Alex evime geleli 10 dakika olmuştu. Annemle biraz sohbet etmişti.
Pek fazla buluşamıyorduk. Uzaktık birbirimize. Alex Daegu'da ben ise Busan'da yaşıyordum. Bu yüzden birbirimizi sık sık göremiyoruz.
Annem Alex'i daha fazla tutmak istemediği için bizde oturma odasına geçmiştik. Annem salonda dizi izliyordu.
Kapıyı kapattığımda Alex çoktan koltuğa oturmuştu.
Bende onun yanına oturmuştum. Bana bakmıştı.
"Bu halin ne Jimin?" sorduğu soruyla konuşmaya başladı.
Ellerimle alnımı bastırdım. Diyecek bir şey bulamadım. Neden bu hâlde olduğumu çok iyi biliyordu çünkü.
"Taehyung'dan ayrılırken böyle kötü değildin. Afedersin, sikinde bile değildi."
Elimi alnımdan çekmiş ona bakmıştım. Ona nasıl baktığımı kestiremiyordum şuan.
Sanırım sinirli bir bakış atmıştım?
"Ne? Yalan mı? 8 ay geçmiş, şimdi Taehyung'a yazıyorsun. İş işten geçtikten sonra mı Jimin? Sence seni affeder mi sanıyorsun? Yaptıklarını unutur mu zannediyorsun? Baksana. Seni engelledi."
"Bilmiyorum Alex. O zamanlar salaktım. Arkadaşlara inandım." Sesim titremeye başladı. Ağmamak için zor tutuyordum kendimi.
"İnanmasaydın o zaman Jimin. İnanmasaydın. İnanarak aptallık yaptın tamam mı? Taehyung'un ve sizin sevginizi, aşkınızı biliyordum. Arkadaşlarının, Taehyung hakkında söylediklerine nasıl inandın aklım almıyor. Taehyung'un öyle şeyler söylemeyeceğini bile bile hemde."
Alex ne derse haklıydı. Kendimi savunmaya hakkım bile yok.
"Bana konuşmaları attığında ne kadar soğuk konuştuğunu ve seni terslediğini gördüm. Senden nefret ediyor Jimin. Görmüyor musun?"
"Görüyorum, görüyorum Alex ama ne yapabilirim?"
Kendimi daha fazla tutamayarak ağlamaya başlamıştım.
"Bende kendimden nefret ediyorum. Ama bilmiyorsun. Benim ne kadar acı çektiğimi, ne kadar üzüldüğümü, ne kadar pişman olduğumu sen görmüyorsun."
Hıçkırıklarım başladı.
"Benim için kolay mı sanıyorsun? Ben onu çok özledim. Onu o kadar çok özledim ki onsuz yapamıyorum. Halime baksana. Halimi sende görüyorsun. Sırf onun için. Sırf onun için böyleyim, onun için katlanıyorum."
Nefes nefese kaldım.
"Ben ona hâlâ aşıkken ben ondan nasıl ayrı kalabilirim Alex?"
İki elimle yüzümü kapattım hemen. Daha fazla Alex'in yüzüne bakarak ağlamak istemiyordum.
Ne düşeneceğimi bilemiyordum. Çocukluk arkadaşım bile beni anlamıyordu ki..
Ağlarken sırtımdaki elini hissettim birden. Bana arkadan sarılmıştı.
"Ben artık ne diyeceğimi bilemiyorum Jimin.. Ne desem hiç bir şey değişmeyecek. Herşey Taehyung'a bağlı."
Dediğini duymuştum, ancak umurumda değildi.
Canım yanıyordu ve ben ağlıyordum. Ağlamakla meşguldüm.
"Yalnız kalmak istiyorum." duyacağı kadar sessiz bir şekilde söylenmiştim.
"Jimin ben özür-"
Kafamı ona çevirdim.
"Sadece yalnız kalmak istiyorum Alex. Lütfen."
Halime acımış yada üzülmüş olmalı ki pekâlâ demiş çıkmıştı odadan.
Göz yaşlarımı silmeye çalıştım, sakinleşmeye çalıştım. Nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Ama bir işe yaramıyordu.
Göz yaşlarım durmuyordu. Alex'in dedikleri aklıma geliyor, ağlamamı durduramıyordum.
Oturma odasının kapısı açıldı. Alex'e yalnız kalmamı söylemiştim. Neden beni dinlemiyordu bu çocuk.
Beni dinlememesine sinirleniyordum. Beni dinlemediği sürece hiç iyi şeyler olmuyordu.
"ALEX SANA BENİ YALNIZ BIRAK-"
Yüksek sesle söylerken, cümlemi yarıda bırakmak zorunda kaldım.
Çünkü kapıyı açan Alex değildi.
Annemdi.
"Anne?"
*
70 Oy 50 Yorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oyu yükselttim yine bugün yb atıyorum jdsnjsnsjs
Sanırım kitabımı gerçekten beğeniyorsunuz? Beğeniyor musunuz gerçekten?
Sizce, Jimin'in annesi Vmin'in ilişkisini biliyor muydu?
