Lost in Japan

4th Step

"Even you manage to free yourself, you are internally branded."

—•—

Bakit ba lagi kong naaalala ang mga panahon na 'yon?

Tangina.

Oo nga't time flies so fast at aminado akong madami nang nagbago. Nalula nga ako kasi parang naka-set sa fast forward ang lahat, pero nandyan pa rin ako nanunuod, ni hindi ko magawang umalis sa kinauupuan ko. I tried to look away pero para yata akong sinumpa ng kung sinong mangkukulam.

Nakakapagod dahil paulit-ulit pa rin ang eksena na napanood ko. Para akong nanuno. Ilang hakbang na ang nagawa ko, I even run as if my life depends on it, yet, hindi ko nagawang makapunta sa ibang lugar.

"Hiro, what are you thinking?" Sabi ng babaing nakaunan sa dibdib ko. She's touching me inappropriately. Kaya nabalik ako sa huwisyo.

Bakit ba kasi ganito mag-isip halos lahat ng tao? Porque ba may nangyari  involving me and them ay parang entitled na silang gawin ang mga bagay-bagay sa akin?

Instant right?

Hindi ko naman sila binigyan ng permission to treat me as what they wanted.

Pwede bang tanungin muna nila ako?

Kasi most of the time, they just assume things like it is the only choice they have. 'Di ba sila mahihiya pag nalaman nilang ultimo pangalan nila ay hindi ko matandaan?

Ano ngang pangalan ng babaeng 'to?  Anu-anong mga bagay kaya ang pinagawa ko sa kanya kagabi? Shit. Bakit may—

"Hiro, we can repeat what we've done last night. It will be my pleasure."

Kinalibutan ako sa sinasabi niya. Idagdag mo pa ang tono niyang ayaw ko nang marinig ulit sa buong buhay ko.

Inalis ko ang pagkakahawak niya sa akin at akmang tatayo na, pero hinawakan niya ulit ako and she position herself on top of me. Umupo siya sa may tyan ko habang nakahawak sa balikat ko at bahagya akong tinutulak pahiga. Habang ang isa niya pang kamay, nakahawak sa kumot na ginawa niyang tapis.

I gently move myself away to her but she's persistent. Tiningnan ko ang babae at ibinalandra sa mukha ko ang pagkadisgusto sa ginagawa niyang pagnunukso sa akin.

Is she dumb? My silence right here means no.

Pero imbis na tumigil siya, ngumisi lang siya na para bang sinasabi niyang mas pagbubutihan niya pa lalo and it will be my lost if I go against her.

This girl is unbelievable. I don't want to be rude or something cause she's still a girl but I'm not comfortable already and she's being inconsiderate.

Kaya hindi na ako nagkatiis pa. Inalis ko siya sa ibabaw ko at hinulak s'ya palayo sa akin. Kaya nawalan siya sa balansi at napahiga s'ya kama na parang aping-api. Natanggal ang pagkakapatong ng kumot sa katawan niya kaya dali-dali niya itong hinablot at tinakip ulit sa kanya. Nahihiya naman pa lang makitaan tapos ang laswa ng mga pinaggagawa kanina. But somehow, I feel sorry for her. Alam kong may mali rin ako pero I should let her know kung saan siya dapat lumugar.

Nilibot ko ng paningin ko sa paligid at kinuha ang pantalon kong lukot at sinuot ito.

"Why I am here? Who are you?" At bahangyang inaayos ang magulo kong buhok. Nakita kong nagulat s'ya sa tanong ko na para bang hindi siya makapaniwala na 'yun ang tinanong ko at agad na pumwisto sa gilid ng kama.

"Your gaze is not the answer to my questions." Sabi ko habang nasa harap n'ya at mahipit siyang hinahawakan sa pulsohan. 

Nagpumiglas ang babae habang nakayuko at parang iiyak pa yata s'ya pero tangina, ba't ba ako nandito? Ayokong maging harsh pero napu-frustrate ako. I can't remember a single freaking thing.