Orman•bxb ✔️

"Final"

Hepsi birbirlerine korku ile bakıyordu.

"Siz gerçek değilsiniz." dedi Kuzey gözlerini kapatıp o vahşi yaratıkları yok ettikleri taktiği deneyerek.

Ceset Emir'in koluna kesik attığında Emir acı bir çığlık attı. Kanı kolundan aşağı doğru akıyordu.

"Arkadaşına sor bakalım. Yeterince gerçek miyim?"

"Ona dokunma!" diye bağırdı Boray. Sevdiği çocuğa zarar vermeleri onu delirtmişti.

Boray tam onlara saldıracakken Asaf onu tutup geri çekmişti.

"Ona daha çok zarar verebilirler." dedi "Adımlarımızı dikkatli atmalıyız."

Birbirlerine zarar gelmelerini istemiyorlardı. Birbirlerine her şeyden çok değer veriyorlardı.

"Son beş dakika." dedi arkadaki cesetlerden biri.

"Ne için son beş dakika?!" dedi Emir korkuyla. Arkadaşlarına baktı. Onlar anlamıştı. Emir'in geri sayımı bitecekti.

"Hayır!" dedi Boray "Hayır buna izin vermem."

"Buna izin vermeyiz." dedi Ateş.

Emir neden bahsettiklerini anladığında ağlamaya başladığını fark etmemişti bile.

"Sonum geldi mi?" dedi ağlarken sesi titremişti.

"Gelmedi." dedi Boray "Daha yaşayacağımız şeyler var. Seni seviyorum Emir."

"Ne kadar da dokunaklı." dedi öndeki ceset "Daha iyi bir sonunuz olmasını isterdim. Ama kendi sonuma daha önem veriyorum."

"Piç!" diye bağırdı Kuzey "Şerefisizin tekisin."

"O sadece bir ceset." dedi Ateş "Duyguları yok."

O sadece bir ceset diye düşündü Gece. Bir canı yok bir duygusu yok. Onun bize ihtiyacı var. Biz olmadan o bir hiç.

"Eğer ona zarar verirsen bize sahip olamazsın." dedi Gece bıçağı boynuna yaklaştırdı "Yaşamak için bize ihtiyacınız var."

"Gece!" diye haykırdı Kuzey. Daha sonra onun oyun oynadığını anladı. Hepsi yapmak istediğini anladı.

"Bunu yapamazsınız." dedi arkadaki ceset.

"Ruhun bedenimize sahip olamayacak." dedi Asaf "Siz sadece aptal cesetlersiniz. Canlı olan biziz."

"Birimize zarar verirsen hepimizi kaybedersin." dedi Ateş.

"Size ihtiyacım yok." dedi öndeki ceset. "Biri bile bana yeter."

"Ya biz?" dedi arkadakilerden biri.

"Siz sadece benim hedefime ulaşmak için koyduğun piyonlarsınız. İstediğime ulaştım. Artık bir ceset olarak kalmayacağım."

Tırnaklarını Emir'in omzuna batırdığında Emir acı çığlıklar atmaya başladı. Gözleri yavaş yavaş beyazlaşıyordu.

Sikeyim diye geçirdi içinden Boray. Bir şey yapması gerekiyordu. Sevdiği çocuğun gözleri önünde gidişini izleyemezdi.

Bıçağı tam kafasını hedef alır şekilde tuttu.

"Emir'e ateş edebilirsin." dedi Asaf "Bu tehlikeli."