Vicious Memoir

Cruel 15

I stared at my five months bump.

Four months to go.

And I'm going to see the little angel inside me.

“Kumain kana, hija.”

I smiled at the old lady the nodded my head.

Dondarell is not around. He'll be gone for three weeks. Like what he said.

May mga dadaluhang conference at iba pa.

I said 'okay' and 'take care'. As if I can stop him— and why would I try to stop him tho.

“Manang Issa.” tawag ko.

Lumapit naman ito sa akin.

“May mangga pa 'ho ba?” tanong ko.

“Mayroon pa naman, hija. Hot sauce na nga lang ang naubos.”

I pouted then looked at my plate.

“'Wag kang mag-alala, nahabilin na ni Darell 'yan sa tauhan at bibili sila ngayon din.” ani Manang at ngumiti.

“Uh, salamat po.”

“Walang anuman, sige't kumain ka na at ako'y babalik sa aking trabaho.”

I nodded then started eating.

Same routine. Same cravings. Nothing's new.

KASALUKUYAN akong nakaupo sa duyan sa may hardin.

“Gusto mo pa ba? Ipagtatalop pa kita.”

I blushed when I heard Manang Issa.

“Manang, huwag na po, nakakahiya naman.”

“Nako hayaan mo na ako at ngayon lang uli ako nakapag trabaho ng ganito. Isa pa nag-eenjoy naman akong alagaan ang buntis na gaya mo, naaalala ko ang anak ko.” malungkot ma saad nito.

Kumunot naman ang noo ko.

“Bakit ho? Anong nangyari?”

I sounded nosy, I was about to say sorry when she smiled.

“Ayon. Nalaglag ang anak noong dalawang buwang buntis. Tumama sa lamesa ng madulas at dahil mahina ang kapit ng bata ay nalaglag.” malungkot niyang saad. “Kawawa nga ang anak kong 'yon, dalawang taon na pero hindi parin nakakalimot buti at mabait ang asawa niya, iniintindi at inaalagaan parin siya. Gustong-gusto na kasi nilang magka-anak kaya ganon nalang kalungkot ang anak ko nang mawala ang bata.”

I stopped then placed my hand on my belly.

I'm still lucky. I still have my baby. Now I know... And I don't want to experienced that thing.

I silently say sorry to my baby.

Gustong-gusto ko siyang ipalaglag upang maalis sa sinapupunan ko noon samantalang ang ibang tao ay gustong magka-anak ngunit hindi mabiyayaan o namamatayan ng anak.

I'm lucky.

But you'll leave your baby soon.

I pressed my lips together and sighed.

Iyon nga lang.

“Hija? Ayaw mo na ba?” pagkuha ni Manang sa aking atensyon.

“Hindi na po, Manang. Busog na po ako.” I lied, hindi ako busog pero nawalan ako ng gana. 

“Sige, magpahinga ka na pagkatapos, siguradong tatawag si Darell maya maya.”

“Opo.”

Now I can't stop thinking about those people who Prayed and wish because they badly want to have a baby.

While me.. I easily got it.. By mistake. I wanted to abort and kill the innocent baby but regretted it eventually.

I looked at my tummy the caressed it. Your Mom is that cruel, baby. Good thing there's this guy who wanted to claim you as his, your Daddy Dondarell.

If not because of Dondarell and our deal, baka siguro wala na ang bata at habang buhay ko iyong pagsisisihan.

Good thing we met.

And I'm sure he'll take a good care of you.