ေဘာလ္ပင္နဲ႔ ခံုကို ေခါက္ေနတဲ့ တစ္ေဒါက္ဒါက္ျမည္သံက
အခန္းက်ဥ္းထဲမွာ ႀကီးစိုးေနသည္။
ေဘာလ္ပင္ကို ေခါက္ေနရင္းက ယီြပင္း မ်က္ခံုးေတြကိုက်ံဳ႕ကာ လူသတ္မႈျဖစ္စဥ္ကိုေသခ်ာေတြးေတာသံုးသပ္ေနရတယ္။
အဆင္ေျပေျပ႐ွိေနတဲ့ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ၾကား အဘယ္သို႔ေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္
တစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုသတ္ပစ္ခ်င္တဲ့စိတ္မ်ိဳး ျဖစ္ေစရတာလဲ။ဝူစစ္က်န္း ေဖ်ာ္ေပးခဲ့တဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ေလးက ေအးတိေအးစက္နဲ႔ေလွာင္ျပံဳးျပေနသေယာင္။
သူေဖ်ာ္ေပးတာမေသာက္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးအံုးေတာ့မွာပဲဟုေတြးမိကာ
ေအးစက္ေနၿပီျဖစ္ေသာေကာ္ဖီေတြကိုတက်ိဳက္တည္းေမာ့ေသာက္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ"ဆရာ..ဆရာ"
အခန္းတံခါးဝနားမေရာက္ေသးဘူး၊အေဝးကေအာ္ေခၚလာတဲ့ ဝူစစ္က်န္းအသံေၾကာင့္ ယီြပင္း စိတ္ပ်က္ေသာအမူအရာျဖင့္လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒီကေလးဘာေတြပ်ာယာခတ္လာျပန္ၿပီလဲ။
ေဟာၾကည့္ !! တံခါးေပါက္ဝနားမွာထားထားတဲ့အမိႈက္ပံုးကို ခလုတ္တိုက္ျပန္ၿပီ။
ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္နေမာ္နမဲ့နဲ႔!!"ေျဖးေျဖးလာေလ၊ ငါကထြက္ေျပးသြားမွာမိုလို႔လား၊ အျမဲတမ္း႐ွပ္ျပာခတ္ေနတာပဲ"
ယီြပင္းရဲ႕ ဆူသံကို ဝူစစ္က်န္းကေတာ့အနာအက်င္မ႐ွိ သြားႀကီးအျဖဲသားနဲ႔ တဟီဟီ ရယ္ျပေနတယ္။
"ဆရာ..ဝမ္ရိေပၚကို ေဆးစစ္ထားတဲ့ဟာ ေဆးစစ္ခ်က္ထြက္လာၿပီ၊အဲ့ဒါ...."
ေျပာမယ့္စကားအား ဆက္မေျပာဘဲ ရပ္တန္႔ေနေသာ ဝူစစ္က်န္းေၾကာင့္ လက္ထဲကေဆးစစ္စာရြက္ကို ယူၾကည့္လိ္ုက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ အေျဖလႊာက မယံုႏိုင္စရာ။
"ဘာ!!ဝမ္..ဝမ္ရိေပၚခႏၶာကိုယ္မွာ ထိုးသြင္းဒဏ္ရာ...႐ွိေနတယ္"
YOU ARE READING
AUTOPHOBIA (Complete)
Fanfictionအ႐ူး!ဟုတ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ကအ႐ူး၊ စြန္႔ျပစ္ခံရမွာကို ေသမတက္ေၾကာက္ေနတဲ့ အ႐ူး ယဥ္ယဥ္ေလး႐ူးေနတဲ့..သူ!!