DERİN'E GEL

(...)

Uyandığımda başım çatlıyordu. Dün akşam ailemle derslerimin düşüşü hakkında tartışmıştık. Ben de odama çıkıp ağlamıştım. Bu sabahta erkenden kalktım. Malum saat 7.30 civarı uyuyunca sabah hortluyorsun. Odamı toparlayıp, kalkıp, penceremi açtım. İçerisi çok havasız kalmıştı. Üzerimi değiştirip gündelik giysiler giydikten sonra telefonumu alıp biraz sosyal medyada takılmak istedim. Telefonumun internetini açtığımda Ezgi'den gelen mesajlarla şok oldum. Ard arda atmış bide manyak. Mesaj kutuma girip mesajlarıma baktım.

Çocukluğum:

"Derin neler olmuş kanka" Yine ne oldu kim bilir?

"Bir bak hele"

"Derin Emir'in Sibel ölmüş" What dedin gülüm

"Kız yoksa sen de mi öldün" TeAllah'ım ya

"Ses ver"

"libi"

"Bu kız kayıpmış dün ölüm haberi verilmiş" Harbi lan bu aralar görünmüyordu.

"Ne oldu da öldü acaba????" Ne bilim ben.

"Yazık ya, bak ölümlü dünya" Günaydın.

"Bi de bizimle yaşıt, her an ne olacağı belli olmaz yani" Tövbe de kız elbet ölecez de şimdi diiiil.

"Ay bu yaşta öleceğime ölsem daha iyi bjdcjbsjks" Yok bu kız salak

"Derin" Bla bla bla 

(...)

Ezgi benim çocukluk arkadaşım. En kötü günlerimde yanımda oldu. En mutlu günlerimde destekçim oldu. Yani o benim herşeyim. Bu arada cidden Sibel ölmüşmüydü ya? Neden?

Ben:

"Ezgi ne diyon, ne ölmesi."

"Şaka mı bu?"

Pek tanımıyorum Sibel'i ama ne bilim yani bir zamanlar her gün gördüğün birinin ölmesi insanı bir tuhaf ediyor. Üzüldüm kıza. Telefonu komodinin üzerine koyup salona ilerledim. Şimdi ailesi ne haldedir kim bilir? Bir de benim derdime bak. Dün akşam babam notlarımı bulmuş ve çok kızmıştı. Aslında derslerim çok kötü değil ama çok iyi de değil. Onlar çok büyük yerlere gelmemi istiyor. Bunu herkes ister öyle değil mi? Ama olmuyor işte o kadar disiplinli olamıyorum. Hem notlarım bir lise öğrencisine göre gayet iyi. Bence biraz fazla yüklenmişlerdi bana ve bende haddinden fazla kendimi savunmuştum, saygısızlığa geçmiştim. Ağlamamın nedeni de hem zoruma gitmesi hem de o sinirle kendimi aşmamdı. Ben şımarık yada saygısız bir kız değilimdir. Yani öyle olmadığımı düşünüyorum. Dünde bu nedenden ötürü hem kendme hem de onlara kızgındım. Ama bunlar dünde kaldı öyle değil mi?Tabikide onlar iyiliğimi isteyip söylemişlerdi ve bunun farkına varmıştım.Salona girdiğimde kimsenin olmadığını ve hala uyuyor olduklarını far ettim. Ben de (ilk defa) onlara güzel bir kahvaltı hazırlamanın tam zamanı olduğunu düşünürken işe koyuldum. Sabahları okula gittiğimden kahvaltı hazırlamazdım,annem hazırlardı. Ama biliyordum hazırlamayı tabi ki de. Yaklaşık 20 dakikaya her şey hazırdı.

"Heh oldu. Şimdi uyandırma zamanı." O sırada annemin konuşmasıyla sıçradım.

"Ellerine sağlık bebeğim teşekkür ederiz. Ama bir şeyi unutmuşsun annem çay nerde?" Aaaaa, onu unutmuşum. Çay içmediğimden hiç aklıma gelmemişti.

"Ya unutmuşum, birazdan o da hazır olur"

"Onu da ben yaparım,sen koş babanı uyandır. Kızlar evde yok kurstalar." Annemi onaylayıp babamın yanına koştum.

Odaya girdiğimde yoktu.Kapıya ilerlerken "Günaydınlar  güzellik" diyip yanağımı koparan kişiye yani babama somurtarak baktım. Korkutmuştu beni. Öyle sessizce gelinir mi?

"Korkuttun baba ya. Sana da günaydın. Kahvaltı hazır hadi gel"

Babamla birlikte mutfağa ilerleyip kahvaltımızı yapmıştık. Dün akşam yaşananlar hakkında konuşup birbirimizden özür dileyip sarılmıştık. Biz de böyleydik işte birbirimizi canımızdan fazla sever üzülmemize kıyamazdık. Kahvaltı bittikten sonra günlük ev temizliğimizi yapıp odama çıkmıştım. Malum dünkü tartışmanın sebebi ödevler ve dersler olduğundan bu açığımı kapatmak istedim. Ders çalıştım. Günlük tekrarlarımı da fazlasıyla yaptım.

Ben Derin Sara. Lise 4 öğrencisiyim. Özel Akay Koleji'nde okuyorum.Kişiliğim hakkında pek bir şey söylemek istemiyorum hepiniz tanıyacaksınız zaten. Hayatım boyunca hiçbir zaman çok hırslı biri olmadım. En sevmediğim özelliğim bu olsa gerek aşşırı moralımı bozuyor. 9 yaşındayken üvey olduğumu öğrendim ve çokta güzel bir şekilde öğrenmedim. Evet az önceki insanlar benim biyolojik ailem değiller ama olsa bu kadar olurdu herhalde onları çok seviyorum. Bildiğime göre ailem bir trafik kazasında ölmüş ve bende daha 8 aylıkken kurtulmuşum. Halla halla ne hikmetse bende çözemedim. Güçlü kızçeymişim ha. Her neyse bunları sonra uzun uzun konuşuruz beni sizin çözmenizi istiyorum.Herşey çok tuhaf çünkü...