Demon's Nightmare [Hiatus]

Chapter 22

A/N: Sorry kung halos isang dekada na ako naka-update. Busy eh  (._. ).

Syah nga pala, MAraming ‘Thank you’ sa mga nag vote, especially sa mga nagcomment. ( Nakaka-inspire! Promise :) )

 Pagpasensyahan niyo na tong chapter na 'to o ang buong storya na to kung may makita kayong grammar error. Edit ko na lang pag may time. :/ peace!

====

Sava’s POV

*Ding dong*

Napatayo ako nang marinig kong may nag doorbell. Tsk, =__= ang ganda ng pinapanood ko tas iistorbohin lang ako ng bwisita na to. Ako na yung nagbukas ng pinto dahil busy si mommy sa pag-bake ng cookies.

I was shocked when I opened the door and saw Clarence standing in front. “Do you need something?”- I asked. Napataas yung kilay ko nang mapansin ko ang suot niya. Ba’t niya naman naisipang mag jacket ngayon? Malamig ba ngayon sa labas? Pagkaka-alam ko summer ngayon.

Napabalik ako sa sarili ko nang magsalita si Clarence.

“May gusto lang akong patunayan..”-seryoso niyang sabi.

Napa-irap na lang ako. Sigurado akong tungkol na naman to sa aming dalawa. Bakit ba ayaw niya akong tantanan? Ganun ba talaga siya ka obsess sa kin? Alam niya namang si Rick lang ang gusto ko.

“Hindi na ako magpaligoy lig--”

“Savannah!! Si Clarence ba yan? Papasukin mo!!”-Rinig kong sigaw ni mommy na kasalukuyang naglalakad mula sa kitchen dala ang binake niyang cookies.

Sinulyapan ko si Clarence at sinagot si mommy. “Hindi na daw! Saglit lang naman daw siya”-pagsisinungaling ko. ha! Papasukin siya? para ano? Ayoko  kaya sa kanya.

Tinignan ko ng masama si Clarence. Nagpunta pa siya dito para pag-usapan ang mga non sense na bagay. Nakakaistorbo na siya.

He released a deep sigh and looked into my eyes. Nang tingnan ko siya sa mata, parang nalulungkot at nasasaktan siya. first time ko siyang maka eye-to-eye at hindi ko alam na ganito pala ang nararamdaman niya.—wait, don’t tell me na naaawa na ako sa kanya. No, I should not pity him. I want my plan to be success at hindi ako papayag na masira na lang lahat ng pinag-hirapan ko nang dahil lang sa pesteng ito.

“Is it true?..”

Tinignan ko siya na nakataas ang kilay.

“Totoo ba na ikakasal kayo ni Rick?”

TSK. Ang layo pa ng kasal namin ni Rick pero ganyan na sila magreact. May balak siguro tong lalakeng ito na pigilan nila kami =__=.. hindi ako papayag!

“Kung oo, titigilan mo na ba ako? Pwede ba Rence, umalis ka na. Mas lalo mo akong iniinis eh.”-agad kong sagot sa kanya sabay sirado ng pinto. Grr, kainis siya. Kainis silang lahat!! Subukan lang nilang humarang sa dinadaanan ko, ipapatikim ko talaga sa kanila ang buhay impyerno.

Halos mapatalon ako nang bigla akong tawagin ni mommy. “Anak, Ba’t hindi mo pinapasok yung bestfriend mo?--”

Hindi ko na siya pinakinggan at kumuha na lang ng cookies dun sa plato. “I’ll go get my phone muna sa kwarto ko.”-palusot ko para makaiwas na naman sa kanyang mga walang kwentang salita. Bakit ba walang nakakaintindi sa sitwasyon ko ngayon?!