Y/N, een meisje dat thuis wordt misbruikt, wordt ontvoerd. Maar niet door zomaar iemand: door BTS, een groep van de beste geheime agenten van de wereld. De geheime agenten vermoorden de mensen die andere mensen mishandelen, dat betekent dat de vader...
Als ik beneden was, zag ik mijn vader zoals gewoonlijk op de bank zitten. Dit keer keek hij me niet eens aan. Ik zuchtte en ging naar de deur. Als ik aan de deur was, wou ik hem open doen maar mijn vader liet me weeral niet gaan.
"Wacht Y/n, kom hier." zei hij op een emotieloze toon. Ik liep bang naar hem toe en ging recht voor hem staan. Hij keek me aan en stond toen recht.
Ik weet wat er aan komt.
Hij ging naar de keuken en nam een mes.
"Doe je T-shirt uit." beval hij me wanneer hij achter me stond. Ik deed hem uit en wachtte op de verschrikkelijke pijn. Dan voelde ik een diepe steek in mijn rug. Dan volgde de 2de, de 3de, en zo bleef het doorgaan totdat er een plas van bloed onder mijn voeten lag. Hij werd groter en groter.
"Laat niemand het merken wat net gedaan heb." fluisterde vader grijnzend in mijn oor. Ik knikte, ookal doet dat pijn. Ik ging naar boven en waste het bloed af. Het schone water prikte in mijn wonden die mijn lichaam bedekten. Ik deed een ander setje kleren aan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik bedekte mijn rug goed, zodat niemand de rode plekken op de witte T-shirt kon zien. Ik ging weer naar beneden en ging dan naar school. Elke stap die ik zette is pijnlijk, dus ging ik erg traag. Als ik op school aankwam zie ik Moon op het plein staan. Ik keek haar triest aan en probeerde naar haar toe te lopen. Maar dat ging niet. Ik viel op de grond. Dan werd alles zwart voor mijn ogen.
~1 dag later~
Ik opende mijn ogen langzaam en zag dat ik niet in mijn trieste, donkere kamer was. Ik was in Moon's kamer. Dan zag ik Moon op een stoel naast het bed zitten. Ze zat met haar rug naar mij toe, dus ze kon niet zien dat ik wakker was.
"M-Moon...?" bracht ik moeilijk uit. Dan keek ze verrast mijn kant op. "Oh, Y/n! Je bent wakker..." zei ze en kwam op het bed zitten. "W-Wat--" bracht ik uit maar Moon onderbrak me.
"Gisteren wou je naar me toekomen maar opeens viel je op de grond en ik zag dat je niet recht kwam dus heb ik mijn moeder gebeld dat ze ons kwam ophalen. We hebben al je wonden verzorgd als je dat oké vindt." legde ze uit. "Trouwens, wil je naar school gaan vandaag?" vroeg ze tenslotte. Ik knikte. Ik probeerde recht te geraken maar dat ging niet zo makkelijk. Moon hielp me en dan stond ik recht.
"Mag ik een douche nemen?" vroeg ik en glimlachte verlegen. Ze lachte en knikte dan.
"En uuh... Mag ik een outfit lenen?" voegde ik eraan toe. Opnieuw knikte ze. Ik wandelde naar haar badkamer en nam een douche en dan kleedde ik me aan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Dan ontbeten we (voor mij was dat letterlijk al een eeuwigheid geleden dat ik nog gegeten had) en dan gingen we naar school. Als we aankwamen, verbaasde het ons dat Jungkook en Taehyung er niet waren om op ons te wachten. We gingen naar binnen en zochten ze. Dan vonden we Taehyung.
"Hey Tae!" zei ik, maar hij negeerde me totaal. Ik keek verbijsterd naar Moon. Zij keek me net zo geschrokken aan. We volgden hem en gingen naast hem lopen.
"Tae? Is alles oké?" vroeg ik voorzichtig maar weeral negeerde hij me. Dan nam Moon zijn hand vast maar hij trok hem hard los. We keken hem verbijsterd na. We liepen stil naar onze eerste klas, en dan zien we hem zitten, naast Jungkook. Ze zaten helemaal vanachter.
Dat is niets voor hun. Er klopt iets niet.
Moon en ik gingen ergens vooraan zitten en begonnen aan onze laatste les wiskunde.
~Na de les~
We liepen de klas uit en dan kwamen we Jungkook tegen. Ik hield hem tegen.
"Hey, weet je wat er met Tae is?" vroeg ik. Hij keek me emotieloos aan en liep weg. Ik keek hem na.
Wat is er mis met die 2?
~tijdens lunch~
Als we geluncht hebben, ruimde ik mijn spullen op en dan zag ik Taehyung buiten op een bankje zitten. Ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten. Wanneer ik naast hem zat, keek hij me niet eens aan. Ik legde mijn hand op zijn schouder, maar hij sloeg hem hard weg. Tranen kwamen op in mijn ogen. Ik keek naar de grond. Dan stond Taehyung recht en nam mijn hand.
"T-Taehyung??" bracht ik verrast uit. Hij trok me door de gangen totdat we bij de kluisjes kwamen. Hij duwde me zacht tegen de klusjes aan.
"Taehyung?" herhaalde ik zacht en keek hem aan. Hij keek terug met een emotieloze blik. Hij kwam met zijn hoofd dicht bij de mijne. Volgens mij zaten er 2 centimeter tussen.
"Y/n... Laat me met rust. Ik ben niet in de moed om met je te praten. Heb je dat begrepen?" zei hij en keek me nogsteeds emotieloos aan. Ik knikte maar keek hem vragend aan. Dan zuchtte hij.
"Je geeft echt nooit op hé?" vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd en glimlachte klein. Dan liet hij me los, en ging weg. Ik keek hem nieuwsgierig na.
Wat is er toch met hun aan de hand? Waarom gedragen ze zich zo tegenover ons? Hebben we iets misdaan?
