Just stop eating

Hoofdstuk 6

Emma's p.o.v.

Ik pak mijn mobiel, in plaats van naar huis gaan bel ik mijn moeder. 'Hee mam, ik kom niet naar huis, ik eet bij een vriendin' mijn moeder vind het goed en ik hang op. 'Het mag' zeg ik en we fietsen door naar Sabine's huis.

Daar aangekomen opent Sabine de deur en laat me binnen. 'Mam!!!!! We zijn er!!!!' Schreeuwt ze door het huis. 'Wie is we?!!!!?!?!?????!?!?' Wordt er terug geschreeuwd. Uit de keuken komt een vrouw lopen, en als ik eerlijk mag zijn, man wat is die dik. Ik loop naar haar toe en schud haar hand 'Emma, ik ben Emma' zeg ik zacht. 'Aangenaam Emma!' Zegt ze vrolijk terug.

(A/N)

Als iets schuin gedrukt tussen haakjes staat zegt ana het, 'like this' en als iets tussen een punt komma staat denkt ze het ;like this;

;ik wil niet heel veel zeggen, maar is het normaal om je niet voor te stellen?; 'schat kijk haar nou, wil je ook zo dik worden? nee he, dat dacht ik ook. doe er dan wat aan!' ;is het normaal dat er een stem in mijn hoofd zit? denk het niet...; 'ja dat is vanaf nu normaal! wen er maar vast aan' ;maar wie ben jij dan; 'ik ben ana liefje, ik ben hier om er voor te zorgen dat je dun word' ik word uit mijn gedachte geschud door Sabine. 'kom je nog of moet ik je dragen?' zegt ze 'ja nee ik kom al' snel loop ik achter haar aan. 'is dit wel slim, ik heb de hele dag nog niks gegeten. dat is toch niet goed voor je' 'hou je mond Emma! nu leer je eindelijk hoe je echt moet leven' 'ik zeg al niks meer' mompel ik, blijkbaar iets te hard. 'hoezo zeg je niks meer? dat is toch saai als je niet praat?' ik lach, maar Sabine niet. 'je had het niet tegen mij of wel?' ik schud nee, 'ana?' vraagt ze met een zucht en ik knik. 'dat had ik ook, aan het begin is het lastig, maar ik was 11, jij bent 14? dan kun je het zeker weten ook' ze slaat een arm om me heen. '15' zeg ik zacht en Sabine moet lachen, ik daarentegen staar nu somber voor me uit.

de avond is al snel voorbij en ik breng Sabine naar huis, en fiets dan zelf door naar huis. het is al laat dus ik ga meteen naar mijn kamer. ik wil in mijn bed gaan liggen als ana weer in mijn hoofd op komt 'opstaan luie trut, jij gaat nog niet slapen! sit ups doen, nu!' ik schrik enorm van de stem, maar doe wel wat ze zegt. ik ga op de grond liggen en begin met de sit ups. na 12 sit ups sta ik op maar het lijkt of iemand me weer terug duwt. 'lui wicht, je bent nog erger dan ik dacht! ik wil minstens 50 sit ups zien!' ik ga weer verder en stop uit eindelijk bij de 58. ik ga voor de spiegel staan, en zie opeens dat er schuin achter me een meisje staat, heel dun en heel erg wit, een beetje doorzichtig. ik schrik ervan en kijk achter me, daar staat niemand. ik draai me weer naar de spiegel en zie weer dat meisje staan. 'wie ben jij' zeg ik zacht 'wat ben jij vergeetachtig zeg, ik ben ana! verglijk jou dikke lijf eens met mij? wat is het eerste verschil dat je ziet' ik kijk eens goed naar ana, en dan naar mezelf. meteen valt me op dat er snedes zitten op haar benen en dat je overal bot ziet, het lijkt wel een skelet 'je benen... en je botten, net een skelet... ' 'pardon!' Roept ana, 'ben jij helemaal gek geworden! Morgen ga jij vasten' opeens is ana weg. Ik plof op mijn bed en er glipt een traan uit mijn ooghoek 'waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen...' Fluister ik.

"Geschreven door WantToBeHappy4Ever"