You're Mine (I'm Yours series # 2) ♪

So Unfair

Chapter Twelve So Unfair

Malapit ng mag madaling araw pero gising pa rin ako at nakasilip sa labas ng bintana. Jayson, I'm sorry kung wala ako ngayon sa tabi mo. Kayanin mo, please? Sana magising kana.

4 Months Later

Nakatanggap ako ng message galing kay Hans through Facebook.

Jayson is still in coma, kailan ka ba babalik nang pilipinas? Almost 9 months mo ng hindi nabibisita si Jayson dito sa hospital. Tingin ko mas kailangan nya ang prisensensya mo compare kay Trina.

As I read his message ay nag type ako para mag reply sa kanya.

Me: Hans, salamat sa info. but I think kailangan ko ng i-let go si Jayson.

Nakaramdam ako ng awa at panghihinayang dahil naging mahina ako. Basta ang alam ko, tama ang desisyon ko. kahit papaano ay hindi na sya mahihirapan kung sakaling matutuloy ang plano ng dad niya na ipakasal si Jayson kay Trina.

Hans: Why? I thought you love him? Krista, give me a reason, acceptable reason.

Me: Hindi mo ako naiintindihan. Naki pag break na sa akin si Jayson, okay? Na realize na nya mahal nya pa rin si Trina.

I realize na mas masakit pala kapag sa iyo nanggaling ang salitang mas mahal nya ang iba.

Hans: I don't believe you, I know how much you love him and I also know how Jayson so much love you. Okay, babalitaan na lang kita kapag nagising na si Jayson. Krista, becks, paisipan mo muna. bye.

Gusto kong umiyak, magwala sa tuwing naaalala ko si Jayson. Ayoko ko syang mawala pero ayoko rin naman syang mahirapan. Nagagalit ako sa tuwing naalala ko ang mga sinabi sa kanya ng dad nya. Hindi ko alam na may mga ganon pa rin palang mga magulang.

Mag re-reply pa sana ako kay Hans pero nag logout na sya. Kasabay non ay may kumatok sa kwarto ko. "Come in," I shout. Mabilis namang pumasok si kuya Scander. "Kuya? Bakit?" I asked.

"Are you crying?" he asked as he closed the door.

"Uhm, napuwing lang ako," I lied. Dahan Dahan syang naglakad papunta sa akin at umupo sa tabi ko.

"Tell me," he offer.

"Its complicated,"  matipid kong sagot.

"I'm sure I can keep up." Doon na ako umiyak at iniyuko ko ang ulo ko sa balikan ni Kuya Scander. "What's the matter?" he asked.

"Its so unfair. I love him so much, kuya. Pero bakit nahihirapan ang puso ko na mahalin sya? Habang tumutagal lalo ko syang minamahal, pero habang tumatagal mas lalo ko syang nabibitiwan. So unfair." Umiyak lang ako ng umiyak sa balikat ni kuya. Wala syang pake alam kung mabasa ang T-shirt nya sa mga luha ko.

Mas matanda sya sa akin ng 15 years kaya I expected na mapapayuhan nya ako.

"Love is pain but if you really love someone, you have to deal with the pain. I think in your situation, much better kung bitiwan mo muna sya. Your too young, enjoy your teen age life. Hwag mo masyadong dibdibin ang lahat ng sakit. I mean, sumunod ka lang kung saan ka dalhin ng hangin." Hinarap ko agad si Kuya dahil na inspire nya ako kahit sandali. I smiled at him and he smiled back. "Coffee break?" He asked. " May alam akong Coffee shop malapit dito. " he continued.