De witte wolf

hoofdstuk 30 like me zingen

HOOFDSTUK 30
#Skylar
Ik sluip stil naar buiten.
En ja sluip ik mag van Dylan zonder hem niet meer uit het huis.
Ik sluip het huis uit, en tramformeer achter de hoek in mijn wolf.
Ik loop rustig door de pack, en kijk naar de lachende kinderen om me heen.
Ik zie iedereen blij lachen, zelfs de iets oudere mensen.
Deze pack is leuk, gezellig en iedereen is lief tegen elkaar.
Het is hier zo vrolijk, en daar word ik ook vrolijk van.
Ik lach en huppel vrolijk verder.
Oke dat ziet er wel raar uit, en huppelende wolf.
Maar niemand trekt er iets van aan en glimlacht lachend verder.
Ik laat alle dingen los, en loop blij door de pack.
Ik ga ergens iets verder van het pack-huis staan, en tramformeer terug.
Ik ga zitten, en zing een liedje.
Het is altijd iets, het is altijd wat.
Nooit genoeg, ik ben het zat.
Laat me los, Laat me gaan, Laat me leven.
Ik zal de wereld zelf wel gaan beleven.
Maar als het even niet meer gaat.
En ik kompleet de bocht uit ga.
Hou me vast, hou me tegen, ik wil de wereld met jou gaan beleven.
Na dat ik like me gezongen heb, voel ik een tikje op mijn schouder.
Ik schrik als ik Dylan naast me zie komen zitten.
Hey, ik zei toch dat je alleen met mij uit huis mocht.
"Ja ma weet je nog steeds niet dat ik nooit luister?"
Hij lacht.
Het is niet erg, ik dacht wel dat je niet ging luisteren.
Ik knik.
Skylar je kunt echt mooi zingen.
Ik glimlach, en natuurlijk moeten mijn wangen rood kleuren.
Je bent schattig als je bloost.
Wil je misschien nog iets voor mij zingen?
"Ja, maar ik zing niet echt voor andere."
Ow is niet erg.
Ik knik.
"Een andere keer."
Oke dan.
Kom we gaan naar huis.
Ik knik, en tramformeer in mijn wolf.
Daarna lopen we naar huis.
Maar toen we voor het pack-huis liepen, storte mijn wereld ineen.
Je weet niet wat ik zag, ik zag iets wat ik nooit verwacht had.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Wat zou ze gezien hebben??????
Groetjes Huskyzot.