You're Mine (I'm Yours series # 2) ♪

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

Chapter sixteen ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

"Kris, Kris, gising," Dahan dahan kong binuksan ako mga mata ko para makita ang tumatawag sa pangalan ko. "Uy! gising na,"

"Ethan?" Si Ethan ay matagal ko ng ka office mate pero bihira lang kaming mag usap dahil hindi na ako naging palakaibigan simula ng bumalik kami dito sa pilipinas. "Anong ginagawa mo dito? Hindi ba wala tayong pasok ngayon?" I asked him.

"Nakalimutan ko kasi yung flash drive ko sa table ko kagabi kaya pumunta ako ngayong umaga." Inialis ko ang buhok ko sa mukha at inilagay iyon sa likod ng tenga ko.

"Ganon ba? Salamat sa pagising mo sa akin," I said,

"Wala yun. Wait, gusto mo bang mag coffee?"

"Sure! uh, mag sisipilyo lang ako at mag aayos." Napangiti naman ako sa ini offer nya. Matagal na rin akong hindi nakakapag coffee break dahil sa sobrang busy ko sa trabaho.

Pagkatapos kong mag sipilyo at magayos ay dumaretso na kami ni Ethan sa pinaka malapit na coffee shop.

Don ko lang na nalaman na mahilig din pala syang mag kape at napaka masiyahin nya ring tao.

Kahit na ngayon lang kami nag kausap ay naging close na kami agad dahil sa friendly sya at malandi ng kaunti. Wala syang pinagkaiba kay Hans. Bading pero gwapo, bading pero hindi sila nag da-damit babae.

Tinulungan ko sya sa mga assignments na binigay sa kanya ni president. Free WiFi zone naman ang coffee shop kaya nag stay pa kami ng mas matagal.

"Nag text na sa akin si Secretary Jess. Mauna na ako ah. Thank you so much ha," He said before he left.

"Welcome."   Nag stay pa ako ng mas matagal sa coffee shop dahil na adik ako sa sarap ng kape at syemre para tapusin din ang assignments ko.

"Becks?!" Mula sa harap ko ay may sumigaw.  "Becks?!"

"Hans?"  Agad akong tumayo para yakapin sya. Almost one year na akong walang balita sa kanya simula ng pinutol ko ang communication namin.

"How are you? " he asked.

"Good!" I said. "Nga pala, anong balita kay Sharon and David?" I asked.

Hinawakan nya ako sa kamay and he gestured me to sit down. Hindi naman mawala ang ngiti nya sa labi. "Sila ba o si Jayson?" Napayuko naman ako sa sinabi ni Hans. Pakiramdam ko, para akong tinusok ng karayom sa sakit. Wala akong idea kung bakit hindi nya na ako makikilala.

"yun din sana ang gusto kong itanong sa iyo," I said.

"Becks, Nung nagising si Jayson galing comatose, eh hindi nya na ako kilala kahit si David," Hans said.

"Yesterday morning, galing ako dito non ng makita ko si Jayson," Nanlaki ang mga mata ni Hans at mas lalo pa syang dumikit sa akin. "Lumapit ako pero hindi nya ako kilala. Han, hindi kaya part lang ito ng palabas nya?" was my opinion.

"Palabas?"

"The night before kami maaksidente, He want to break up with me. Pero may nasabi rin sya sa akin noon na; Kapag hindi sila magpapakasal ni Trina, si Sharon ang ipakakasal nya sa iba," Napatakip ng bibig si Hans sa mga naikwento ko sa kanya.

"Pero bakit naman kami nakalimutan ni Jayson? Hindi kaya, talagang nakalimutan nya tayo ni David?"

"Hindi naman siguro ganoon. Hans, gusto kong makita si Sharon at si David, gusto kong humingi ng tawad dahil sa mga ginawa ko sa inyo," I said.

"Krista, wala na sa amin iyon. Ang importante, Andito ka na. Nga pala, bakit hindi natin subukang ipaalala ka kay Jayson, baka sakaling  maalala ka nya." Hans said.