მაფიის შვილები (დასრულებული)

თავი 8

მალე ქორწილის დღეც მოვა და მზადებაც დაწყებულია, თუმცა მე არაფრის კეთების საშუალებას არ მაძლევენ. დღეს სახლის სანახავად მივდივართ სადაც მე
და ჯეიქეი ერთად ვიცხოვრებთ. უუხხ როგორ არმინდა მასთან ერთად ცხოვრება მაგრამ რაგაეწყობა მაინც მალევე უნდა დავშორდეთ. მე ამას შევძლებ, შევძლებ და გავუძლებ ამ სატანას მთელი თვე ნახევარი და შემდეგ დავშორდები.
ყველაზე აქტიურად მეია ჩართული ამ სამზადისში და ესემგონია ჩემი კიარა მისი ქორწილია. ჯერ კაბაც არ მიყიდია თუმცა მალე მეი მოვა და მომიწევს მისი ჭიჭყინის ატანა😒. და აი ისიც აქაა.
მეი— საზიზღარო ისევ საწოლზე გდიხარ?— მეძახის გაბრაზებული და ნელ-ნელა ოთახისკენ მოდის.
მე— რაგინდააააა— ვეძახი განწირული.
მეი— სანამ ყანყრატო ამოგაძრე მიწა ამოვთხარე და იქ ჩავმარხე, დროზე აეთრიე და წავიდეთ საქორწინო კაბა ვიყიდოთ.
მე— კარგი ხოო უუფფფ.
რაცკი მაღაზიები არსებობდა ყველაფერი შემომატარა. არაფერი მოსწონდა მეკი დებილივით უკან დავყვებოდი და მნიშვნელობა არქონდა რას ამირჩევდა, რადგან ეს მხოლოდ ფიქტიური ქორწინება იყო და არქონდა მნიშვნელობა თუ რას ჩავიცმევდი.
უკვე მოსაღამივდა ჩვენ... უფოსწორად მეიმ ვერაფერი აარჩია. ძალიან დავიღალე ეხლა დიდისიამოვნებით წამოვგორდებოდი საწოლზე და ჩემს ერთადერთ და განუმეორებელ სიყვარულს, ჩემს ბალიშს და საბანს ჩავეხუტებოდი, ეჰჰჰ...
მაგრამ რადგინდა ცოტახანში ის ჯოჯოხეთი უნდა ვნახო სადაც მე და ის იდიოტი ვიცხოვრებთ, ნუუ რათქმაუნდა ისიც დროებით. მედა მეი კაფეში ვზივართ და ჩვენს შეკვეთას ველოდებით. ისე მშია ეხლა ზვიგენსაც კი დაუღეჭავად გადავყლაპავდი. ჩვენი შეკვეთაც მოვიდა და ჭამას შევუდექით.

