Zor değildi bir kurşun yemek kendi sıktığın silahtan, zor değildi bir içkinin yanında uyuşturucuyu içmek. İnsan dayanmaya çalışıyor, "bu sefer olacak" diyor. Ancak ne kadar bu lafı söylesem de, hiçbir zaman olmasını dilediklerim olmadı.
Her zaman kahrolan, üzülen ben oldum. Reva mı bu? Bazen duyduğum - vesveseler- o kadar şey söylüyor ki. Allah'ın bana yardım etmediğini, yalnız olduğumu. Ben de gidiyorum hemen bir deniz kenarına. Avazım çıktığı kadar bağırıp-ağlıyorum. Çünkü o zamanlar da "bu sefer olacak " diyerek kendimi avutacak durumda olmuyorum.
Şuan nefes alıp veriyorsam eğer hala bir umut olduğundan değil, hala bir umut beklediğimdendir.
Ve "zamanın iyi geleceğini" söyler insanlar ve bir cevap okumuştum buna karşın "fazla zaman da intihara girmez mi?" Evet her şeyin fazlası bir hasar bırakır insanda. Beklemek de yorar insanı. Bekledikçe beklersin belki ancak bir gün gelir ki beklediğin tek şey içtiğin onca uyuşturucudan sonra ölümü beklemek olur.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vaveyla
HumorKadının göz yaşlarından teker teker mutluluk akıyordu. Gören olmuyordu. Gören de olmadı.
