TADHANA (complete)

SEVENTEEN: Pretending

Dahil sa traffic hindi kami umabot sa takdang oras, kaya yung shoot na gagawin bago sumikat ang araw na re sched. Kaya ang nangyari kinailangan namin magstay pa sa tagaytay sa mismong hotel nila Eman.

Ganito parin yung hotel walang pinagbago
Lumaki lang yung space, hindi ko na nakita yung ibang staff dito na kakilala ko. Baka may mga iba na silang trabaho or nilipat sa ibang branch.

"Goodmorning maam." Bati ng isang waiter saakin. "Hay" bati ko. Nakaupo ako ngayon sa restaurant ng hotel. Namis ko masyado ang lugar nato. "May I take your order ma'am!" Tumango ako. Saka ko kinuha ang menu. Inorder ko lahat ng pagkain gusto kung kainin. Ang alam ko may gym naman dito. Hehehe! Isa pa libre naman. Hmmp!

Wala si sha, natulog dahil inaantok daw siya kaya ayun hindi ako sinamaan, hindi naman daw ako makikidnap dito dahil private naman ang lugar, mas mapagkakamalan pa daw akong tourista kesa model. Baliw talaga!

Pagdating ng order ko nilantakan kona agad. Hind masyadong maganda ang breakfast ko kanina at dahil alanganin naman na breaklunch na ang ginawa ko..

"Dahan dahan naman." Sabi ng boses. Pag angat ko, anghel na my abs bumaba sa langit. Ay putek! si eman pala...

Bat nagyon pa? Saka bat andito to?

"Hi can i join you?" Tanong niya.

Ok hindi pala niya ako kilala.

"Sure." Sagot ko.

Hindi ko narin siya masyadong pinansin mas masarap kumain. Kaya kumain ako at wala akong nakikitang tao! pagkain lang nakikita ko. Hahaha

"Oh?" Pag pansin ko sa kanya, kasi titig na titig siya saakin ayaw kumurap. I mean alam kung maganda ako. char!

"Hindi ko alam na may side ka palang ganito. I mean look at you, para kang bata kung kumain, parang hindi ka--"

"--mas masarap kumain, saka ganito talaga ako kumain. But not all the time!" Ngisi ko.

"You're different."

"-so disappointed kana niyan?"

"No! Ofcourse not. I enjoy watching you while you eating." He chuckle.

Ang cute parin ng bakulaw nato.

Hinayaan ko siyang panourin akong kumain hanggang matapos ako.

Diko sinasadyang mag dighay sa harap niya. imbis na mabastos, tawa lang siya ng tawa saakin.

Ok edi siya na masaya. Tsk!

"Sorry" nag peace sign pa ako. Kaya natawa siya ulit. "Your so funny! Anyway do you like the food?"

"Yes. I really love the food here. Chef cherry is one my favourite chef i really like her cooking skills. At she knows my favourite."

Sabay ngiti ko. Huli na ng may marealize ako.

"Hu?" Kunot noo niyang tanong.

Agad akong napatutop sa bibig ko..

"How did you know her?"

"Ha?"

"Our chef. How did you know her?"

"Hmmmp!" Biglang sumagi sa isip ko yung usapan namin ni khat.

"Laging sumasakit ang ulo niya at bigla nalang siyang nawawalan ng malay, pag may bagay na pinipilit niyang inaalala kaya hanggat maaari ayaw namin siyang bigyan ng isang bagay na makapag aalala sa kanya sa nakaraan, kasi pino forced niya ang sarili niyang alalahanin yun. Sabi ng doctor hayaan nalang daw, na bumalik ang alala niya kahit malabo na.
Kaya mira pls, hayaan na muna natin siya.
Wag mo siyang pilitin maalala kanya. Baka ikapahamak panya ito."