Göğe Bakma Durağı

5. Bölüm: Solan Papatya

Yukarıda ki müziği açmayı ve peçeteleri hazırlamayı unutmayın. İyi okumalar♡

İkimiz de birbirimizin gözlerinde boğulurken, zaman durmuştu sanki.
"Anneme çok benziyorsun. " demişti. Bir yandan ne kadar duygusal hissetsem de, bir yandan nasıl böyle bir tesadüf olduğunu anlayamıyordum.
Gözlerini kaçıran ben oldum.

"Ben.. Yani.. "
Konuşamıyordum, çünkü söyleyecek sözüm yoktu. Şaşkındım.
Gülümsedi.

"Konuşmak için kendini zorlama, ben sadece söylemek istedim."
Kafasını kaldırdı ve tekrar gözlerime baktı.

"Gözlerin.. Sana baktıkça anneme bakıyormuşum gibi hissediyorum. Annemin gözlerine baktıkça da gökyüzüne baktığımı hissederdim. "
Annesine çok düşkün olmalıydı. Çünkü her annesinden bahsederken gözleri doluyordu.
Gözünün önüne anıları gelmiş olacak ki, süzülen bir yaşa hakim olamadı. Karşımda ilk defa bir erkek ağlıyordu. Neyin doğru, neyin yanlış olduğuna karar vermeden baş parmağımla akıttığı yaşı sildim.

"Hayat çok garip biliyor musun? " dedi.
"Sahip olduğumuz hiçbir şeyin farkında değiliz. Her an sevdiklerimizi kaybedebiliriz, her an onların son nefesi olabilir ama biz bunu bile bile kıymetlerini bilmiyoruz. 16 Ağustos sabahı ailem yanımdayken, ben onların hala ölümsüz olduklarını düşünürken, onlar son nefeslerini alıyordu. Bunu düşünmek bile çok canımı yakıyor. "
Hava artık kararmış, siyaha bürünmeden önce son lacivertini bırakıyordu. Yanımda o, susuyordum. Çünkü o yanımdayken, sadece onu dinlemek istiyordum. Konuştukları ruhuma dokunuyordu ve bu his beni sürekli onu dinlemeye itiyordu.
Ortam sessizlikte yok olurken, telefonumun melodisi sessizliği bozdu.
Annem kişisi arıyor...

Ne kadar açmak istemesem de annem durduk yere aramazdı beni. Açmalıydım. Yani zorundaydım.

"Efend... "
Ben konuşmamı bitirmeden annem lafa atladı.

"Gökhan'ı ekip, biriyle gitmişsin. Ben o tatile seni Gökhan'la gönderdim ve onla kalacaksın! "
Sinir seviyemi kontrol edemiyordum.

"Ne demek Gökhan'la kalacaksın ya?! Ben artık sizin benim için planladığınız benim için seçtiğiniz ama asla benim fikrimi sormadığınız şeyleri yapmak istemiyorum. Yanında mutlu olmadığım insanlarla görüşmek istemiyorum. Evet. Gökhan'ın yanında değilim. Çünkü beni öpmeye kalkıştı. Size tek yakınlaşmasını sizden bilirim demiştim. Ama buna rağmen, huzursuzluk çıkmasın diye size söylemedim bunu, anlıyor musun?!
Artık sizin oluşturduğunuz hayatı yaşamak istemiyorum. Kendim olmak, kendi hayatımı yaşamak istiyorum. "
Telefonu kapatacaktım ki tekrar sesi duyuldu.

"Bahar... "

"Ne oldu anne, yine mi beni paranızla tehtid edeceksin?! "

"Bahar. Gökhan ve ailesi babanın işlediği suçu öğrenmişler. Ve susmaları için sen Gökhan'la yakın olmak zorundasın."
Dediği şeyle donup kaldım. Dudaklarımdan sadece "Ne? " nidası döküldü.

"Duydun işte. Sen başka biriyle gidince Gökhan ailesine haber vermiş. Ailesi de bizi aradı 'ne oluyor?' diye. Dediklerime ne kadar inanırsın bilmiyorum. Aşık olduğun, sevdiğin adamla olmanı çok isterdim. Ben olamadım.. Sen ol isterdim. Ama hayatın aynı kaderi yaşatacağı varmış sana da. "
Annem, babamla zorla mı evlenmişti?
Sesi oldukça garip geliyordu, ağlıyordu sanırım. Derin bir iç çekip konuşmaya devam etti.

"Yarın doğum günün, parti organize etti baban."
Evet doğum günüm olduğunu unutmuştum. Çünkü insanların doğum gününün gözlerini dünyaya açtığı gün değil de, gerçekten yeniden doğdukları gün olduğunu düşünürdüm. Bu zamana kadar dünyaya gözlerimi açtığım günü, hep ailemin organize ettiği partilerde, onların seçtiği pastları üfleyerek geçirmiştim. Şu an da olacağı gibi..