Bad Romance: Marrying the Demon (COMPLETED)

Twenty-one

"Hello? Kamusta sila diyan? Are they celebrating their love?" tumatawa niyang tanong habang nakatingin kay Peter.

"A-ah ma'am, hindi naman po magkasundo si Sir at ma'am Elayne e. Idadamay niyo ho ba talaga siya?" natahimik siya ng ilang sandali

"We wanted to get even with Matthias, kahit magkasundo man sila o hindi, she's still his fiancee, maapektuhan parin ang Matthias na 'yan. Kaya yes, kasali parin ang babaeng 'yan."

"Eh ma'am, mabait naman ho si ma'am Elayne. Maalaga at maaalahanin, sadyang si Sir Matthias lang ho talaga 'yong sobrang mainitin ang ulo't mukhang walang pasensiya."

"Whatever! Hindi ko hinihingi ang side mo. Do your job and report everything to me. Pinapaswelduhan kita kaya huwag kang umasta na para bang mababago mo ang isipan ko. Stop it. O siya, I'll call you ulit next time."

Nakangiting tinignan niya ang nakasimangot na si Peter.

"Gusto ko ng salakayin ang bahay ng Williams na 'yan. I want to see him suffer. I want to kill his fiancee. Gusto ko ako mismo ang babaril sa babaeng 'yan. Para mawala narin ang tagapag-mana ni Williams."

"That's a good plan. Pero bago mo barilin ang hinayupak na 'yon, let me torture her first. I want to see her crying in so much pain."

"If that's what you want." they both smiled at each other.

"So... Kailan natin gagawin ang plano?"

"I'll text her mamaya. Gusto kong ireport niya kung kailan wala si Matthias sa bahay nila. Siguradong low level ang security nila sa mga panahong 'yan."

"That's good. Makakaganti narin ako sa pagpatay niya sa ama ko."

"At makakaganti narin ako sa kahayupan ng Matthias Williams na 'yan."

"Cheers for our success."

"Cheers!"

"Elayne..." napaigtad si Elayne ng marinig ang boses ng lalaki. Nagtatampo parin siya dito at hindi niya kinikibo.

Hindi niya pinahalata ang pagkagulat sa lalaki.

Nag-concentrate siya sa TV na nasa harapan niya.

"Elayne."

Hindi niya parin ito nililingon, nagpapanggap na lamang siya na hindi niya 'to naririnig.

"Are we playing deaf here? Look at me Elayne."

At lumabas na naman ang tunay na ugali ng lalaki. Dominating.

"I came here to tell you na lalabas tayo." napantig ang tenga ni Elayne.

Lalabas?

Matthias is a very busy person, puro business ang kaharap nito kaya bago sa pandinig niya ang ayain siya nito na lumabas.

"I thought you wanted to unwind. Ilalabas kita." napalingon siya sa lalaki, walang emosyon ang mukha nito pero lumihis parin 'to ng paningin.

"What now? Tutunganga ka lang ba o magbibihis na?"

In just a snap, tila nabura ang pagkainis ni Elayne sa lalaki. Her heart keeps on beating while they are traveling to the nearest mall.

Ngayon palang siya nakapunta sa mall na ito. It's like a new built mall.

"Domniks?" basa niya sa pangalan ng mall.

"It's your friend's mall." saad ni Matthias, kumunot ang noo niya. Sinong kaibigan?

"Dominique Rafailes, your friend." kumorteng o ang bibig niya.

Really? Kay Dominique pala 'to?

The last time they talked was very long time ago. Hindi na nagpakita sa kanya and lalaki simula ng tagpong 'yon. She don't know kung saang lupalop ng mundo naglalagi ang lalaking 'yon.

"I still remember what he almost did to you." saad ng lalaki.

She smiled at him.

"Nothing to worry. Hindi ko na inaalala 'yon."

Hinila niya ang kamay ng lalaki papasok sa mall.

Elayne was like a five year old kid na inilabas ng mga magulang. Agad siyang lumapit sa food stall at nagpabili kay Matthias ng ice cream.

After that she's giggling while pulling Matthias hands.

Halata na nabobored na ang lalaki dahil puro dress shop ang pinupuntahan nila.

"Wow! It looks so cute!"

Komento ni Elayne sa mini purple dress na nakasabit.

"Pero hindi na kakasya saakin. I gained weight." saad nito habang tinitignan ang desenyo ng damit.

"There are lots of dress that would fit you, Elayne. In fact kaya kong pagawan ka ng damit. Even how expensive that dress is. Bakit ka naman mamomroblema sa simpleng damit na 'yan?" naiinis na tanong ni Matthias.

"Hindi ako namomroblema no. I suddenly remember kasi how shopaholic I am way back then." then she laughed. Napaismid nalang ang lalaki at tumingintingin  sa mga damit.

Elayne was silently looking at Matthias. Sobrang gwapo nito habang nakatingin ng seryoso sa mga damit. She can also see how other girls including those sales lady and cashiers check him from head to toe!

Sorry girls, I own Matthias already.

Natawa siya habang iniisip ang mga katagang 'yon.

"Ano? May napili ka na ba?" tanong nito, napailing siya. Napahawak siya sa tiyan niya't hinimas 'to.

"Maternity dress nalang siguro ang bilhin ko. Hindi magtatagal lalaki na si baby."

"Okay, saan ba banda 'yan?"

Si Matthias na ang nagkusang hilain siya upang lumabas ng mall. Her heart skip a bit again, nakahawak kasi ang lalaki sa kamay niya. She felt like her heart begins to melt just because of his simple gesture.

"It looks comfortable with you." saad ni Matthias habang hinahawakan ang isang maternity dress. She can't help but to smile while looking at him.

Ghad, did she fell in love already with this demonic man?

"Ano na? Ako na ba ang pipili?" dahan-dahang napatango si Elayne ng lumingon ito't magtanong.

"Stop smiling, you look creepy." saad nito habang naiinis. She smiled and caress her tummy.

Ngayon, she sees Matthias as a good man. He volunteered to be with her, roam in mall and buy stuffs.

She hope ganito nalang palagi si Matthias, careful and sensitive. Okay na sakanya na todo simangot ito at mabilis mairita basta babs she can feel that even they were forced in their situation right now, he still cares for her and their baby.

After they bought groceries for their home. Elayne can't stop from yawning. Inaantok na siya.

They were inside Matthias car. Nakapikit ang mga mata niya ng maalala niya ang mommy't daddy niya.

"Uhm Matthias, nakikita mo pa ba si mommy at daddy? They doesn't contact me. Wala na akong narinig sakanila two months ago." Matthias smiled at her.

"Don't worry about them, your mom and dad is busy with their hospital." napantig ang tenga ni Elayne dahil sa sinabi nito.

"Ha?! Anong hospital ang sinasabi mo diyan?"

"Two months ago, they talked with me and told me that I need to marry you. At first I was hesitant but afterwards I said yes, then later on they asks me to build them a hospital. A week ago it was finished and now they're running your hospital. I deposited a big amount in that hospital. Ikaw ang ipinangalan ko sa share na inilagay ko. I know how much you love your patients. I can see it." she was speechless, hiningi 'yon ng mga magulang niya?

At binigay naman niya?!

-----UPDATED