"Yarın öleceğimizi bilsek, tüm kırgınlıklarımızı unutup kendimize odaklanırız. Ama biz sanki sonsuza kadar yaşayacakmışız gibi kibirli ve kırıcıyız. Belki de bu kibirimiz yüzünden insanların gözü dönüyor... Belki Anastasia kendi kendinin ölümüne seb...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adam kızı dikkatle dinlerken yeni neslin kin tutmak için ne kadar da uygun olduğunu düşünüyor. Genel nedeni ise yalnızlık ve dışlanma korkusu. Eğer herkes birinden nefret ediyorsa sen de nefret etmek zorundasın çünkü dışlanırsın mantığı. Kim bilir daha kimler sırf dışlanmamak için bunları yaptı...
Kızın titreyen sesi onu üzmüyor. Karşısında ki küçük bir kız dahi olsa yüreğinde zerre kıpırdanma olmuyor.
"Jennie benim ile arkadaş olmadı. O Amastasia'yı seçti. O kadar üzülmüştüm ki bayım. Oysa ben sadece aradaş olmak istiyordum. Hatta herkesi karşıma almıştım onunla arkadaş olmak için." dediğinde Arthur konuştu. "Hayır Bethony, sen arkadaş olmak istemiyordun. Sen popüler olmak istiyordun." dediğinde kız göz yaşlarını sildi ve konuştu.
"Hentbol takımındaydım ve hiçbir zaman ilklere giremedim. Tek arkadaş olabileceğim kişi Lisa'ydı ama o da Anastasia ile arkadaş oldu. Anastasia hep benim önümdeydi ve ben yalnızdım. Tek bir kişi bile benimle arkadaş olmak istemiyordu. Ben de canını yakmak istedim." dediğinde adam sustu. Dudaklarını birbirine bastırdı ve zehrin damarlarında dolaşmasını bekledi.
Jennie'nin yüzünden mi Anastasia o kadar acı çekmişti. Ama bunların cinayet ile olan ilgisi neydi?
"Öncelikle cesaret edip de buraya geldiğin için teşekkürler. Sayende kimse aranızdan ayrılmayacak. Sana bir ceza vereceğim ama şu an değil. Şimdi yapmanı istediğim şey Jennie'nin yanına gitmen ve ona yaptığının yanlış olduğunu söylemen. Ona arkadaş olmak istediğini ama ezildiğini bu yüzden de zorba bir pislik olduğunu söylemen." dediğinde kız konuştu. Endişe tüm yüzünü kaplamıştı.
"Ne? Hayır, lütfen beni Jennie Bommer'dan uzak tutun. Yalvarırım." dediğinde adam kafasını yana yatırdı.
Jennie ne yapmıştı da kız o kadar korkuyordu acaba?
"Jennie seni anlayışla karşılayacaktır. İnan bana." dediğinde kız biraz daha itiraz etti ama adam sert ve otoriter bi sesle konuştu. "Çıkabilirsin."
Kız tireyerek dışarı çıkarken onu kapıda bekleyen Jennie ile karşılaşmıştı. Kız sırtını ve tek bacağını duvara yaslamıştı ancak kapıdan uzaktaydı. Yani kapı dinlemiş gibi değildi. Onu görünce belli belirsiz güldü ve kızın yanına gitti.
"Sen misin yazan kişi?" dediğinde kız utanarak yere baktı. Jennie onu kolundan çekip götürürken konuştu. "Yeni bir yer keşfettim. Bir kütüphane, orada konuşalım mı?" dediğinde kız hala titerken Jennie omuzlarını düşürdü ve konuştu. "Merak etme, Arthur'a söz verdim iyi bir kız olacağım. Yani sana hiçbir şey yapamam. Sadece gel ve konuşalım." dediğinde kız onun peşinden gitti. Şaşkınlığını saklaması zor olmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jennie sevimli bir tavır ile Bethony'nin omzuna dokunduktan sonra koşarak Arthur'un yanına gitti.
Bugün bulunması gereken kişi için son gündü ve şanslı olmamlılar ki kimse alıkoyulmayacaktı. Kapıyı çalıp içeri girdiğinde adam bir an heyecanlanmıştı.
Yüzüne sımsıcak bir tebessüm eklerken kız kırmızının en tatlı tonuna bürünmüştü. O da utangaçca gülerken eskiden kalbinde kıpırdanma dahi olmayan bi kızın nasıl olduda bu denli utangaç ve sevimli olduğunu düşündü.
"Bayım, sizden bir şey isteyebilir miyim?" dediğinde Arthur kıkırdadı. "Evet tabiki, alıştım artık." dediğinde kız güldü. "Meraklanmayın bu sefer kara talihim ile alakalı değil." dediğinde adam tek kaşını kaldırdı ve sırıttı. Bazen ukala bi liseli gibi gözüküyordu.
"Bu gece Rosie bizimle kalabilir mi? Dizi izleyeceğiz de." dediğinde adam güldü. "Tabiki, seni gerçekten arkadaşların ile güzel şeyler yaparken hissetmeyi isterim. