(Alexxah's POV)
"Ahh, kasi Angely pupuntahan ko sa bahay ang kapatid ko." sabi ni ate nadz. so she has a sister pala
"Sino alexis? Si Aley? Ayun sha oh!" Sabay turo ni kuya sa babae na naglalakad sa labas
"Wrong move ate nadine." I said. Talagang frustrated na ako sa nangyayari.
"Magkakilala ba kayo?" sabi ko, they both looked at me with an YES-WE-KNOW-EACH-OTHER look
"Pero I really need to go, Imee texted me na kailangan ko shang puntahan sa bahay nila." sabi ni ate nadine
"Pupuntahan sa bahay? Eh! di mo ba nakita kanina? Magkasama nga na naglalakad si Aley at Imee eh! Okey ka lang ba talaga alexis?" Natawa ako dun. eh kasi parang nahalata ko nang nagpapalusot pa si ate nadine.
"One life left ate Nadine. One last shot!" biro sa kanya
"Kasi,... ahhhm,.... kasi,...." out of words na si ate nadine ay! este out of palusot na yata.
"Ano Alexis? Kasi ka nang kasi?! Ano bang problema mo?" galit na nga yata si kuya nako po!
(Nadine's POV)
Ano ang problema ko James? Ano? IKAW ANG PROBLEMA ko! ano ba naman yan! Hindi umepek ung palusot ko. Naka dalawa na nga palpak pa. Eh, kasi ayaw ko na nakikita si James sa paligid ko o kasama ko.
"Wala naman akong problema James, I just hate staying in a place where your flesh is near." hindi ko na napigilan ang sarili ko, I really felt that way na ayaw ko na siyang makita. It's just that di ko kasi kaya na makita siyang kasama si Devon na masaya. Ang sakit eh!
Nung una simpleng crush lang ang meron ako sakanya, Hanggang sa patay na patay na ako sakanya at naging mag kaibigan kami, pero ang di ko talaga inakala sa lahat ay siya na nga yung nakipag kaibigan siya pa itong puputol sa frienship namin.
Oo na miss ko sha pero kailangan kong lumayo eh. Kailangan na kailangan.
"Alexis! wait! Alexis!" naglakad na ako papalabas para maka alis sa kinaroroonan niya. Kahit na pigilan niya ako, hindi na ako titigil pa.
"Alexis! Kung hindi ka titigil susundan at susundan pa rin kita!" Sabi ni James.
I stopped walking, nasa Parking Lot na pala kami. As I turned back I saw his face. Iba ito, Hindi pangkaraniwan na James ang nakita ko. He's crying like a lost little kid.
"Sorry James."
He walk towards me and when he reached my point, He hugged me so tight na parang matatapos na ang mundo bukas. I feel so comfortable in his arms na parang ayaw ko nang bimitaw siya. Sana forever nalang ganito na he's hugging me.
"Alexis don't run away AGAIN. I don't want you to hurt yourself because of me."
"James, I'm okey. Wala akong problema and I understand na ayaw ni Devon na pansinin mo ako---"
"Ssshhh. Devon is not in the story anymore. Wala na siya. Don't worry."
"Pero James--"
"No If's No But's Alexis. Listen, Everthing is going to be okey in the end. If it's not okey then, It's not the end."
Yung feeling na nandyan na siya para sayo at alam mong ipaglalaban ka niya kasi nga mahal ka niya diba? Ang saya ko.
[end of chapter thirteen]
Follow me/Add me/Ask me:
Insta: @Pandaangely
Fb: Angely J Lopera
Twitter: @Helloangelyy
ask.fm: @AngelyLopera
BINABASA MO ANG
Yung Feeling Na Feel Mo Lang.
FanfictionPaano nga ba nagsimula ang love story na di inaasahang matatapos din naman pala? [A/N: SUMABAY KANA SA IMAGINATION NAMIN] #FOREVERJADINE ❤
