Artık aklımın en derin kuytuları bile çıldırmak üzereydi. Onlarsız bir hayat, yarım kalmış bir hayat gibiydi. Durmadan, oflayıp oflayıp bir günü daha bitirmiştim. Gece yastığa başımı koyduğumda içim içimi yiyordu. Bir çağre varsa bu hayata alışmaktı. "Zorluklar, mecburdur bende zorluğu aşmak zorundayım" diyordum. Her gün aynı marotonla eğitimimi sürdürüyordum. İlk gün beni çok sıcak karşıladı herkez. Sadece bir tatlı yüz, beni yeni sınıftaki arkadaşlarımla yaklaştırmaya yetiyordu. Derste odaklanma zorluğu çekiyordum. Çok dalgındım. Dersin sonunda morelimi düzeltecek şekilde bir şeyler yapmalıydım. Hatırladığıma göre adı Lima olan bir kız vardı, evet evet Lima çok samimi olmuştuk. Kendisi yabancı bir ülkeden buralara geldiğini söyledi bana. Bende "neden ki?" diye merak etmiştim bir an. "Bir nevi aile planları" dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başlangıcın Ötesinde ♠
Chick-Lit"Biz kimiz" diye bir kendimize soralım. Eğer siz kendinizden ne kadar emin olursanız olun. İçinizdeki olan ve bitenleri kimse sizin kadar iyi bilemezler. Herkez kendi cenneti kadar sakindir, cehhenemi kadarsa öfkeli. Bir de arafta olanlar vardır, be...
