NALAN (ARA VERİLDİ)

BÖLÜM 7

Keyifli okumalar ❤️

Çalan alarmla birlikte yerimden doğrulup komidindeki telefonumu alıp alarmı kapattım.
Dinç bir şekilde banyoya giderek rutin işlerimi yaparak mutfağa yöneldim kendime güzel bir kahvaltı hazırlayıp
Kahvaltımı ettim ve hazırlanmaya başladım. Aradan geçen 10 dakikada hazırdım bile. Ayakkabılıktan ayakkabımı alıp giydim ve işte güzel bir pazartesiye hazırdım.

Mutlu olmak için büyük sebebler aramazdım.
Yazı severdim benim için mutluluktu
Şarkılar mutluluktu benim için balkondaki çiçeklerimin mevsiminde çiçek açması mutluluğumdu denizi solumak toprakta yürümek parktaki çocukları izlemek mutluluğumdu.

Bir çocuğun annesine koşması ise içimin burukluğuydu...

Annemi kaybedeli iki yıl olmuştu annem pazartesileri çok severdi o seviyor diye bende severdim her şeyin güzel başlangıcı olarak görürdü bende öyle görüyordum.

Pazartesi demek bizim evde çiçekleri sulamak
En güzel kahvaltı günü demekti.
Pazartesi günlerini içimizi ısıtan huzurumuzdu
Şimdi ise sadece benim huzurum oldu...

Bunları düşünürken evden çıkmış merdivenleri iniyordum
Bir kafede çalışıyordum yarı zamanlı hem üniversite okuyup hem çalışmak güzeldi dinç tutuyordu beni

Şimdi yine beni dinç tutan yere gidiyordum
Sütlüce semtinde ne çok büyük nede çok küçük olan bir sahil kafesinde çalışıyordum denizin tuzlu kokusu
İnsanların gürültüsü beni dinç tutuyordu...

Ve işte gelmiştim kapıdan girdiğim gibi soyunma odasındaki dolabıma cantamı koyup iş lakosumu giydiğim gibi işimin başına geçmiştim..

4 Saat sonrası

- Nalan !
Biliyorum çıkış vaktin ama 22 numaralı masaya bakıp öyle çıkarmısın rica etsem?

Miray ablayı gülümseyerek onaylamıştım
Cebimdeki not defteri ve kalemi alarak masaya doğru ilerlemiştim masada dört kişi vardı  gülümseyerek ;

- hoşgeldiniz nasıl yardımcı olabilirim?

-- biz iki porsiyon kasap köfte
Bir küçük boy mantarlı pizza ve yarım porsiyon tavuklu bahar salatası istiyoruz

- peki efendim içecek istemisiniz ?

Sarışın bayan su
Esmer bayan ise ayran istemişti
Sarışın beyefendi de ayran istemişti
Masaya geldiğimden beri tablette ilgilenen kumral bey efendi ise başını kaldırmıştı ki bakakalmıştım..

Bu gri gözleri biliyordum dikkatsizliğim yüzünden bana çarpıcak olan beyefendi idi.

Dünya küçüktü ve bunu bir kez daha anlamıştım

-- bende bir ayran alayım lütfen.

Gri gözleri yüzümü delip geçiyordu
Gülümseyerek masadan uzaklaştığım gibi miray abla bağırarak

--Nalan sen çıkabilirsin siparişleri verdikten sonra.

- tamam miray abla siparişleri verdikten sonra çıkacağım.

Bu kafede sevdiğim en güzel şey aile gibi olmaktı
Herkes saygılıydı birbirine
Çok konuşmayı sevmediğim için tebessümle anlaşıldım burdakinlerle

Kendimle konuşmak daha güzeldi kendi içimde kayboluyordum ve bunu tek ben biliyordum

Siparişleri teslim ettikten sonra giyinme odasına gidip çantamı aldım ve kapıya ilerledim içimdeki dürtüye engel olamayarak tekrar gri gözlerin masasına baktım gri gözlerde bana bakıyordu
Son kez grilere bakarak çıktım nerden bile bilirdim ki son kez olmayacağını...