Aşık Kadın(Tamamlandı)

♥Bölüm 32♥

Emre bana doğru yürüdü. O bana doğru geldikce ben de geri geri gidiyordum. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Şaşkınlık içerisinde yerimdece donup kalmıştım. Emre hızlıca benim yanıma geldi ve aniden bana sarıldı. Kollarım havada kalmıştı. Fethi ise bu olan biteni hayretler içerisinde izliyordu. Ben bir anlık Emreni geri ittim.

+ Hayır! Sen gerçek değilsin

- Eylem gerçeğim ben. Buradayım canım

+ Hayır öldün sen. Ben sadece yine hayal görüyorum

- Eylem benim Emre. Tam karşındayım hadi gel yanıma

Kendimi tutamayıp Emrenin üstüne saldırdım ve onu vurmaya başladım. Göz yaşları içerisinde konuştum.

+ O zaman neredeydin şimdiye kadar? Hani ölmüştün? Ya ben senin gözlerimin önünde öldüğünü gördüm

- Eylem ölmedim ben. Yaşıyorum bitanem. Bak senin için geldim

+ Ben tam 5 yıl senin öldüğün haberiyle yaşadım. Neler çektim haberin var mı? Ben bu 5 yılı nasıl yaşadım biliyor musun?

- Eylemim inan ki bende hiç mutlu değildim

+ Mutlu değildin öyle mi? Sen bilmem hangi cehennemde rahat yaşarken,  geceleri rahat uyuduğunda, gezip tozduğunda, eylendiğinde ben tam 5 sene içim paramparça oluncayadek ağladım. Geceleri, gündüzleri, dışarıdayken, çalıştığımda, üniversitede, birşeyleri hatırladığımda ben ağlayarak mahvoldum. Düşünsene hayatının en güzel gününde sevdiğin adamın ölüm haberini alıyorsun

- Eylem çok üzgünüm. Özür dilerim

+ Kusura bakma. Bir özür dilemenle hayatımın mahvolmuş koca 5 yılını geri getiremezsin

Emre birden kolumdan tuttu. Ben kollarımı ondan kurtarmaya çalışıyordum.

+ Bırak beni

- Önce konuşalım

+ Benim seninle konuşacak bir şeyim yok

- Benim var

Fethi artık dayanamayıp Emreni benden ayırdı.

+ Sana noluyor? Ayrıca sen kimsin?

- Söyleyim kimim

Fethi son sözünü söyledikten sonra Emreye bir yumruk attı. Hemen onları ayırmaya çalıştım.

+ Yeter ya! Yeter!

- Eylem bu kim? Yoksa ben olmadığımda yerimi dolduracak birilerini mi buldun?

Emrenin söylediğine sinirlenip yüzüne bir tokat attım.

+ Bilmiyorum nereden geldin ama geldiğin cehenneme geri dön! Bir daha karşıma çıkarsan gerçekten seni öldürürüm. 5 yıl önce ölmedin ama 5 yıl sonrakı ölümün benim elimden olur!

Fethi ile Emre'yi yalnız bırakıp çekip gittim. Arabamı almak için taksiyle şirkete geçtim. Ağlamaktan harab olmuştum. Arabamı çalıştırıp tam gidiyordum ki Bahar beni durdurdu.

+ Eylem! Ne bu halin?

- Sorma Bahar. Zaten kendin görüceksin

+ Neyi Eylem noldu?

- O geldi işte

Daha sonra hızla oradan uzaklaştım. Arabanı hızla kullanıyordum. "Sen neden geldin ya? Ben mutluydum. Yokluğuna alışmıştım. Daha yeni iyileşmiştim ben. Neden ya neden?"     Kendimi kaybetmiştim. Nereye gideceğimi, napıcağımı bilemiyordum. Bir yandan Fethi, bir yandan Bahar arıyordu. Mecbur kalıp telefonu kapattım. Birden karşıma bir araba çıktı. Arabaya çarpmayayım diğe yolumu değiştirdim. Ama benin neyin beklediğini bilmiyordum...