Dream☂ /KTH ✔

9

Onunla gözlerimi kapadığım günün sabahında onsuz açtım gözlerimi. Uyandığımda yoktu. Kendime gelmem biraz zaman alsa da panikleyip ayağa kalktım. Başımın dönmesiyle duvardan tutundum fakat ayakta duracak halim gerçekten yoktu. Gözlerim kararıyor, başım dönüyordu.

(Soo Woo)- Taehyung-ah, nereye gittin?

Dedim bıkkın bir sesle ve fısıldayarak. Fısıldadım, çünkü nefes bile alamıyordum. Destek aldığım duvardan tutunarak yürümeye çalıştım. Zar zor salona geldiğimde Taehyung, mutfakta kahvaltı hazırlıyordu. Kafasını bana çevirdiğinde birden panikledi ve ocağın altını söndürüp yanıma geldi.

(Taehyung)- Soo Woo! Neyin var?!
(Soo Woo)- Dinleneceğim. Yorgun gibiyim. Grip sanırım.

Bir saniye bile düşünmeden kaldırıp koltuğa bıraktı bedenimi, hafifçe..

*Taehyung'dan*

Ona resmen belayla geldim. Kızla tanıştığımdan beri hastalanıyor, benim yüzümden ağlıyor... Yüzüne baktım ve kendimi otomatik bir şekilde üzüldüm. Yaklaşıp buz gibi olmuş ellerini sıkıca tuttum.

Klimayı açtım, Soo Woo'nun üstüne battaniye örttüm. Şimdi ise çorba yapacağım. Nasıl bilmiyorum. Ama tarifine bakacağım.

Bakındım ve malzemeleri falan ayarlayıp ilk denemeye göre çok güzel bir çorba yaptım. Tadına Soo Woo'ya dokunmaması için ilk ben baktım. Tuzu ve tadı harikaydı. Bir kaseye koyup soğumasını beklerken bir de çay yaptım.

(Taehyung)- Soo Woo-ya, uyan güzelim bak çorba yaptım. İlaç iç geri uyursun.

Alnına koyduğum bezi çekip ateşine baktım. Düşmüş gibiydi. Ben ateşine bakarken Soo Woo uyandı. Çorbayı verdim ve yavaş yavaş içmeye başladı. Ben ise kusursuz yüzünü izlemeye başladım.

(Soo Woo)- Sen yedin mi bir şeyler?
(Taehyung)- Ah, doğru. Yemedim. Ama sen ye ben birazdan yerim.

Çorbasını bitirdiği sırada bir bardağa su doldurup ilacını verdim.

(Taehyung)- Aslında çay yapmıştım ama.. İçme bence. Ağır gelir güzelim. Uyu sen.

Yaklaşıp battaniyesini üzerine örttüm ve klimayı kapattım. Terler ve soğursa hastalığı şiddetlenir.

Soo Woo'nun uyumasını fırsat bilip hızlıca kendi evime geçtim. İçerisi boştu hepsi gitmişti ve Jungkook kapıya kocaman 'Ben iyiyim, evime geçiyorum. Eşyalarımı da aldım siz uyurken.' resmen eve girip almış ve biz fark etmemişiz.

Biraz eşya alıp Soo Woo'nun yanına geçtim. Yanında olmak istiyorum. Hep gözümün onunda istiyorum. Onun için kısa süreliğine de olsa yanında kalacağım. Sonra evime geri geçerim.

Evde oturuyorum, karşımda Soo Woo uyuyor ve aklımdaki tek soru şu:

'Acaba güneşi solda yapsaydık puzzle bozulur muydu?'

Acaba gerçekten bozulur muydu? Merak etmedi değilim ama 2000 parça şeyi tek başıma yapamam üşenirim.

Son çare Soo Woo'yu yatağına getirdim ve bende yanına yattım. Yine beraberdik, eskisi gibi.. Yine yanı başımdaydı. Yapamam dedim, eskisi gibi olursak incinir dedim. Ama yine yaptım yapacağımı.. Sana tekrardan aşık olduğum için özür dilerim Soo Woo-ya...