Kolejnego dnia Luca obudził się obok Avivy. Uśmiech stopniowo rozjaśniał jego twarz, gdy dokładnie obserwował jej kruczoczarne, kręcone włosy, które opadały kaskadami na ramiona. Chłonął oczami owalny kształt jej twarzy i rumiany kolor cery. Przypatrywał się z rozkoszą jej zaróżowionym policzkom i pełnym ustom, które przypominały mu smak czerwcowych poziomek. Dziewczyna obudziła się i sennym, rozmarzonym wzrokiem spojrzała na chłopaka. Niemal tonął w ciemnym kolorze jej cudownych oczu, który kojarzył mu się z gorzką czekoladą. Teraz oboje przypatrywali się sobie z nieskrywaną pasją i uczuciem. Nagle Aviva zaśmiała się. Luca dołączył do niej. Pomimo nieszczęść, jakie ostatnio życie zrzuciło im na barki, odnaleźli radość.
CZYTASZ
Aviva. ZAKOŃCZONE
Short Story"Wszystko w domku wyglądało tak, jakby ktoś wyszedł tylko na kwadrans. Jakby miał zamiar tu wrócić. Kap, kap... Kropelki wody kapały z niedokręconego kranu. Na stole stały niedopite szklanki z rozcieńczonym mlekiem i talerze z niedokończonym śniadan...
