მაფიის შვილები (დასრულებული)

თავი 11

ისიც მალე გამოვიდა. ხელში ყუთი მომაწოდა და მითხრა რომ სახლში გამეხსბა. სიმართლე გითხრათ ძალიან დავინტერესდი თუ რაიყო შიგნით. ნუუუ კი ვიცოდი რაციყო მაგრამ ის არვიცოდი როგორი იყო😁.
ერთ ადგილას გაშეშებული ვიყავი როდესაც ჯეიქეიმ დამიძახა და აზრებიდან გამომიყვანა.
ჯკ— რაიყო საჩუქარი იმდენად გაინტერესებს რო აზრებში ჩაიკარგე და გაშეშდი?
მე— სულაც არააა. დაა ეს რატომ იყიდე? ან აქ რადევს ისეთი რაც სახლში უნდა ვნახო?— ახლა უკვე მისკენ შეტრიალებული
ჯკ— მაგას მაშინ გაიგებ როცა სახლში მიხვალ პატარავ.— მითხრა და თვალი ჩამიკრა. უხ ეს დირთი იდიოტი. ნეტა ამ ახალგაზრდა გოგოებთან მაინც თუ არ შესცხვა ჩემი იქ შეთრევა და მერე თავისი სურვილით ტანგა ტრუსიკების ამორჩევა. ფუიიი ნეტა საერთოდ მაგას როგორ იცმვენ პირდაპირ საშინელებაა.🤢🤮
ნუუ მოკლედ კიდევ გავიარეთ და საბოლოოდ ჩემმა საყვარელნა და განუმეორებელმა მუცელმა გამომიგზავნა შეტყობინება რომ თუარ ვაჭმევდი დედას მიტირებდა.(ცენზურისთვის სორი) ამიტომ მეც დავიწყე წუწუნი.
მე— აუუ მშიაა.— ვუთხარი მოწყენილმა
ჯკ— წამო კაფეში და რამე ვჭამოთ.— როდესაც ეს მითხრა სახე გამიბრწყინდა.
მე— კაი— ვეუბნები და თან ხტუნვას ვიწყებ.
უკვე კაფეში ვიყავით მისულები და ჩვენ ჩვენს ადგილებზე დავჯექით, როდესაც არსაიდან მიმტანი გოგონა გამოჩნდა და ძალიან შემეშინდა.
მიმტანი— გამარჯობა რასინებებთ.— ეუბნება ჯეიქეის და თან თვალებს უპაჭუნებს. ოხხ ეს პატარა ლაწირაკი მეშენ გაჩვენებ როგორ უნდა დაკავებულ კაცთან ფლირტაობა.
მე—მე მინდა შეკვეთის მიცემა.— ვეუბნები და თან თითებს ვუტკაცუნებ რომ ჩემსკენ მოიხედოს.
მიმტანი— აბა რაგნებავთ ქალბატონო?— ჩემსკენ მოტრიალდა, ბლოკნოტი მოიმარჯვა და წერისთვის მოემზადა. თუმცა თვალებს მაინც ჯეიქეისკენ აპარებდა.
მე— ე.ი. კიმჩი, რამენი,ჩოლმიონი, კოლა, ფრი და ბურგერი ოღონდ ორმაგი. საყვარელო შენ გინდა რამე? — მივუტრიალდი ჯეიქეის და შევეკითხე რომელიც გაკვირვებული მიყურებდა.
ჯკ— მოიცა ეს მარტო შენთვის შეუკვეთე?
მე— არაა ბებიაჩენის ბიძაშვილის მაზლის ცოლისთვის. ხო აბა სხვა ვის ხედავ აქ ჩემს გარდა.— ვეუბნები და თან იმ გოგოსკენ ვაპარებ თვალებს რომელიც ჯეიქეის ისეთი თვალებით უყურებ რომ რამისაა შეჭამოს.
