UNDER REVISION | "With the sleep of the sun, the carnage has begun. . ."
Maviel Chione von Heinrich was a herald of madness and enigma. An eternal walking fluff of frustration and confusion. A hurricane of distraction and manipulation. Shrouded with...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Hello, world! Your little ray of crazy sunshine has arrived!"
Napabuntong-hininga si Avery matapos akong makita. She softly greeted, "Good morning too, Maviel. Mukhang mataas na naman ang energy mo."
Yesterday, Sir Vermillion, Avery, and I made an agreement. Avery will stay with me until I meet a friend or companion. Kasama rin dapat si Damien, but both of us declined the offer. I did not want him to tag along dahil hindi kami magkasundo. Attitude kaya siya!
Kaya ngayon, kami lang ni Avery ang magkasamang naglalakad sa mahabang hallway. Siguradong naligaw na ako rito kung wala akong kasama. This place doesn't only look like a castle, but is also as large as one. Every hallway in this castle looks the same. Mukhang aabutin talaga ako ng ilang linggo bago ko makabisado ang lugar na ito.
School ba talaga 'to, o maze?
I glanced at Avery who was confidently wearing a beautiful blue dress that matched her ocean-like eyes. Nakalugay ang kulay itim niyang buhok, at may kasamang hairpin na paru-paro ang disenyo. She continued walking, and I followed her.
I noticed that this time, may mga estudyante nang pakalat-kalat. May ilan pang napapatingin sa amin, habang 'yong iba, busy sa sarili nilang buhay.
Avery and I stopped in front of a large door made out of glass. Kahit nakasarado 'yon, kita pa rin ang itsura ng loob.
The style of the assembly hall was modern and huge. Mukhang kasya ang daan-daang estudyante. They used brown and white egg chairs as seats, and modern chandeliers are also hanging on the ceiling. Nang tignan ko ang mga 'yon, nagmistula silang ring light sa paningin ko. Kung nandoon kami sa mundo na pinanggalingan ko, siguradong pinagpi-piyestahan na ang chandelier na ito noong mga nagti-Tiktok.
Bumukas ang glass door no'ng tumapat kami ni Avery ro'n. Namilog naman ang mata ko matapos mapagtantong automatic pala ang pinto. Nang makapasok kami sa assembly hall, lumabas ako ulit. I repeated the process numerous times dahil nag-e-enjoy ako ro'n pintuan. I couldn't care less even if other students are already staring at me.
Binalikan ako ni Avery matapos mapansing wala na pala ako sa likod niya. Napa-facepalm siya matapos akong makita, at sinimulan akong hatakin palayo sa pintuan. "Maviel." May tono ng pagbabanta sa boses niya.
I pouted. "What? Nag-e-enjoy lang naman ako,"
We sat on the furthest part of the hall. Lahat ng mga lamesa rito ay para sa apat kaya mayroong dalawang bakanteng upuan sa tabi namin ni Avery. She was seating in front of me. "What would you like to eat?" she asked.
"Kahit anong gusto ko?"
"Yes. Anything."
Lumawak ang ngisi sa labi ko matapos marinig ang sagot niya. Does this school have every single ingredients to offer anything, or is it just because this school is a magical school? Hindi talaga ako nagsisisi na pumayag akong sumama sa kanila, dahil pagkain ang tangi kong kaibigan.