First Night yoon.kook

7 • Araba düşmanı

Kitaba yan ship geliyormuş :D

7 ' ARABA DÜŞMANI '

⊰
⊰
⊰

Şerefsizin teki olabilir miyim? Ah sanırsam bunu gayet de güzel yapabiliyorum..

Dün seviştiğim adamı öylece bırakıp Hi Ci ile birlikte kaldığımız odaya ilerledim. Kapının önünde durduğumda Hi Ci'ye ne yalan söyleyeceğimi düşünüyordum. Aslında sadece geçiştirsem bile onun için yeterli bir sebep olacaktı. Ah! Neden biliyor musunuz çünkü sevgili karım büyük ihtimalle beni umursamıyordu bile. Derin bir nefes alıp cebimden oda kartını çıkardım ve kapıyı açtım.

"Hi Ci?" seslendim salona doğru geçerken. Ses gelmeyince dikkatli adımlarla ilerledim ve yatak odasında onu çıplak bir şekilde uyurken buldum!

Hani insan kocası geç gelsede onu bekler.. Bir yerlerde uyuya kalır ama onda ki bu rahatlıktan kimsenin takınacağanı sanmıyorum. Nişanlı olduğumuz zamanlar eve geç gelse de her zaman onu bekliyordum ama hanımefendi ona bile tenezzül etmiyordu.

Üzerimdeki kirli tişörtü çıkartıp yenisiyle değiştirirken dün gece fırlattığım gömleğin hala aynı yerinde olması önemsenmediğimi bir kez daha damgalamıştı.

Etrafı kısa süreli topladıktan sonra yatağın karşısındaki tekli koltuğa oturup uyanmasını bekledim.

Neden?

Şu sıralar bu soruyu kendime çok soruyordum. Yoongi ile tanışalı çok uzun bir süre geçmemişti ancak yaptıklarıyla dar görüşümü açmıştı. İnsanlar tarafından kandırıldığım gerçeği bana el sallıyordu.

Hi Ci'nin gereksiz beni boşlamasını ona olan aşkım yüzünden geçiştirmem asıl perdeyi görmemi engelliyormuş...

"Jungkook, sen ne zaman geldin?" Sesi her zamanki gibi monotonluğundaydı. Meraklı, endişeli hiçbir duyguyu yansıtmıyordu?

"Neden erkenden giyindin?" Kıyafetlerinin yanındaki komidin de olduğunu görünce, pikeyi açık olan bedenini örtmek için kullandı.

"Bana, oturup beni izlediğini söyleme!" Omuz silktiğimde yüzündeki sırıtışı duygularımı epey zorluyordu.

Cebimde titreyen telefona bakarken, "buna cevap vermeliyim, hazırlan kahvaltı yapmaya inelim!" dedim ve odadan çıktım.

Daha öncesinde hiç böyle aptal duyguların içine düştüğümü hissetmemiştim. Çıkmaza girdiğimde ya da karar vermekten aciz olduğum anlarda nefesi Yoongi'nin yanında alıyordum. Ben böyle biri değildim, en azından böyle biri olduğumu asla düşünmemiştim.

"Efendim!" Sıkıntılı çıkan sesim karşısında telefonun düğer ucundaki kişi bunu umursamadan mutlu neşesiyle cevap vermişti.

"Dostum, balayındasın biliyorum yani yanlış bir zamanda aramıyorumdur umarım!?" Kastettiği şey malum işinizi büyük mutlulukla bölmüyorumdur umarım demekti ancak o bunu yontarak söylüyordu.

"Pek sayılmaz, kahvaltı yapıcaktık ama iştahım olduğu pek söylenemez!"

"Yoksa Hi Ci'nin şu özel durumu bayalınıza mı denk geldi, ne bu hayattan soğmuşluk?" Diyerek cevaplamış ve siparişinin hazır olduğuna dair bir ses duymuştum.

"Onu önceden planlamıştık ama sorun bu sayılmaz" Demiştim asansörün açılan kapısından içeri bakarken. Zihnimde beliren bazı görüntüler vardı, dün yaşadığım anların bir kısmını hatırlasam da bazıları bulanıktı. Hayatımın şu anlarında uzun bir süre asansöre binmeyi kenara atıp sağlıklı bir yaşam için yürümeyi tercih edecektim.