ჯკ— მე მარტო ყავას დავლევ— თქვა და მორიდებულად ჩაცინა.
მიმტანი— კარგით ბატონო.—თქვა და წასვლა დააპირა როდესაც გავაჩერე.
მე— უი მართლა კინაღამ დამავიწყდა კოლა იყოს უშაქრო,ხო და კიდევ ყავა მეცმინდა და ტკბილი იყოს.— ვეუბნები და ზედაც არ ვუყურებ. თუმცა წამიერად მისკენ გავიხედე და რასხედავ ჩემი ლამაზი თვალები? ეს კახპა ისევ ჯეიქეის უყურებს და ნერვიულად სუნთქავს. ცოტაც და ამენთება.
ცოტახანში ჩვენი შეკვეთაც მოიტანეს და ჩამა დავიწყეთ. ნუუ დავიწყეთ რა მე დავიწყე ეს ვაჟბატონი კიდე სულელური გამომეტყველებით მიყურებდა.
ჯკ— ამდენი სად გეტევა?
მე— კუჭში.— ვუთხარი და საყვარკად გავუცინე.
ჯკ— ვაა ყოჩაღ, რო მომკლა ამდენს ვერ შევჭამ.
მე— ისე შენ რატო არ ჭამ? არამგონია რამე გქონდეს ნაჭამი. დილიდან ერთად ვართ.
ჯკ— ჰმმ *ჩაცინება* იმდენი რაღაც შეუკვეთე რამის კაფე დააკეტინე და მერომ შემეკვეთა კიდევ რამე შემეცოდნენ.
მე— დამპალო. ეს სულაც არარის ბევრი. ამას რო შევჭამ კიდე უნდა შევუკვეთო რამე, ეს არმეყოფა.— ვუთხარი და ქვედა ტუჩი გადმოვაგდე.
ჯკ— ვააა გაკვირვებულივარ შენით.
მე— მართლა არ გშია?
ჯკ— ნუუ თუ შენი ხელით მაჭ...—სიტყვა არ დავასრულებინე.
მე— არც იოცნებო.
ჯკ— კარგი რაა გთხოვს მხოლოდ ერთხელ.
მე— არაააა.
ჯკ— უიმეე კარგი ხოო— მითხრა და ისე საყვარლად გადმოაგდო ქვედატუჩი რო სულ რომ ვერიტანდე წამებში შეგიყვარდებოდა.
მე— ოოხხხხხ ჯონ ჯონგუკ კარგი ხოო. ოღონდ მხოლოდ ერთხელ მეტჯერ არა.
ჯკ— კარგი— სიხარულით დამთანხმდა და ჩემსკენ მოჩოჩდა.
მე — რასაკეთებ?— ვეკითხები და გვერდულად ვუყურებ.
ჯკ— აბა შორიდან ხოარ მაჭმევ?
მე— ხო კაი მოდი.
მოვიდა და გვერდით მომიჯდა. მეც ავიღე ჯოხებით კიმჩი და ვაჭამე. ისე მომეწონა ეს მომენტი რომ დანარჩენებსაც ჩემი ხელით ვტენიდი პირში. ამდროს ვიღაც ქალმა და კაცმა ჩამოიარეს და თან ჩვენ გვიყურებდნენ და თან ლაპარაკობდნენ.
უცნობი ქალი— საყვარელი ნახე რა საყვარლები არიან. გახსოვს ჩვენ როგორები ვიყავით მათი ასაკისას?— უთხრა ხანში შესულმა დაახლოებით 70 წლის ქალმა მამაკაცს რომელიც არ ჩამორჩებოდა ამ ქალბატონს ასაკით.
უცბობი კაცი— ეჰჰ კი როგორ არ მახსოვს საყვარელო ისე ვმორცხვობდით ერთმანეთთან მერე კიდევ შეგვიყვარდა ერთმანეთი და კი შევაბერდით ასე ოჯახს.
