Must Be Love

Chapter 8

                     After 5 years

Kyky's P. O. V

Pagkagising ko ang sakit ng katawan ko siguro sa pagod kahapon. Naligo ako at nagbihis tapos bumaba ako. Pagdating ko sa baba nakahain na ang pagkain sa hapagkainan tapos may lalaking nakaupos doon at likod palang alam ko na kung sino tu.

Nagtaka ako at napatanong sa sarili ko bakit siya nandito.

"bakit nandito ka" malamig kong tanong.

"Ky patawarin mo ako sa ginawa ko at may gusto akong sabihin sa'yo" sabi niya ng nakayuko.

"At ano naman yun?" tanong ko sa kaniya pero nakita ko sa mata niya seryoso siya.

"Basta, pwede ba tayong umalis para mapakapag usap tayo ng maayos" sabi niya.

"Siguraduhin mo lang na ang sasabihin mo na yan maganda dahil kapag hindi malilintikan talaga kayo sa'kin" sabi ko at pumunta na sa kwarto para makapagbihis ng makaalis na kami dahil hindi na ako makapaghintay pa. Pagbaba ko sinabihan ko na siya na aalis na kami.

"Tara na" sabi ko sa kaniya kaya umalis na kaagad kami.

Pumunta kami sa isang restaurant. Umorder kami ng pagkain tapos kumain muna kami. Tahimik kami na kumakaing dalawa. Tapos tiningnan ko siya parang kinakabahan na parang di mo alam kung anong gagawin. Kaya tinanong ko.

"Okay ka lang ba christof?" tanong ko sa kaniya.

"hindi na ko magpaligoy ligoy pa ky dapat sabihin ko na talaga tu sa'yo dahil hindi na kinakaya ng konsensya ko." sabi niya sa'kin ng nakayuko.

"ano ba yun bakit parang namumutla ka yata" sabi ko sa kaniya pero tiningnan niya lang ako.

"Kyky buhay siya" sabi niya at ayun para akong patay na hindi na makahinga sa narinig ko. Parang sasabog yung puso ko na ganun lang yun eh patay na siya bakit sasabihin ng kaibigan niya sa akin na buhay siya. Parang ulan lang yung luha ko na tumutulo all this time malalaman ko na buhay siya.

Ang sakit sobra parang pinipiga yung pusa ko na huwag ng tumibok pa. Bakit ganon nagsinungaling silang lahat sa'kin. Tumingin ako kay christof na ngayon nakayuko na. Nagsalita ako.

"Damn bakit ngayon niyo lang sinabi sa'kin, ginawa niyo akong tanga christof!" sigaw ko sa kaniya. Di ko na pinansin yung mga taong nakatingin ang pakialam ko ngayon ay yung taong nasa harap ko kung papaniwalaan ko ba o hindi.

"Totoo ba lahat ng sinasabi mo?" tanong ko sa kaniya pero parang walang narinig dahil nakayuko lang.

"Isang tanong isang sagot kapag hindi mo sinagot yung tanong ko magkalimutan na tayo" saad ko kaya ayon napatingin sa mga mata ko.

"Totoo ba ang sinasabi mo?" tanong ko ulit.

"Yes" sabi niya sa'kin na may malungkot na boses. Pagkatapos ko marining yung sagot niya tumayo na ako at nagpaalam sa kaniya na umalis.

" Alis na ko salamat sa pagsabi ng totoo" sabi ko sa kaniya na may malamig na boses.

Pinapangako sa sarili ko na magbabago ako. Magbabago ako dahil sa sarili ko ng dahil sayo. Tandaan niyo tu dadating ang panahon na makikita niyo ako na parang walang nangyari. Magsisisi kayo sa ginawa niyo.

Lahat pala ng ito kasinungalingan lang. Damn bakit hindi ko manlang makalimutan siya kahit ilang percent lang.

Christof's P. O. V

Umiiyak ako ng umiiyak yung taong pinakamamahal ko nawala sa isang iglap lang bakit ganun. Bakit ba kasi bumalik siya at sakin pa sinabi ni mama yung tungkol dito "Ahhhh parang sasabog yung ulo at puso ko" sabi ko na umiiyak sa kwarto.

Nagbihis ako at umalis patungo sa bahay ng may kasalanan ng lahat ng ito kung bakit nawala lahat ng pinaghirapan  at pinakamamahal ko. Pagdating ko sa bahay niya nadatnan ko siya sa kwarto niya tinitingnan yung picture nila ni kyky.

"Bakit mo ginawa yun,bakit ka nagsinungaling sa kaniya at bakit bumalik kapa" sabi ko sa kaniya.

Tumingin siya akin at nagsalita "gusto ko bumalik siya sa'kin magaling nanaman ako"

"huwag kanag umasa na babalik pa siya sayo paul dahil sa ginawa mo na yan hindi mo na ma babalik pa kung ano ang gusto mo mamgyari ngayon" sabi ko sa kaniya. Pagkatapos kung sabihin yon nagsalita ako.

"alam mo ba nawala siya sa'kin ng dahil sayo kung sana hindi ka nalang dumating okay sana kami eh pero ng dumating ka nawala nalang na parang bula ang lahat" sabi ko na umiiyak. Pagkatapos nun nagsalita ako.

"bukas na bukas mag usap tayo" sabi ko at umalis ng walang paalam.

Sumakay ako sa kotse ko at umalis na dahil hindi ko na kaya pa kapag nakikita ko siya Oo bestfriend ko si'ya pero ng dahil sa kaniya nawala sa sa'kin.

Alam ko sa sarili ko na mali yung ginawa namin at sana mapapatawad niya kami. Pero napaisip ako hindi niya na siguro kami mapapatawad.

Then I let her go.

Pagdating ko sa bahay kumain lang ako at umakyat sa kwarto. Pagdating ko don naligo lang ako at natulog.