KAFAMIN İÇİNDEKİ SES

12.Bölüm

"Hope!" Kızın bayılmasıyla  o kadar çok korkmuştu ki Alaric hemen kızını kucağına alıp arabaya  bindirdi.

"Hope! Dayan kızım lütfen" evin girişine gelmişlerdi.O sırada kız birşeyler mırıldanıyordu

"Çok üşüyorum"

"Tamam kızım ben seni ısıtıcam ama uyanık kal tamam mı ? ROSEE! "

"Noluyor kızım nasıl ,neyi var"

"Çabuk kapıyı aç acele et " kızın ateşini ölçtü Rose 

"Rick çok ateşi var hemen duşa sokmalıyız onu"demesiyle kızı hemen banyoya götürdü .

"Rose !" Klaus çoktan gelmişti "Nesi var ?"

"Sen söyle noldu ?"Dedi Alaric 

"Uzun hikaye onu bir iyileştirin sonra konuşuruz"

O sırada Dean kapının dışında Klaus'u bekliyordu onunda canı yanıyordu bu ikiz hissi miydi kendisi de çözemiyordu.Kardeşinin yanında olması gerektiğini oda biliyordu ama içerisi ona çok uzaktı orada bulunsa ne tepki vereceklerdi bilmiyordu son kez düşünüp içeri girmeye karar verdi.O sırada kızı duştan çıkardıklarını gördüler.

"Noldu?" Kardeşini ilk defa bu kadar yakından görüyordu 

"Dean şuan sırası değil sana anlatıcam " dedi Klaus'ta

"Birincisi adım Demir ikincisi o benim kardeşim onu görmeme karışamazsın şimdi çekil önümden" 

"Eğer Hope bu durumda olmasa gerçekten duygulanabilirdim" dedi Alaric

"Nesi var dedim "

"Ateşi çok yüksekti muhtemelen üşüttü "

"Agh !Sana söyledim hepsi babası olacak adam yüzünden" Sinirle bağırdı Dean

"Niye ne yaptı ki?"

"Alaric sonra anlatırım "

"Noldu diye sordum Klaus cevap ver"

"Ne yapmadı ki"

"Dean sakin ol , Alaric kendini kontrol etmeyi öğren, Rose sende Hope'u giydir kız bornozla daha çok üşütecek"

Klaus büyük bir rahatlık ve sakinlikle konuşmuştu dışarı çıktıkları anda Alaric söze atladı

"Anlat hemen o evde neler oluyor ?"

Klaus kısa  bir biçimde olanları anlattı. Tabi Alaric bu olayları duyunca delirdi.Dean  kardeşinin dik başlılığını gururla dinledi ama  kalanları duyunca oda çıldırdı.

"Ya nasıl ya ! NASIL YA!" Benim kızım kimlerin elinde" 

"Tamam bak sakin olmalısın az kaldı sık dişini

"Baba" Alaric'in küçük kızı Mia'ydı bu 

"Kızım sen burda mıydın üzgünüm biraz bağırdım" diyerek kızı kucağına aldı.

"Abilerle birşey konuşuyordukta içerde bir abla var yağmurda kalmış biraz hastalanmış annen ona yardım ediyor onların yanına gitmek ister misin ?"

"Peki ama sende çok sinirlenme olur mu?"

"Tamam güzelim sen merak etme "

Kız içeri girince tekrardan konuşmaya devam etti Alaric

"Buna hemen bir çare bulmalıyız"

"Ben onun yanındayım elimden geldiğince koruycam onu"

Küçük kız temkinli adımlarla yatağa  yaklaştı.Annesi kızın baş ucunda kızın elini tutuyordu

"Anne " 

"Hoşgeldin kızım gelsene buraya "

"Bu ablaya noldu ?"

"Biraz hastalanmış yağmurun altında kaldığı için"

Biraz daha yaklaştı kızın yanına ıslak kızıl saçları yastığın üzerine saçılmıştı.

"Çok güzel gözüküyor " diye fısıldadı küçük kız sonra da  "Anne sence bende büyüyünce bu kadar güzel olur muyum?"dedi

"Tabi ki bence sende onun kadar güzel olacaksın kızım şimdi senden birşey istiycem sen bu ablaya göz kulak ol ben de babanlara bakıp geliyim olur mu "

"Tamam anne" o sırada uyanan  kız herşeyi duymuştu yani neredeyse yavaşca doğruldu 

"Bence sen benden çok daha güzel olucaksın"

Küçük kız Hope'u görünce hatırladı 

"Seni hatırlıyorum"

Bu bölümde bittii gerçi yalan yok parmaklarım çok acıdı çünküüü bir günde iki hikaye bölümü yazdım yeni bir kitaba başladım ve oda 8.sınıfta arkadaşımla yazdığımız bir kitaptı ikisini bir arada yazamya çalışınca elim yoruldu biraz neyse gününüz nasıl geçiyor okulların hala tatil olarak kalması ve 30 Nisana kadar da öyle kalacak olması sadece benim mi sinirimi bozuyor bilmiyorum bölümle ilgili düşüncelerinizi bana yazmayı unutmayın ve oylamayıda hepinizi çok seviyorum hoşçakalın