KATİL

K/ 59. BÖlÜM

"Yardım et Alpay!"

Hıçkıra Hıçkıra Bağırdığım sesimi Duymuyordu bile. Duyuyordu ama bilerek bakmıyordu işte.

Karnım da ki sancılar Gözlerimin dolup taşmasına neden olurken , Derince nefes alıp vermeye çalıştım ama gitmiyordu. Beni o kadar sert ve hızla yere fırlatmıştı ki bu kadar sarsılmaya bu kadar sancı normaldi de azdı bile.

"Alpay."

Nefes alıp verdim.

"Yalvarırım Yardım et !"

Bir süre sonra Alpay hızla odaya girmişti.
Bana çatık kaşlarla ve sert bakışlarla bakıyordu.

"Noldu lan ! Heh. Noldu Amına koyduğumun Çocuğuna bişey olmasından mı korkuyorsun!"

"Alpay! Ben sana aptalca bir şey söyledim. Berkan'la işim yok daha bugün tanıştık. Leyla'nın arkadaşıydı. Yemin ederim sana Karnımda ki senin bebeğin. İkimizin bebeği anlasana !"

Alpay çatık kaşlarını normal Haline getirirken, inanmış gibi de bir hale bürünmüştü. İnanmış mıydı ki?
Karnıma giren fazla can yakıcı Sancıyla bağırdım.

Alpay iki adımla yanıma gelerek diz çöktü. Gözünden düşen yaş elimin üstünde Sıcaklığını fark ettirdi. Ağlıyordu. Yine ruh değişikliği hallerine devam ediyordu işte. Anlam veremiyordum nasıl bu kadar ruh hastası olunabilir. 

"Sana kıyamıyorum !"

"Kıyamıyor musun? Kıyamadığın halin bumu senin ?"

"Seni kurtardığıma dua et başka birisinin çocuğunu taşıdığına rağmen !"

"Hala başka birisinin diyorsun. Senin diyorum senin ?"

Alpay dediğime aldırış etmeden hızla beni kucakladığın da ben karnımda ki sancılarla kıvranıyordum.

"Hızlı ol!"

"Bana emir verme."

"Ne? Ölmemi mi istersin."

Alpay bana baktığında Kaşlarımı çattım.
Emir verme diyor delireceğim ! Ben burada acıdan kıvranıyordum.

2 saat sonra ;

Hastaneye gitmiş çoktan eve bile gelmiştik. Leyla ne yapıyordu acaba. Telefonum da evde kaldı. Yine döndük alpaylı, mahkumlu bir hayata. Lanetli bir hayatım var.

Sancılarım 2 saat önce yok edilmişti. Odada uzanıyor tavana bakıyordum sadece. Alpay'dansa haberim yoktu. Beni bırakıp odayı üzerime kapatıp gitmişti. Evde mi dışarda mı bilmiyordum.

Biraz hava almak istediğim için yavaşça yataktan kalktım. Odanın boydan boya olan camını açıp gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.

Elimi şiş olan göbeğime getirerek gülümsedim. Bebeğim...

ALPAY'IN ANLATIMINDAN :

Evet belki maral'ı bırakmıştım ama bu gidip kafasına göre erkeklerle kaynaşıp eğleneceği anlamına gelmezdi. karnında ki çocuğun benden olduğunu söylüyor ama değildi. sırf benim ona bir şey yapmamdan korkuyordu eminim. eğer ona bir şey olmasını isteseydim hastaneye gidip ikisinin de canını kurtarmazdım. Maral'ı aylar önce neden bıraktığımın cevabını kendime çoktan vermiştim zaten. sürekli böyle ruh değişikliği yaşayıp psikopat hallere bürünüp ona daha fazla zarar vermek istemiyordum işte. kendimden uzaklaştırmak istemiştim ama yapamamıştım. onu bıraktığım o ilk günden beri onu sürekli takip ediyordum. delirip evde kaldığım günleri saymazsak tabi.