Ölümsüzler Birliği (TAMAMLANDI)

Bölüm 2

Birkaç hafta geçmişti. Ayça her geçen gün Alp'e daha çok âşık olurken Çağla her geçen gün Aykut'tan o oranda soğuyordu.

—Böylesi daha iyi. En azından artık burada kalmam için bir sebebim yok. Kendimden nefret eden birini sevmemeye kararlıyım, diye düşünüyordu o kendisine her soğuk davrandığında. Kendisinin kötü sonuçlanan aşk hayatının Ayça'da olmasını istemediği için Ayça'nın duygularından Alp'in haberinin olmasını istiyordu. Böylece kendisi gittiğinde Ayça da yalnız kalmayacaktı bu okulda. Çağla ve Ayça okulda kendilerini kütüp-haneye kapatmış kitaplarla dost olmuşlardı.

* * *

Birkaç hafta sonra bir gün okulun sessiz bir köşesinde Çağla ve Ayça oturuyordu.

Ayça konuşmak için ağzını açmıştı ki Çağla ona izin vermeden:

—Biliyorum. Yaptığımız şeyi kabul etmeyeceksin ama işler tıkırında gidecek ve o zaman bu iş çok zevkli olacak. Sen de daha mutlu olacaksın, dedi. Ayça iri gözlerini endişeyle kapattı. Normalde sevgi ile bakan iri gözleri bu sefer endişeyle bakıyordu.

—Bilmiyorum. Yine hangi sinsi işin içindesin?

—Alp'e olan duygularını ona söyleyeceksin.

Ayça hayretle gözlerini kocaman açtı.

—Hayır! Olmaz! Ben- söyleyemem-

—İstersen senin yerine ona ben söyleyeyim, dedi Çağla, çekingen duran Ayça'ya.

—Olmaz! Sakın ona hiçbir şey söyleme! Ne olur? Benim için-

—Neden? Onu açıkça seviyorsun ve onun da seni sevdiği ortada! Daha ne kadar bakışmayı düşünüyorsun? Hem sen harekete geçmezsen onu başka biri sevip onunla olabilir. Ayrıca seneye sınıflarımız değişebilir. O zaman yalnız kalmanı istemiyorum, dedi Çağla içtenlikle. Ayça bir müddet sessizce durdu.

—Tamam! Ama onun yüzüne bunu söyleyebilecek cesaretim yok, dedi Ayça memnuniyetsizce.

—Biraz düşünüp iyi bir mesaj yazmaya ya da mektup yazmaya ne dersin?

—Olur. Ama şimdi ödevimi yapmam gerek. Sen çoktan bitirdin. Zekisin tabi. Ama ben çalışmalıyım, dedi Ayça ayaklanıp.

—Ödevinde yardım edebilirim-

—Gerek yok. Sen yatakhaneye git.

Çağla isteksizce yatakhaneye gitti. Yatakhaneye varınca ailesi arayıp onunla konuştu. Havadan sudan konuşup telefonu kapattı. Sonra kendini hızla yatağına attı. Burada olanları düşündü. Ayça'nın buradaki hayatını düşündü.

—Ayça'nın şu anda ne kadar da mutlu olduğunu tahmin edebiliyorum. Belki bu yatılı okula gelmeyi o hiç istememişti, belki ailesi de öldürülmüştü, akrabalarının evinde istenmemişti, orada zorluklar yaşamıştı ama burada çektiği tüm sıkıntılarından eser yoktu. Belki benim dışında bir arkadaşı da yok. Kızların çoğu Ayça güzel olduğu ve gizemli davrandığı için ondan hoşlanmıyor ama okulun tüm erkekleri onu çok seviyor. Ayça'nın Alp'e olan duyguları karşılıklı ve yakında işler onun için daha güzel olacak. Aslında düşündüm de Alp'in de Ayça'dan pek bir farkı yok. Okuldaki erkekler de ondan nefret ediyor ama kızlar onu çok ilgi çekici buluyor. Ayça ve Alp sadece derslerde birbirlerini görebiliyorlar bir de kütüphanede. Bazen Alp Ayça neredeyse onun yanına gelip onunla görüşmek için fazlasıyla çabalıyor. Ama Ayça utandığı için çekingen davranıyor. Eğer bu adımı atıp ona sevdiğini söylerse ben gittikten sonra onunla mutlu olur ve yokluğumu hissetmez, diye düşündü.