Bizi yok ettin

ah şu anılar bi türlü bırakmıyor peşimi

Zaman çok hızlı geçiyor geçen her saniye bizi biraz daha yaşlandırıyor ve şimdi keşke yapsaydım dediklerinizi şimdi kalkın gidin yapın.
Telefonun çalma sesini duyduğum gibi irkildim son zamanlarda garip sesler duyuyordum telefonda arıyan oydu peki bu kadar süre sonra beni neden aramıştı ki, ne istiyordu artık benden işte bunun cevabı telefonumdaydı elim titreyerek telefonu açtım . Beni fotoğraf sergisine çağırdı hiçbirşey diyemedim bir dakika boyunca en sonunda yerini ve zamanını sorup müsait olursam g
elirim dedim. Onun sesi gayet güzel geliyordu, hiçte titremiyordu benimki gibi... Yeşilyayla Caddesi No.5 kat.3 demesiyle telefonu kapatması bir oldu sarjı bitmis olmalıydı. Kalbimde kelebekler uçuşmaya başlamıştı bile tam beş yıl sonra hiçbir sebep yokken beni aradı ve fotoğraf sergisine çağırdı ...

Kırgınlık, sesizlik çoktan almıştı o sabah bedenimi kabul etmek gerekirse korkuyordum. Hayır hayır ona tekrardan aşık olmaktan değil.. gözlerime bakınca göreceğim o hüzünden... Kötü düşünceleri beynimden atmaya çalışırken.. annem girdi annem odaya yatağımda yatıyordum benimle konuşmasın die kappattım gözlerimi uyuduğumu sanınca çıktı odadan.. Kalbim acıyordu benim, acısı geçmiyordu...