Dancing in the rain ~A Harry Potter Fanfiction~

[10] George

"Nee! Echt niet, ik wil het niet hebben." Zeg ik boos en ik sla mijn armen over elkaar.

De bruiloft is uitgelopen op een ramp. De deatheaters kwamen. Het werd een chaos. Ik ben Harry kwijt geraakt. Ik zag hem op het einde nog net verdwijnen met Hermione een Ron, dus ik weet dat hij veilig is. Voor nu.

Ik ben nu met George in mijn huis. Fred en Katie zijn bij hun winkel, maar ze gaan vanmiddag naar een Muggle hotel. George wil terug naar de winkel, maar ik wil het niet hebben. Het is gevaarlijk, en ik wil niet zijn dood op mijn geweten hebben.

"Je klinkt al mam." Zucht hij. Ik ga op de bank zitten en neem een glas in mijn handen, "Mooi, daar ging ik voor." Te gestrest om eigenlijk te zitten ga ik gelijk weer staan. Ik loop naar de hal.

"Jeetje Ster, wat is er met jou gebeurt, je was altijd zo chill." Zegt hij en hij leunt tegen de deurpost. Toen ik negen werd kwam hij erachter dat mijn naam 'noorderlicht' betekende. Sindsdien noemt hij me ster. Ik pak mijn tas en gooi wat geld erin. Ik trek mijn jas aan en stop mijn haar in een staart.

"Hmmm, wat zou er toch zijn gebeurt? Denk is na.

Ik heb in de afgelopen twee jaar mijn verloofde en mijn vader dood zien gaan. Ik heb mijn baan verloren op het moment dat ik een diploma kreeg. En ohja, mijn broertje gaat op jacht naar een massamoordenaar en dictator," ik gooi de deur open en stap naar buiten,

"Maar nee joh, dat zal het vast niet zijn."

-||-

Na een rondje door het park kom ik weer terug. Met alles in mijn lichaam hoop ik dat George er nog is. Voorzichtig open ik de deur naar de woonkamer. Gelijk ren ik naar binnen. Hij is er nog. Hij slaat me in zijn armen, "Sorry." Fluistert hij. Ik bijt op mijn lip, "Ik ook. Ik had niet tegen je mogen uitvallen." Fluister ik terug terwijl ik loslaat.

"Toen jij aan het lopen was kreeg ik wel een idee." Zegt hij. Ik kijkt me vragend aan. Maar voordat hij zijn plan kan uitleggen horen we een harde knal.

Gelijk trek ik mijn stok en wijs ik hem naar waar het geluid van kwam. Ik wijs George dat hij moet blijven zitten.

Stapje voor stapje loop ik naar de deur en gooi ik hem open.

Harry Hermione en Ron staan hand in hand in de gang. Tenminste dat denk ik. "Harry, welke smaak ijs namen we toen we ijs gingen halen begin vakantie?" Vraag ik. Mijn stok staat nog steeds strak gericht op hun.

"Drop. Ik snap nog steeds niet waarom ze dat in ijs deden, het was zó goor." Zegt hij, hij hoeft er niet eens over na te denken.

Ik laat mijn stok zaken, "Helemaal het goeie antwoord, u wint de hoofdprijs van heleeeemaaaaaaal niks. Hey guys, hoe gaat het? Wat doen jullie hier?" Vraag ik vrolijk en ik hou de deur open.

Ron glimlacht, "We wisten niet waar we heen moesten. We blijven ook niet lang. Ik denk even een tent en spullen bij elkaar zoeken en we gaan weer. Minimaal een week." Zegt hij.

Ik knik en loop de keuken binnen, "Neem zoveel tijd als jullie willen. Maare George en ik waren middenin een gesprek, dus uh- maak het jezelf thuis." Zeg ik. Ze knikken, "Is George hier?" Vraagt Harry. Ik knik, "We moesten elkaar redden."

Ik loop terug naar de woonkamer en plof neer op de bank. George kijkt me aan, "Wat was het nu?" Vraagt hij. Ik wrijf over mijn slapen, "Harry, Ron en Hermione. Ze blijven hier." Zeg ik.

Hij komt naast me zitten, "Het word vol hier, ik kan gaan echt, het komt goed." Zegt hij en hij slaat zijn arm om mij heen. Ik laat mijn hoofd op zijn borst rusten. "Wat nou hè, en luister naar me, we een reis maken?" Zegt hij dan.

Ik kijkt hem in de war aan, "Een reis? Hoe wil je dat gaan doen?" Vraagt ik op mijn beurt. Ik ben oprecht geïnteresseerd. Pap en mam maakte een reis, het is mijn droom hetzelfde te doen.

"We huren een busje, gooien er wat spullen in en gaan het land uit. Een roadtrip. In het buitenland is er nog bijna niks van hem en is het veel veiliger. Plus, we moeten het beste halen uit slechte situaties. Dit is perfect." Hij legt enthousiast zijn plan uit.

Ik bijt op mijn lip, "Moeten we niet hier blijven? Om te helpen als het kan?" Vraag ik. Hij lacht, "We kunnen verdwijnselen! Het busje is voor de ervaring! Alsjeblieft. Het is echt alsof het gemaakt is voor nu." Zegt hij vrolijk, hij trekt me op van de bank.

Ik lach, "Oké sure,

laten we een reis gaan maken!"