Cehennemden uzakta; cennette olduğuna inandığım anneme...
Ve kendi yarattığı cehennem de hayatta kalmak zorunda olan kendime.
***
Annem,
Biliyorum şu an cennettesin ve beni izliyorsun. Sen gittikten sonra bazı şeyler öğrendim. Hayat gerçekten de bomboşmuş. Bir anda yok ediyormuş insanı. Sanki hiç var etmemiş gibi. Bir de daha iyi bir insan olmaya karar verdim. Hep zaten iyi kalplisin oğlum derdin. Ama yanına gelebilmek için senin kadar iyi olmam gerektiğini anladım. Uğraşıyorum annecim. Zamanı geldiğinde cennette yanına gelebilmek için uğraşıyorum.
***
Bu ve bundan sonra yazacağım tüm kitaplar annemin anısınadır.
Herkese merhaba,
Sizlerle M'ars gibi eğlenceli bir kitapla tanıştık. Hayatınıza eğlenceli ve mutlu girdim. Hep umut dolu şeyler yazacağıma dair bir sözüm vardı kendime.
Ama...
İşler hayatta her zaman istediğimiz gibi gitmiyormuş işte.
Sonu umutla biten kitaplar yazamasam bile kitaplarımın ucunda kıyısında hep bir umut besleyen birileri olacak. İçinizdeki umutla bunca acıya rağmen yaşayabilmenizi destekleyecek kişileri yazacağım hep.
Merak etmeyin.
Bu kitapta okuyacaklarınız her ne kadar içimdekileri barındırsa da yine de iyiyim. Bir şekilde hayata devam etmenin eksik bir yolunu buldum. O eksikliği tamamlamaya çalışmak yerine hep boş bırakıyorum. Hep boş bırakıyorum ki hiç unutmayayım diye.
Her zaman ve her koşulda yanımda olduğunuz için teşekkür ederim.
Sizi seviyorum.
Her ne yaşarsanız yaşayın umut dolu ve heyecanla birlikte yaşayın. Bu ikisini kaybederseniz bana yazın. Birlikte bulalım. Olur mu?
Elim elinizi tutmak için havada bekliyor.
Birlikte gülelim ve ağlamaktan korkmadan birlikte ağlayalım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çatı Serisi / Cehennem
Novela JuvenilBen kimdim gerçekten? Kimdim ve neden vardım? Şımartılmış bir kız çocuğu olmayı isterdim mesela. Birileri tarafından görülmekten ürken biri olmamak. Annesi ve babası olan biri de olabilir. Ya da evi olan bir kız. Ama hiçbiri değildim. Ve hiçbir...
