A taste of 20's (COMPLETED)

Chapter 17

CALYX

"Calyx, I made a cake for you" nilapag ni Thamarie ang dala nitong box sa mesa at aakma sanang hahalik sa pisngi ko.

Umiwas naman ako kaagad "I didn't ask you to bring one" ani ko ng may malamig na pakikitungo sa kanya.

Nahilaw naman itong napa-upo sa upuan "Nagbabasakali lang na baka it will light up your day, ilang linggo kana kasing nakakulong simula-simula nang makabalik ka sa Isla"

Binaba ko ang tingin sa kanya at binigyan pansin ang gawa nitong cake "A piece of cake won't heal anything Thamarie"

"I know, but I just want to remind you that I'm here. You don't need her" she said with a sad expression on her face.

Tipid akong napangisi "Yeah right, sa tingin mo nakalimutan ko na rin ang ginawa mong pang-iwan sa 'kin, ang pananakit mo. Ang akala ko yung ginawa mo na yung pinakamasakit pero hindi this is more painful"

I turn my back at her "Kaya nga ako bumalik para itama lahat ng mali ko, atleast ako mahal kita Hindi katulad ni Ivi na parang iniwan ka lang na parang aso sa kalye!"

Kunot noo akong napaharap ulit sa kanya "She loves me Tham, alam ko iyon dahil ako mismo ang nakaranas!" giit ko sa kanya.

Napailing itong napangisi "If she loves you, Hindi ka niya iiwan. Ilalaban ka niya, Hindi dapat siya sumama sa Isiah na iyon. At kung mahal ka niya hindi ka niya sasaktan!" napakuyom ako ng kamao sa sinabi ni Thamarie.

Pinagdikit nito ang kanyang palad sa aking pisngi "Calyx andito ako oh, mahal pa din kita, yung ginawa ko dati hindi ko na gagawin iyon. I always stay here beside you, hindi na kita ulit iiwan bumalik ka lang please!" she beg, I look at her blankly.

Inalis ko ang kamay nito sa aking pisngi "Tama na Thamarie, wag na natin pahirapan ang sarili natin. Huli naman na lahat para sa 'ting dalawa, mas mabuting maging magkaibigan na lang tayu kesa ibalik pa ang dati"

Lumabas ako ng bahay at humarutut paalis. Napagtanto ko na lang na nasa tapat na ako ng bahay nila Ivi. Ngayon lang ako nakabalik simula nang confrontation naming dalawa, it was hard to cope up from the pain na parang isang snap ng finger naging ganun kaagad ang kapalit ng kasiyahan namin sa Isla.

I admit na sobrang sakit ng sinabi niya, I can't accept it kasi binuhos ko na lahat pero para sa kanya wala lang pero may part sa akin na gustong hindi maniwala dahil naramdaman ko mismo kung gaano siya ka genuine na ipakita ang pagmamahal niya sa akin.

Humigpit ang hawak ko sa manibela habang nakatanaw sa tahimik nilang bahay, nakaparada sa labas ang sasakyan nito at sasakyan ng mama niya pero simula ng pumarada ako wala akong napansin na lumabas mula sa loob ng bahay at pansin ko rin na tahimik.

I look so stupid of coming here, I want to see her badly. I miss her so much, kung pwede ko lang siyang kausapin ulit and e clarify lahat ng sinabi niya ginawa ko na pero I don't want to hurt us anymore, I don't want to make her feel threatened by my mom na ibalik ang kaso sa kanya.

Enexplain ko naman lahat sa kanila na it was a mutual decision na umalis kami na hindi totoo lahat ng accusation na sinabi ni mama at Thamarie. I glance at their house once again hoping na kahit segundo makita ko siya ulit kahit ilong o buhok lang nito makita ko okay na ako pero lumipas pa ang ilang minutong pag-aantay wala akong nakuha.