SUNSHINE(Larry Stylinson)

WEAK HEART.

ŞEY SELAM KSAJDSA VE EVET BU BİR YENİ BÖLÜM

 SEVİNDİNİZ DEGİL Mİ? KASJDSKA 

EVET ŞİMDİ DE ÜZÜLÜN ÇÜNKÜ 15 TATİLE KADAR YENİ BÖLÜM YOK.SİZE KIYAMADIM VE EN AZINDAN BİR BÖLÜM PAYLAŞAYIM DEDİM.

UMARIM BEGENİRSİNİZ.SEVİLİYORSUNUZ.

İYİ OKUMALAR.

-ÖNCEKİ BÖLÜM-

Louis korkuyordu.Harry'e birşey olmasından ölesiye korkuyordu.Belki bu ilk defa oluyordu ama sanırım Louis Tomlinson aglıyordu.Bir tür trans'a geçmiş gibiydi.Canı acıyordu.Onu kaybedemezdi.Harry onun için...özeldi.

Harry'nin hayatında olmasını istiyordu.Onun gitmesini istemiyordu.

Kan içindeki beyaz fuları daha da sıkı sardı.Sanki..gitmesini hiç istemiyormuş gibi.

Aklında olan ve sürekli içinden tekrarladıgı tek şey şuydu;

''Tanrım,lütfen günışımı benden alma.''

-ŞİMDİKİ BÖLÜM-

LOUIS'NIN ANLATIMINDAN

Hastanenin soguk ve itici havasına karşı bir sigara yaktım.Camdan içeri uyuyan Harry'e baktım.Yüzü soluk görünüyordu.Gözleri kapalıydı arada bir hareket ediyor acı çekiyormuş gibi kıvranıyor sonra tekrar yatakta hareketsizce yatmaya devam ediyordu.

''Günlerdir buradayım..''

Her ona baktıgımda içimdeki pişmanlık ve suçluluk hissi daha da artıyor.O gün onun için birşeyler yapabilirdim demekten kendimi alıkoyamıyordum.

''Asla kaçamayacağımı söyleyip duran bu fısıltada kimin?''

Tüm bu süre boyunca.Yani o olaydan sonra.Her gece bu hastanenin camından onu izliyordum.

Onunla aramda bu camdan daha fazlası vardı.Saydam bir duvar gibi.Benim onu gördüğüm ama onun beni göremediği bir duvar gibi.

Hani akşamları dışardan evin penceresine bakarsınız ve gördüğünüz sadece karanlıktır ya.Ama pencerenin arkasından bakan insan sizi görür.

Bunun gibi bir şey idi.Ben karanlık taraftım.Ben pencerenin arkasından bakan kişiydim.Onun tüm içini,duygularını,hissettiklerini,acılarını görüyordum ama o , benimkisini göremiyordu.Ben kendimi tamamen kapatmıştım.Hislerimi,duygularımı insanlardan saklamıştım.Ailemden görmediğim,uzak oldugum hisleri her zaman içime attım ve onları oradan çıkarmadım.

O sırada hemşiye geldi ve beni sigara içmemem için gözleri ile uyardı.Umursamadım ve içmeye devam ettim.Hemşire ise çok fazla irdelemedi ve derin bir nefes alıp konuştu.

-''David.. bugün top egzersizleri için buradaydı.Elinin güçlendiğini söyledi.Ama sinirleri bozuldugu zaman zorlanıyor.'' dedi.

Sigaramdan bir duman çekip, başımı egdim ve gözlerimi kapattım.Fakat çok uzun sürmedi ve gözlerimi direk açtım.O anlar üzerinden haftalar geçmiş olsa bile gözlerim önünde canlandı.Pişmanlık duyuyordum.Onu kurtarabilirdim.

Harry kafasına yediği darbeden ötürü sağ eli hafif bir felç geçirmişti.Her gün yaptıgı egzersizler sonucunda daha da iyiye gidiyordu.

-''Ona verebilecegin bir ilaç vardır.'' dedim ve sigaramı dudaklarıma götürüp bir nefes çektim.