Avenoir

001

  Sokakta yankılanan bebek ağlama sesi adamın adımlarının durmasını sağladı. Böylesine ıssız ve tehlikelerle dolu olan sokakta bir bebeğin bulunması onu şaşırtırken, bebeğin ağlıyor olması şaşkınlığının üstünü korku ile örtmesini sağlamıştı.

  Sesin tam olarak nereden geldiğini anladığında adımlarını oraya yöneltti. Şahit olduğu manzara onu bozguna uğratırken olduğu yerde adeta buz kesmişti. Karşısındaki kadın cesedine ve kadının kanlı kolları arasında ağlayan bebeğe bakarken üzüntüden gözleri dolmuş, sinirden elleri titremeye başkamıştı. Hangi cani onlara bunu yaşatmıştı? Bir süre sonra adam derin bir nefes alarak gözyaşlarını durdurmak için bakışlarını gökyüzüne çevirdi. Gökyüzü bir cinayete şahit olduğunu belli edercesine ışıklarını kapatmış, tek bir yıldız dahi bırakmamıştı. Bakışlarını gökyüzünden alıp annesinin kollarında ağlamaya devam eden bebeğe yaklaştı ve onu kendi kolları arasına aldı.

  Bebeğin ağlaması adamın kolları arasına girdiği zaman hissettiği güven duygusuyla sona erdi. Adamın gözleri ise yerde ufak bir kan gölünün içinde bulunan cesede kilitlenmişti. Kadının üzerindeki kumaş parçalarına ayrılmış, kolları az önce bebeğin olduğu yere doğru uzanmıştı. Parçalanmış kumaşın kapatamadığı yerleri kanıyla kapanmış, donuk bakan gözleri ardında birisini bıraktığını belli edercesine semâya kilitlenmişti. Sokağı derin bir iç çekiş kaplarken adam gözyaşları içinde cesede eğildi ve yavaşça kadının gözlerini kapadı.

  Kısa bir süre sonra bu görüntüye daha fazla dayanamayıp, cesede sırtını döndü ve kucağında ki bebekle birlikte uzaklaşmaya başladı. Gitgide uzaklaşırken kucağında huzurlu bir şekilde uyuyan bebeği izliyor, onu bırakıp bırakmayacağına karar vermek için kendisiyle çatışıyordu. Fakat bu çatışma fazlasıyla gereksizdi. Ne de olsa kucağında ki bebeğin hayatına dahil olacağını o annesinin kolları arasında isyan edercesine ağlarken anlamıştı.