Yetişkin içerik barındırır!
Lalisa manoban, kim taehyung'u istiyordu. Ve onu elde etmek için her şeyi yapabilirdi.
[kim taehyung & lalisa Manoban]
To darthstar ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tom Odell - Another love
13, when friendships bleed and eyes blush
Lalisa manoban, bu isim kimi zaman insanların dilinde 'Ülkenin adını duyurtmuş zenginlerinden birinin, ele avuca sığmayan şımarık kızı' olarak, kimi zaman 'güzelliğiyle karşısındakini kendine hayran bırakan, her ortamın yıldızı, kibar ve sevilen biri' olarak, kimi zamansa 'şeytani cazibesiyle insanlara hükmeden, ehlileştirilmesi mümkün olmayan, herkesin bir tehdit olarak gördüğü aşikar kadın' olarak dolanıyordu.
Bunlar insanların beni tanımadan hakkımda oluşturduğu binlerce varsayımdan yalnızca birkaçıydı. Yanlış olduklarını söyleyemezdim, birçoğu doğruydu. Ben bu tanımlamaların hepsine uyabilecek kadar iki yüzlü ve sahteydim. Fakat benim sahteliğim başka parıltıların taklidi değildi.
Benim sahteliğim hiçkimsenin sahip olamayacağı kadar üstün bir yanılsamaydı.
Peki hep böyle miydim, hep böyle kibirli, zapt edilmez, kötü kalpli bir sürtük müydüm?
Tam anlamıyla değil ama, sanırım öyleydim.
Böyle olmaya kendim karar vermemiştim. Böyle olursam kimsenin beni yıkamayacağına bir şekilde ikna edilmiştim. Küçük düşmekten nefret ederdim, onun yerine küçük düşürmeyi tercih ederdim.
Beni şimdiki lalisa yapan şey yedi yaşımda ilk kez hissettiğim yalnızlık hissiydi. Anneler ve babalar çocuklarını okuldan alırlardı. Kızlarına 'Bu gün neler yaptın güzel kızım?' Diye sorar, oğullarının elinden tutup götürürlerdi. Beni ise okula getirip götüren annem veya babam değil, daima özel şoförüm olmuştu. Veli toplantıları, aile boyu yapılan etkinlikler, mezuniyet törenleri ve dahası.. annem ve babam hiçbirinde yoktu. Küçücük bir çocukken babamın yokluğunu fark edebilecek bilinçte değildim. Ama okula başladığımda, babamı bilgisayar ve telefon ekranından başka hiçbir yerde görmeyeceğime kendimi tamamen ikna etmiştim.
Beni okuldan alan, veli toplantılarıma gelen, ve okul-aile etkinliklerine katılan sayısızca dadı değiştirdim. Annemin de yanımda olmadığını ilk o zaman fark ettim. Öyleki annemi, babamı gördüğümden de az görüyordum. Beni parayla tuttuğu dadılarla avutmaya çalışıyordu. Bense biraz ilgisini çekebilmek için türlü nedenlerle dadılarımı kovdurtuyordum. Fakat annemin ilgisini bir an olsun işinden ayırıp bana vermesi gibi bi durum, söz konusu bile olmadı.
İşkolik kadının tekiydi. Gözü hep yukarıdaydı, hep daha fazlasını istedi. Babamın yokluğunda elinde kalan şirketi ayakta tutmak için varını yoğunu ortaya koydu. Lâkin küçük kızına bir parça sevgi vermeyi bile ona çok gördü.
Okulda alay konusu oldum. İlk kez küçük düştüm. O yaşta övünebileceğim her şeye sahipken babam ve annem yanımda olmadığı için kendimi ezik gibi gördüm. Evde özel ders alarak eğitim görmeye başladım, Ortaokula kadar roséanne ve chanyeol'un dışında hiç arkadaşım olmadı. Hiç sosyal olmadım, hiç kendimi tanıtmadım.
