Karanlığın Dünyası•JJK

15.Bölüm

Kimsenin olmadığı bir sokakta tek başıma yürüyordum. Sokak tamamen karanlıktı. Ay gökyüzünde çok güzel parlıyordu. Ellerimi cebime atmış sokakta yavaş adımlarla yürüyorum. Nerede gittiğimi bilmiyorum. Sadece aklım o kadar karışık ki! Bana ne oldu az önce? Sorabileceğim herhangi biri de yok. Babaannem ve dedem öldü. Ne yapacağıma dair hiçbir fikrim yok. Sadece uzaklaşmak istiyorum. Herkesten kaçmak ve bir süre yalnız kalmak. Jungkook da dahil. Beni canavar olarak görmesini istemiyorum. Hala insanların bana korkulu bir şekilde bakması aklımda. Bu çok kötü bir şeydi.

Çok fazla yürütmüştüm ve yorulduğumu hissettiğimde kaldırım taşına oturdum. Soğuktu ve üşümüştüm. Ay ışığına tekrar baktığımda gözlerim dolmuştu. Ben nasıl bu hale gelmiştim? Benim mükemmel bir hayatım vardı. Annem, babam, babaannem, dedem ve arkadaşlarım vardı. Derslerime çalışmaktan başka bir derdim yoktu. Ben çok mutluydum. Hayatım çok iyiydi. Artık ağlamaya başlamıştım. Hala kendi kendime konuşuyordum. Sonra Jungkook geldi ve onunla tanıştım. Hayatım kaydı. Annemin ve babamın gerçek anne ve babam olmadıklarını öğrendim. Babaannem öldü ve üvey babam Jungkook'u öldürecekken dedemi öldürdü. Jungkook'u  çok seviyorum ama ben acılara karşı bu kadar dayanıklı değilim. O kadar güçlü biri değilim. Son zamanlarda o kadar çok olay yaşandı ki! Eski hayatımı çok özlüyorum. Tamam Jungkook yoktu ama yine de gerçekleri bilmediğim zaman her şey daha iyiydi. Sanırım babaannemin planı işe yaramayacak. Çünkü ben bu yolda yokum. Jungkook da tek başına halledemez. Üzgünüm, bu kadar güçsüz olduğum için.

Ağlamam dinmedi. Anılar aklıma gelince daha çok ağladım. Her şeyi çok özlemiştim.

Eskiden kral ve kraliçeye ait olan saray tarzı bir yere girdim. Kırık döküktü. Halk burayı mahvetmişti. Babaannemin bebeklik odasını bulunca burukça gülümsedim. Eşyaları incelerken çok dikkatli davranmam gerek, zarar gelmesini istemem. Çok yorulduğumu anlayıp uyumaya karar verdim. Sabah biraz daha incelerim. Bulduğum eski  bir örtüyü yere serdim ve uyumaya çalıştım. Yer çok soğuk. Yalnızım ve bir canavarım. Herkes benden nefret ediyor. Her şeyimi kaybettim. Her şeyimi! Gerçeklerin bu kadar acı olması bir haksızlıktı. Keşke eskiden olduğu gibi hayal dünyamda yaşamaya devam edebilseydim. En azından orada hiç bu kadar yorulmamıştım. Ben o kadar olgun biri olamadım, özür dilerim. Büyüyecek kadar olgun değilim. Hala mutlu olmak isteyen bir çocuğum. Bir kurtarıcı veya kahraman olmak istemiyorum. Sadece güzel hayatıma tekrar kavuşmak istiyorum. Özür dilerim anne, baba; gerçekleri öğrenmenin bu kadar acı olacağını bilemezdim.
Özür dilerim babaanne ve dede; ben sizin sandığınız kadar güçlü biri değilim.
Ve özür dilerim Jungkook; seni bu yolda tek başına bıraktığım için..