Sabah telefonuma gelen mesajın sesine uyandım. Gözlerimi zorlukla açıp telefona baktım. Mesaj dünkü numaradan gelmişti. "Günaydın bugün seni saat 1'de geçen defakı kafede bekliyorum. Galiba yaşlanmadan önce beni göreceksin." Telefonu komedinin üzerine koydum. "Gıcık" Yatağımdan kalkıp üzerimi değiştirdim. Salona indiğimde merdivenlerin yanında iki tane valiz vardı. Annem ile babam masada oturmuş beni bekliyordular. Geçip masada oturdum. Soru dolu bakışlarımı annemlere yönelttim. Annem ile babam biri birine bakıp bana döndüler. Sonra babam sakinliyi bozdu.
+ Eylem, babaannen biraz hastalanmış. O yüzden annen ile ben üç günlüyüne İzmire gidiyoruz. Çabuk dönücez.
- Bende geliyorum. Diğe inat etmeye başladım.
+ Kızım, senin işin var. Olmaz. Hem zaten ciddi bir şeyi yok. Bir şey olurda Seda teyzen ile Emir amcana haber verirsin.
Annemlerin ısrarına dayanamayıp evde kalmayı kabul ettim. Üzerimde büyük bir yorgunluk vardı. Hiç işe gitmek istemiyordum. Asistanımı arayıp işe gelemeyeceğimi söyledim. Yatağıma uzanıp telefonda kurcalanmaya başladım. Bir saat sonra annemler çıktı. Ev tamamen sessiz kalmıştı. Çocukluğumdan beri sessizliyi ve karanlığl hiç sevmem. Mutfağa geçerken kendi kendime deyinmeye başladım. "İyi. Siz bilirsiniz. Siz gidin Eylem de evde yalnız kalsın. Zaten Eylem kim ki? Sen dörd yıl İtalyada ailenin hasretiyle yaşa. En sonunda seni böyle kocaman evde yalnız bırakıp gitsinler." Kendime yeyecek bir şeyler alıp salona geçtim. Havada iyice kararmıştı. Annem yardımcımızı erken göndermişti. "Of anne. Yalnızlıktan korktuğumu çok iyi biliyorsun." Aniden bahçeden bir ses duydum. Olduğum yerde kalıp gözlerimi kapıya doğru devirdim. Sanki kapının yanında bir şeyler devrilmişti. Çok korkmuştum. "Ayy bugün Fethi beni yemeye davet etmişti. Acaba o mu geldi? Yaa ben onun beni davet etmesini nasıl unuttum. Kesin kızdı." Şimdi annemleri arasaydım telaşlanacaktılar. Dışarıdan gelen sesler artmaya başladı. Farketmeden ağlamaya başlamıştım. Hemen koşarak odama gittim. Kapıyı kapatıp odamda oturdum. "Annecim nerdesin." Sonra salondan ayak sesleri duymaya başladım. "Yok canım. Mutlaka benim kulağıma ses gelmiştir." diğe kendimi teselli etmeye başladım. Ama galiba korkudan delirecektim. "Odun ama en azından yardım eder." Çaresizlikten Fethini aradım. Tersliye bak ki açmıyordu. Tekrar aramaya başladım ve telefonu kapandı. Ayak sesleri benim odamın karşısındakı odadan geliyordu ve yaklaşıyordu...
Evettt. Yorumlarınızı bekliyorum. Oylamayı unutmayın lütfen. ❤☺😀💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşık Kadın(Tamamlandı)
FanfictionAşka küsmüş bir kadın ve kadınlarla beraber aşka nefret eden bir adam. Ama gün gelir onlar ikiside aynı yerde, aynı anda aşk yağmuruna tutulurlar. Onları biri birinden ayrı tutan kötü bir hastalık ve acı bir terkediş. Geri gelipte sevdiğini koyduğun...