უცნობი ქალი— აბა აბაა საყვარელო.— ეუბნება ქმარს და ხელზე მაზად უთათუმებს. შემდეგ კი ჩვენთან მოდის და გვეუბნება— გაუფრთხილდით ერგმანეთ შვილებო.— უკან ტრიალდება და მიდიან.
ჯკ— ვაა რასაინტერესო წყვილი იყო ხო?
მე— უუჰჰმმმ.
ჯკ—არ წავიდეთ?- მეკითხება და თან სკამიდან ოდნავ წინ იწევა.
მე— კარგი წავიდეთ.
ჯკ— ანგარიში თუ შეიძლება.
დაიძახა ჯეიქეიმ და ის იდიოტი გოგო მოცუნცულდა. მაინც ვერ ვხვდები სულ ფეხებში რატო მებლანდება. ისეთი თვალებით უყურებს ჯონგუკს რომ დარწმუნებულივარ უკვე მილიონჯერ შემოახია ზედ ეს ლამაზი თეთრი მოტკეცილი საროჩკა.
მიმტანი— აი აიღეთ.— ეუბნება და ბლოკნოტს ხელებში უცურებს ისე რომ თითებს ერთმანეთს უხახუნებენ. აი ამაზე კი ავენთე. სკამიდან ავდექი იმ მიმტნისკენ გავიწიე და ის ბლოკნოტი ხელიდან გამოვგლიჯე. შემდეგ ელვის სისწრაფით საფულიდან ფული ამივიღე და ზედ მივაჩეჩე.
მე— ჯონგუკ ადექი მივდივართ.
ჯკ— მოიცადე ასე სად გაჩქარება.— მეკითხება და სკამიდან ზანტად დგება.
მე— რო ვთქვით მივდივართქო ესეიგი მივდივართ.— ოდნავ ავხედე და თვალი თვალში გავუყარე.
ჯკ— კარგი დაიცადე.
მიმტანი— უიმეე უხეში ძუკნა.— ჩაილაპარაკა ჩუმად თუმცა მინც გავიგე.
იდნავ მოვდუნდი და მისკენ შევტრიალდი.
მე—*ჩაცინება* მოიცა მოიცა რათქვი?— ვკითხე და ახლა უკვე პირდაპირ მის ნაგავ თვალებში ვიყურები.— აბა კიდე გაიმეორე.
მიმტანი— არაფერი მითქვამს.— თქვა და უდანაშაულო სახით შემომხედა.
მე— პატარა გოგო მომისმინე.— ვეუბნები და ახლოს ვიწევი— პრობლემები თუარ გინდა აქედან გამეცალე და თუ ასე არიზავ აქედან შენს გვამს გაიტანენ. და ხო მართლა სანამ აქვე ჩაგკალი იცოდე ჩემს ქმარს თუ კიდევ ერთხელ მიეკარები, თვალს ჩაუპაჭუნებ, მის სიახლოვეს ისუნქებ ან რაიმე მაგდავგარი იცოდე ვერ გადამირჩევი. ეხლა კი პატარა ძუკნავ აქედან მოუსვი.
მიმტანი— და თუ მაგას არვიზავ?— მაუბნება და წინ მეჭიმება.
მე— რაა?— ამდროს ჯეიქეი ერევა და ჩვენსკენ მოდი თუმცა ხელით ვანიშნებ რომ ახლოსაც არ გამეკაროს თორემ მასზე ვიყრი ჯავრს.
მიმტანი— რა და რაც გაიგე. თუ ამას არ ვიზამ მაშინ შენ რასიზავ? ჰაა გეკითხები.— მეუბნება და ტონს უწევს.
მე— ტონს დაუწიე პატარა გოგოვ. შენთან კამათი არმინდა და ამით ნუ ისარგებლებ, რადგან შენი ნერვები საერთიდ არმაქვს—ვეუბნები და უკან ვტეიალდები როდესაც...