Kidnapped || Fanfic BTS X READER NL

3.

{Y/n}

~na school~

Ik liep de school uit. Op het plein zag ik Jungkook staan, dus liep ik naar hem toe.

"Hi, wil je samen met me naar huis lopen?" vroeg ik en glimlachte. Als ik geen antwoord kreeg, keek ik hem aan. Hij keek me aan. Dan schudde hij zijn hoofd en ging naar Taehyung die aan de andere kant van het plein stond. Ze hielden een gesprek en dan zag ik Jungkook weg wandelen. Ik zuchtte en ga richting de winkel.
Als ik daar aankwam, wandelde ik rustig naar binnen. Ik nam alles dat ik nodig had. Als ik aan de kassa kwam, besefte ik dat ik iets was vergeten. Ik wandelde door de hoge, lange rekken. Als ik zag wat ik nodig had, nam ik het. Ik ging richting de kassa, en opeens zag ik de broer van Sue, een meisje uit mijn klas. Of eigenlijk was ze dat nu niet meer. Ik liep hem voorbij zonder oogcontact met hem te hebben. Als ik aan de kassa kwam, verbaasde het me dat ik de jongen niet zag. Ik rekende af, en liep de winkel dan uit. Ik hoorde iemand achter me lopen.

Huh? Volgt die gast me nu?

Het was de broer van Sue. Ik liep gewoon door, maar iets sneller. Dan zag ik dat hij een andere weg nam als ik. Ik stopte even en zuchtte opgelucht.

"Hoi." hoorde ik en schrok op. Ik zag dat ik bij het oude steegje stond, waar de dakloze jongen zat. Ik keek naar beneden en zag dat hij me aankeek.

"Oh hallo. I-ik heb je hier vaker gezien. Heb je geen thuis?" vroeg ik en keek om me heen en dan keek ik hem weer aan. Zijn emotie was niet veranderd. Ik had verdriet verwacht.

"Ik wil je iets laten zien." zei hij en glimlachte. Zijn tanden waren parel wit.

Hoe kan dat?

"Uuh, oké." zei ik wanneer hij opstond. Hij nam mijn hand en sleurde me het steegje in. Ik keek hem vragend aan.

"Ik heb 2 vrienden, en jij kent ze erg goed." zegt hij en knikte. Dan kwamen er 2 jongens van een ander steegje. Ze hadden allebei hun kap op, en ik kon hun gezichten niet zien. Dan deden ze allebei hun kap af. Tranen kwamen op in mijn ogen.

"H-Hoseok? Jimin...?" bracht ik uit en ze glimlachten. Tranen rolden over mijn wangen en ik wou naar ze toe lopen en ze omhelzen. Maar iemand hield me tegen. Dan werd er een doek voor mijn mond gedrukt en ik probeerde te schreeuwen, maar er kwam alleen maar gemompel uit mijn mond. Langzaam vielen mijn ogen toe.

"Eindelijk hebben we eens een gesprek Y/n... Je ziet me bijna dagelijks maar je spreekt me nooit aan.
Waarom?" vroeg een jongenstem die ik al vaak gehoord heb maar nooit tegen mij. Dan werd alles zwart.

~3 dagen later~

"Wat heb je op die doek gedaan?" hoorde ik ver weg. Ik werd langzaam wakker. Ookal wou ik, ik opende mijn ogen niet. Ik deed alsof ik nogsteeds sliep.
"Iets. En houd nu je mond, we willen dat ze in rust wakker wordt." zei iemand anders en dan voelde ik ogen op mijn rug branden.
"Ookal is ze dat al." vervolgde de jongen. Ik zuchtte.
"Yah, kijk ons aan Y/n." zei de andere jongen. Ik draaide me om. Ik zag 2 maar al te bekende jongens: de jongen van de winkel en de broer van Sue. Ik heb altijd geweten dat Sue en hij geen verwanten waren, maar ik besteedde er nooit aandacht aan.
"W-waar ben ik?" bracht ik zacht uit.
"In ons huis. Duh" zei de broer van Sue en rolde met zijn ogen.
"Dat wist ik wel al domoor." mompelde ik zacht. Dan flitsten zijn ogen mijn kant op en hij kwam naar me toe.
"Hoe noemde je me?" vroeg hij op dreigende toon.
"Een domoor." zei ik.
"Je bent lef, net zoals Tae zei." bracht hij uit en stond recht.
"Wat? Tae? Is die hier dan?" vroeg ik en ging recht zitten, maar had daar meteen spijt van. Een pijnlijke steek ging door mijn rug. Ik kreun van de pijn en de jongen van de winkel kwam snel naar me toe en hielp me om op te staan. Ik leunde op zijn schouder.
"Ja. Voor de duidelijkheid: je bent ontvoerd." zei hij en liet me voorzichtig los.
"Uhm oké. Maar... Wie zijn jullie?" vroeg ik. Ze lachten allebei.
"Ik ben Kim Namjoon, en dit is Min Yoongi." zei de jongen van de winkel.
"Oké, maar nog een vraag. Wie zijn jullie echt?" vroeg ik en keek hun om de beurt aan. Ze keken elkaar twijfelend aan.
"Dat zul je maar zelf moeten te weten komen." mompelde Namjoon.
"Heb je honger?"
"Ja, eigenlijk wel." zei ik zacht en dacht aan vader. Paniek schoot door me heen.
"Ik moet naar huis. Als ik niet naar huis ga, zal ik een van de ergste keren gestraft worden..." mompelde ik wanhopig. De jongens keken elkaar aan. Namjoon ging naar de deur en opende die.
"Jungkook! Kom hier!" riep hij.
"Wacht wat?" zei ik verbijsterd. Niet veel later kwam Jungkook de kamer binnen. Hij keek me aan en liep naar me toe. Hij knuffelde me zacht. Ik was te verbaasd om te reageren. Hij liet me los.
"Wat is er?" vroeg hij aan Namjoon.
"Vertel Y/n wat er gebeurd is." beval hij hem en hij en Yoongi verlieten de kamer. Jungkook zuchtte.
"Ga zitten." zei hij en wees naar het bed. Ik ging zitten en hij komt naast me zitten.