უეცრად რაღაც ძალიან ნაცნობმა და მონატრებულმა ხმამ დამიძახა და მეც იქითკენ შევტრიალდი. დავინახე თუარა მაშინვე მისკენ გავიქეცი და მთელი ძალით ჩავეხუტე, ეს ნიკოლა იყო ჩემი საუკეთესო მეგობარი ბიჭი რომელიც 5 წელია არმინახავს. ის ოჯახთან ერთად საქართველოში წავიდა მათი სამუშაოს გამო და იქ 5 წელი გაატარა. ეჰჰ როგორ მომნატრებია ეს იდიოტი, ეხლაც კი თვალწინ მიდგას ის მომენტი რომ ვემშვიდობებოდი და განწირული ვტიროდი. ჩემი საყვარელი, ერთადერთი დაგანუმეორებელი ნიკოლა.
ნკ— საყვარელო როგორხარ?— მეკითხება და ლოყაზე ხელს მითათუნებს
მე— კარგად შენ?— თვალებიდან ცრემლებს ვიმშრალებ და მას შევციცინებ.
მეი—*ჩახველება* უკაცრავად და მეც აქვარ, თუ სიყვარულობანას მორჩით იქნებ პატივი დამდოთ და მომაქციეთ ყურადღება.— ამბობს და თან სკამებისკენ მიგვითითებს რომ დავჯდეთ.
ნკ— პატარავ ძალიან მომენატრე.
მე— მეც ძალიან მომენატრე. რატო ჩამოხვედი? მემეგონა აღარასდროს დაბრუნდებოდი— ბოლო სიტყვებს მოღუშული და მოწყენილი სახით ვამბობდი.
ნკ— საყვარელო ნუ მოიწყენ უკვე 2 დღეა რაც აქ ვარ და აღარ ვაპირებ იქ წასვლას.— მეუბნება და თან შუბლზე მკოცნის.
ამდროს კი ჩემს წინ ჩნდება სილუეტი რომელსაც ყურებიდან ბოლი გადმოსდის სიბრაზისგან, ნეტავ მაცოდინა ნიკოლას ისეთი სახით რატომ უყურებს რომ თითქოს მიდი დახრჩობა უნდოდეს.
ჯკ— მინა შენს მეგობარს არ გამაცნობ?— მეკითხება სკამზე ჯდება და ნაძალადევად გვიღიმის მე
და ნიკოლას რომლებიც ერთმანეთზე ვართს მიწეპებული.
მე— ნიკოლას გაიცანი ეს ჯონგუკია ჩემი თანაკურ...—საუბარი არ დამასრულებინა ჯეიქეიმ და თვითონ განაგრძო თავის გაცნობა.
ჯკ— გამარჯობა, მე მინას საქმრო ვარ და მალე ქორწილი გვექნება.— ხელს ართმევს ნიკოლას და ისეთი სახით უყურებს თითქოს ჯეკპოტი მოეგო.
ნკ— საქმროო?— გაკვირვებულმა შეხედა მინას რომელსაც რეაქცია არქონდა ამ სიტყვაზე— პატარავ რატომ არ მითხარი საქმრო თუ გგავდა? ნუთუ ასე შეიძლება?
ჯკ— პატარავ? —კითხულობს გაკვირვებული. თუმცა ყურადღებას არავინ ვაქცევთ.
მინა— მაპატიე, სულ ამომივარდა თავიდან— თავს ხრის და ჯკ-ს ავლებს თვალს რომელიც რამისაა ბოღმისგან გასკდეს.
ნიკოლამ მინას თვალით ანიშნა რომ ის ეჭვიანობდა და ცოტაც გაეგრძელებინათ. რაზეც მინა დათანხმდა
ნკ— კარგი რაა პატარავ ნუთუ შეიძლება რომ შენს პირველ სიყვარულს დაუმალო რომ საქმრო გყავს?
მინა — კარგი რაა საყვარელო ეს მხოლოდ ფიქტიური ქორწინება იქნება, ესეც იმიტომ რომ ბანდები გაერთიანდეს, დავშორდები და დაგიბრუნდები ჩემო ერთადერთო— და მინა ნიკოლას ლოყაძე პატარა კოცნას უტოვებს, ამდროს კი ჯეიქეი გამწარდა, მინას ხელი ჩაავლო და გარედ გაათრია, მანქანაში სვავს და რაც შეუძლია სწრაფად მიჰყავს მანქანა.
მე— ჯეიქეი შეანელე.— ეუბნება აღელვებული მინა თუმცა ჯეიქეი ხმას არ სცემს.
მე— ჯეიქეი გთხოვ ესე ორივე მოვკვდებით— მინა უკვე ხვეწნაზე გადადის.
ჯკ— რატომ პატარავ ხოარ გეშინია?— ეუბნება ცინიკურად ბიჭი.
მე— ჯეიქეი გთხოვ. ასე რამ გაგამწარა ესე უცბად, რომ სიკვდილის პირას მიდიხარ და მეც უკან მიყოლებ?
ჯკ— ესეიგი გამომიყენებ და მიმაგდებ ხო? მეშენგანახებ როგორ უნდა გამოყენება და მერე მიგდება პატარავ. ცოტაც მოიცადე.—
ხმა აღარ ამომიღია, რადგან არმინდოდა სიტყაცია უცრო გამწვავებინა, ამიტომაც გაჩუმება ვამჯობინე.
მალე ორსართულიან ლამაზ სახლთან მივედით. ძალიანსაყვარელი სახლი ჩანდა. ჯეიქეიმ გადმოსვლა არ მაცადა როდესაც კარი გამიღო მაჯაში ხელი ჩამავლო და სახლში შემიყვანა... არა კიარ შემიყვანა არამედ შემათირა. სახლს შიგნიდან ეტყობოდა რომ ათაშიერთხელ მაინც თუ მოვიდოდა ვინმე, რადგან მტვერი საკმაოდ იდო.
ჯკ— როგორც ვიცი შენ გინდოდა ხო იმ ჯოჯოხეთის ნახვა სადაც მე და შენ უნდა ვიცხოვროთ, ხოდა აი ხომ ხედავ მოგიყვანე პატარავ. — ჯონგუკი გოგონასკენ მიიწევს წელზე ხელს ხვევს დამისკენ ქაჩავს.
მათი სიახლოვე ერთმანეთის მიმართ უჩვეულია რადგან ერთმანეთს ვერცერთი იტანს შესაბამისად ასე ახლოსაც პირველად არიან პირისპირ.
მინა— ჯონგუკ ხელი გაწიე და უკან დამაბრუნე სასწრაფოდ!!!
ჯკ— თუარ დაგაბრუნებ რასმიზავ? ჰმმ? რაუნდა მიქნა პატარავ ჰაა?— მინასკენ უფრო ახლოს იწევა მათშორის მანძილს ავიწროვებს და დამცინავი გამოხედვით უყურებს.
მინა— ჯონგუკ გაიწიე თორემ ისეთს შემოგარტყავ სახე უკუღმა დაგრჩება.— საჩვენებელ თითს ცხვირთან უქნევს და გამაფრთხილებელი სახით უყურებს.
ჯკ— ოჰჰოოო პატარა გამომყენებელს მუქარაც სცოდნია.— მინასკენ უფრო ახლოს იწევა და ეშმაკუარად იღიმის.
მინა— იცოდე ისეთ რაღაცას გავაკეგებ რომ შოკში ჩავარდები და ხმას ვერ ამოიღებ.
ჯკ— და მაინც რას?!
მინა— თუგინდა განახებ.— თქვა და ჩაიცინა.
ჯკ— კაი მან...— თქმა ვერ დაასრულა ჯონგუკმა მინამ მათი ბაგეები შეაერთა და გამომწვევად დაუწყო ფერება. ჯონგუკი მას კოცნაში აყვა და ერთი ხელი წელზე მოხვია მეორე კი კისერზე. თავისკენ მიიზიდა და კოცნა გააღრმავა. ამდროს მინამ დრო იხელთა და ჯეიქეის ფეხებსშორის ამოარტყა რის გამოც ბიჭი ჩაიკეცა.