sex money feelings die | taelice

2, Jeon lalisa manoban

AVİVA - GRRRLS

2, jeon lalisa manoban

Taehyung merakla vereceğim cevabı beklerken çantamda hissettiğim titreşim ile taehyung'a sahte bir gülümseme yollayarak başımı salladım ve lavaboya gidip geri döneceğimi belirterek yanından ayrıldım.

Kadınlar tuvaletinin kapısını hışımla ittirdim ve çantamı açıp bıkkın bir nefes vererek telefonumu çıkardım. Arayan tabiki annemdi. Şaşırmamıştım çünkü sabahtan beri arıyordu.

"Sana beni arama dediğimi hatırlıyorum anne." Telefonu açtığım gibi kulağıma götürürken ve sabırsız ses tonuyla konuşarak karşı tarafı beklerken aynada kendimi izliyordum. Kaşlarım çatılmıştı, sinirlenmiş görünüyordum ki doğruydu da. Sinirliydim.

Her ne kadar umursamıyormuş gibi davransamda sinirlerim çok bozuktu ve birde üstüne annemin sürekli olarak arayıp beni sık boğaz etmesi sinirimin daha da tetikte kalmasına sebebiyet veriyordu. Asla sakinleşmeyeceğimi biliyordum, ama annem de sakinleşmem için beni rahat bırakması gerektiğini biliyor olmalıydı.

Bunun yanında az önce resmen asılmakta olduğum adam tarafından reddedilmiş olmam da vardı. Kimi kandırıyordum ki? Reddedilmek gururumu incitmişti ve o benimle yalnızca arkadaş olmayı planlarken daha da üzerine gitmem beni bir sürtük gibi gösterirdi. Ama vazgeçmeyecektim.

Lalisa manoban'ın inadını bilen bilirdi.

"Jungkook biraz önce seni görmüş lalisa. Aynı mekândaymışsınız."

Gözlerimi kıstım sinirle gülerken. "Yapma anne," dedim çantamı el yıkama yerlerinin olduğu mermer tezgaha bıraktıktan sonra.
"Nerede olduğumu tahmin ettin ve onu beni alması için gönderdin değilmi? Ne düşündüğüm, ne hissettiğim umrunda değil, yalnızca eve dönmemi istiyorsun."

"Kızım," dedi telefondaki ses. Titrek bir nefes verdi ve ağlamaklı sesiyle yeniden kulaklarımı doldurdu. Eğer yine ağlayacaksa telefonu seve seve suratına kapatabilirdim çünkü annemin sabahtan beri rol kesmesi beni artık sıkmaya başlamıştı. "Bende baban da böyle olmasını istemezdik. Üzgünüz, kardeşin de üzgün, derdim eve dönmen değil. Bizi affetmen.."

Sıkıntı dolu bir nefes bıraktım. Bu sırada tek olduğum tuvalete chaeyoung girdiğinde beni görmesiyle somurtan yüzünü geniş bir gülümseme kapladı.
"Düşüneceğim anne, bana zaman verin." diyerek geçiştirdim.

Kesinlikle düşünmeyecektim. Düşünecek birşey yoktu, herşey apaçık ortadaydı.

Telefonu kapatıp çoktan makyajını tazelemeye koyulmuş arkadaşıma döndüğümde göz ucuyla bana baktı rujunu yenilerken.
"Annen mi arıyor yine?" diye sordu merakına yenik düşerek. Oflayarak kafamı salladım. Hiç iyi bir ruh halinde olduğum söylenemezdi. Eve gitmek istiyordum ama eve gittiğimde annemi, babamı ve ikiz kardeşim olan o gerizekalıyı görmek istemiyordum.