, en tramformeer in mijn wolf.
Ik mind-link naar mijn mama, dat ik met haar wil praten.
Ik loop naar het pack-huis en zie mijn mama daar staan.
Ze kijkt me met open mond aan.
Ik tramformeer terug, en loop wat dichter naar haar toe.
Omg je bent de vuur weerwolf.
"Ja, ik heb het van mijn over over over groot moeder overgekregen."
"Maar nu niet over de vuur weerwolf of de water weerwolf praten, ik wil nog weten hoe mijn papa dood is gegaan."
Ik ga het nu allemaal uit leggen.
Op een dag kwam er een aanval.
Ze wilde ons aanvallen voor jou, ze wisten dat jij speciaal was.
Ik wist ook dat jij een van de elementen ging zijn.
Maar je papa wauw je weg hebben omdat je gevaarlijk kon zijn, daarom hebben we je als rogue laten leven.
"En is de aanval dan gestopt?"
Nee ze hebben ons nog aangevallen, de helft van de pack was dood.
En je papa had het nog net niet overleefd.
Ik zak ineen.
Ik begin te huilen, maar ik weet niet waarom.
Zo goed ken ik mijn papa ook weer niet.
Mijn mama hurkt voor me.
Schatje gaat het?
Ik ben er nu.
Ik knik.
Mijn mama doet haar armen open.
Ik twijfel geen seconde en knuffel haar.
"Mam ik heb je zo gemist."
Ik jou ook Sky.
Ik veeg de tranen weg, en kijk haar met een glimlach aan.
"Laat me nu nooit meer alleen."
"Ik had het moeilijk om als rogue te leven."
Ik weet het schatje, ik weet het.
Maar je hebt het goed gedaan, en nu heb je zelfs je mate al gevonden.
Ik ben zo trots op jou.
Je bent een goed mens, ik wist niet hoe je papa dacht dat jij gevaarlijk ging worden.
Je bent speciaal Skylar, je bent mijn speciaal kindje.
"Ik ben al 17 jaar he."
"Ik ben geen kindje meer."
Ja maar je bent nog steeds mijn kindje.
En wow je bent al 17 jaar, ik heb zoveel tijd met je gemist.
"We hebben nog veel tijd, wil je nu anders met me lopen in onze weerwolf vorm?"
Ja dat zal ik fijn vinden.
Ik tramformeer in mijn wolf net als mijn mama.
We lopen samen door de pack.
Je bent mooi mind-linkt mijn mama.
Jij ook mam mind-link ik terug.
Kom we gaan terug naar het pack-huis.
Is goed.
Ik sluit de mind-link af, en loop met mijn mama terug naar het pack-huis.
Daar aangekomen zie ik Dylan staan.
Ik knik naar mijn mama dat ze in het pack-huis mag gaan.
Ze tramformeert en gaat in het pack-huis naar haar kamer.
Ik draai me om, en kijk naar Dylan.
Ik duw mijn wolven kop tegen hem.
Ow mmm hey Sky.
Dit is mmm mijn vader, hij wilde je zien.
Hij stapt opzij, en ik zie zijn vader me helemaal van top tot poot bekijken.
Wow je hebt een speciale mate.
Ik tramformeer terug, en ga bij Dylan staan.
De man kijkt me aan met een emoji loze blik.
Ik ben Dave de vader van Dylan.
Ik knik, en schud zijn hand.
"Ik ben Skylar."
Hij knikt, en kijkt naar Dylan.
Ik laat jullie nu even alleen, tot straks Dylan.
Ik kijk hem met een verwarde blik aan.
Hij zucht.
Dat was dus mijn vader.
Hij wilde de vuur weerwolf zien, dus hij wilde jou zien.
Ik knik.
Hij vond het niet goed dat we samen zijn.
Ik slik.
Gaat hij me nu......
Nee ik ga je niet afwijzen Skylar.
Ik zucht opgelucht.
"Maar wat ga je dan doen?"
Bij je blijven, ik hou van je.
Ik wil niet dat men vader tussen ons komt staan.
Ik knik, en duw mijn lippen tegen de zijne.
Hij grijnst tegen mijn lippen.
Na de kus kijkt hij me blij en verast aan.
Dat had ik niet verwacht.
Ik bloos lichtjes, en kijk naar mijn voeten.
Wow mijn schoenen zijn mooi.
Ik lach in me zelf, waarom ben ik ineens geïnteresseerd in mijn schoenen?
Dylan pakt mijn kin vast, en doet mijn hoofd omhoog zo dat ik wel moet kijken naar hem.
Je bent zo schattig als je bloost.
En door die zin moet ik nog harder blozen.
"Dylaaaan." Lach ik.
"Stop je laat me blozen."
Dat wil ik juist, zo ben je kei schattig.
Ik lach in me zelf.
"Weet je wanneer jij schattig bent?"
Nee.
"Als je boos op me word."
Ik doe mijn hand door zijn haar, tot zijn haar door de war is.
"Het lijkt wel een vogelnest."
En met die zin spurt ik weg.
Skylaaaaaar.
Meeeen je dit.
Hoor ik hem nog zegen.
Ik lach en loop naar huis.
Haha het mooie moment verpest met hem.
Ik lach nog harder, en loop mijn kamer in.
Ik ga op bed zitten, en kijk wat netflix.
Vroeger zei mijn papa en mama altijd net nix.
Met die zin lach ik me dood.
Ik scrol wat door netflix, en zie dan Dumbo staan.
Da's Dumbo de volwasse versie Yay.
Ik klik op de film, en kijk hem.
Na dat de film is afgelopen val ik in slaap.
Dylan is echt Dumbo, nee wacht ik bedoel DOMBO hahaha.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Die mop van DOMBO was echt erg, sorry heb erge humor denk ik.😂😂😂
A en dat van netflix net niks zegen men ouders altijd, en ik heb nog steeds geen netflix jammer genoeg.😕😟😟
Ma oke genoeg gepraat over moppen en netflix.
Doei lezertjes, groetjes huskyzot.