Teenage love

Chapter 7

*Louise's pov*
We komen aan in het café waar we iets zouden gaan drinken. Arne zoekt een leuk plekje en ik ga tegenover hem zitten. We geraken wat aan de praat. Hij begint over zijn vrienden te praten die naar LA zijn verhuist. Hij begint te vertellen en ik vraag waarom hij niet meegegaan is terwijl ze wel dezelfde droom deelde. Verder studeren in LA. Hij zuchtte en ik zag dat het hem heel erg zwaar lag. Ik zei snel dat hij het niet moest vertellen als hij niet wou. Hij vertelde me dat hij het wel wou vertellen.

*Arne's pov*
Ik vind het fijn dat ze zo geïnteresseerd is in me. Ik voel me ook zo goed bij der dat ik het niet erg vind om zulke persoonlijke dingen te vertellen. Ik nam een diepe zucht en begon te vertellen. Mijn mama is ernstig ziek. Ze lijd aan de ziekte Parkinson deze ziekte zorgt ervoor dat je zenuwcellen langzaam afsterven hierdoor krijgt ze stoornissen in haar beweging er kan ook dementie & depressie volgen. Ze heeft dus veel hulp en steun nodig. Vermits ze alleen mijn zus en ik heeft wou ik haar niet achterlaten. Louise kijkt geïnteresseerd en ook een beetje bezorgt. Je hoeft je geen zorgen te maken zeg ik al snel. Het gaat wel goed met haar. Ze heeft alleen soms haar moeilijke momenten en kan heel veel hulp gebruiken. " ik vind het zo erg voor jou en je mama en zus. Ik vind het echt heel lief van je dat je voor haar je droom hebt opgegeven. Sorry ik weet niet goed wat zeggen maar ik wens jullie heel veel sterkte toen en ik zal er altijd voor je zijn" zegt Louise zacht. Ik vind het fijn dat ze het zo rustig oppakt ik heb echt het gevoel dat ik alles tegen der kan zeggen. Ik glimlach en neem haar hand vast die ze op tafel heeft gelegd. Dit voelt zo goed zo vertrouwd alsof ik der al zo lang ken.

* Louise's pov*
Ik ben erg geschrokken van wat Arne mij had vertelt ik ben er even stil van. Het voelt wel goed zo mijn hand in die van Arne. Ondanks dat hij zo open is tegenover mij is er toch nogsteeds een twijfel. Maar ik weet wel zeker dat ik hem echt leuk vind. we praten nog veel en ik begin wat moe te worden. Ik zie dat Arne ook wat vermoeid begint te worden en stel voor dat we naar huis gaan. We gaan naar de auto en hij geeft me een lange knuffel en we stappen in. In de auto luisteren we wat naar muziek. Ik kijk hem aan iets te lang valt me op wanneer hij vraagt wat mijn probleem is. "Niks" zeg ik snel je bent Gwn zo mooi fluister ik. Ik zie hem glimlachen en blozen. Ik besluit hier niks van te zeggen omdat ik het moment niet wil verpesten en hij er nog zoveel schattiger uit ziet op deze manier. We komen aan bij mij thuis Arne vraag of hij nog wat tegen mijn ouders moet komen zeggen. Die slapen vast al ik zie je morgen. Hij stapt uit de auto om me uit te laten en omhelst me voor een lange tijd ik leg mijn hoofd op zijn borstkast, na een tijdje laten we elkaar los en geeft hij me een kus op mijn voorhoofd. Ik begin te blozen en wandel naar binnen. Hij roept nog rap tot morgen en rijd dan weg. Ik plof op mijn bed en denk nog lang aan vanavond tot ik inslaap val.