Hello I'm Your Husband [ HunHan FF ]

Hello 17

--

Third Person's POV

“ Bukas, 20 days na lang at matatapos na ang pagiging asawa ko sayo. Do you want me to stay or... no? "

Napatigil si Luhan at hindi niya matingnan si Sehun. There's a lump on his throat, making him harder to talk.

20 days?

Tumingin si Luhan kay Sehun.

20 days na lang aalis na si Sehun? Sabi ng kaniyang isip.

“ Ta-ta-laga? " isang salitang hindi niya inaasahan na masasabi niya. Tanging tango lang ang naisagot ni Sehun at saka siya yumuko.

Wala siyang ibang marinig kung di ang kaniyang puso, na sobrang lakas ng pintig, na animo'y kahit anong minuto pamula ngayon pwede na itong sumabog.

“ Ahh- mm... Sehun— "

“ No need to answer Hyung... basta bago matapos ang last day, nandoon ako sa lugar kung saan ko isinigaw na mahal kita. "

Namsan Tower.

“ If you want me to stay, then go there, I'll be waiting Deer Hyung. Pero kung hindi ka pumunta, I understand. " Pagputol sa kaniya ni Sehun at binigyan siya ng huling ngiti bago umalis sa office nito. Leaving Luhan, alone and confused.

Ano na Luhan? Sabihin mo sa kaniyang ayaw mo siyang umalis. Sabi ng kaniyang puso na sinagot naman ng kaniyang isip.

Iiwan ka na nga niya Luhan. Sinabi ko na sayo na huwag ka nang magtake risk pero ginawa mo pa rin. Ngayon, iiwan ka ulit.

Pero si Luhan, tahimik na nakatingin sa pintong nilabasan ni Sehun. Ang bilis. Sobrang bilis. Ayaw niyang umalis si Sehun dahil maiiwanan na naman siyang mag-isa. Wala nang magluluto ng pagkain sa kaniya, wala nang mangungulit sa kaniya na kumanta, wala nang magpapangiti sa kaniya sa tuwing malungkot siya. 

" Sehunnie,I don't want you to go"

--xx--

20 days left... April 1.

" Hyung? " Luhan hummed in response and looked at Sehun. They are currently in the Bubble Tea Shop, drinking and talking about stuffs. 

" Free ka ba sa, uhmm Friday? " Inisip muna ni Luhan kung may schedule ba siya sa araw na iyon o wala. 

" Sorry Sehun, may meeting kasi kasama ang lahat ng board of directors sa araw na iyon eh. " Tinungo nalang ni Sehun ang kaniyang ulo at humigop ng kaniyang chocolate bubble tea. Siguro nga hindi na niya makakasama pa ang kaniyang Hyung nang mas matagal. Maybe it was destined to be like that.