ONE SHOT STORIES

Bride

( Written: March 03, 2020)

The day that maybe I hated the most. I'm not sure if its really the feeling I felt a while ago. I never have imagine myself taking a role of being a bride in a role play. As in never. Hindi naman dapat ako yun e. Malas lang na ako ang nakabunot ng initial letter ng bride. Wala tuloy akong nagawa.

As the play started, I can see the excitement through their eyes. Nagsusumigaw pa sila ng pang aasar. That's really the thing i hated the most. Ayaw na ayaw ko na inaasar ako sa iba, lalo na kung sa lalaki. Nakaka trauma. Traumatic, why?? Basta. I don't want to talk about it. Masyado lang ako nung gagawing tanga. So ayun na nga nagsimula ang play sa last part ng ceremony sa church which is yung palitan ng vows between me and my partner. Natapos yun and then we continue doing the play in the reception. A genuine smile and around of applause welcomed us as we both walk towards our seats. Their excitement were still there and i really can feel it.

Fastforward, nagbigay lahat ng group members namin(our guests) ng congratulatory speech for us newlywed(hashh so cheesy). Sa gitna ng pagbibigay nila ng speech, someone caught my attention. It's him. Siya, na sana ay narito sa tabi ko. Fvck! I shoudn't be thinking of this shit. He caught my attention dahil sa ginawa niyang pagthumbs up sa partner ko tapos kasama yung ganda ng pagkakangiti niya. Yung ganda ng ngiti na palagi kong gustong makita-noon.

We ended up the play in my close speech. And well done. They shouting and asking for a kiss. But we refuse to do it. Heller. Sino namang gagawa ng kalokohan na yun saka first kiss ko yun duhhh!!

Then sa pagitan ng sigawan na iyon I heard something from my former class President na iba naman daw ang gusto kong halikan kaya ako nagre-refuse. Pagkasabi niya nun alam ko na kung ano ang gusto niyang iparating. Pero itinaliwas ko sa iniisip niya ang reaksyon ko. I gave him a questioning look but inasar niya lang ako gamit ang mga mata at ngiti niya. Kahit kailan talaga!

Napapa isip nga ako e. It's almost a year at kinalimutan ko na ang lahat ng dapat kalimutan tapos aasarin na naman nila ako sa kanya. HINDI PA BA SILA NAKAKA MOVE ON?? Yan yung palaging sumasagi sa isip ko sa tuwing paulit-ulit na nangyayari ang pang aasar nila sa akin sa kanya. Nakamove on na nga ako sila ba hindi pa??

Or baka naman ako yung di pa nakakamove on? Pero wala na naman akong ibang nararamdaman kapag nakikita ko siya. Natititigan ko pa nga siya kaso I admit na palihim nga lang. I still don't get it. I still can't figure it out kung wala na ba talaga.

But I hope wala na kasi kapag ipinagpatuloy ko ito, ako ang masasaktan, because the man I like the most is already taking care of someone else.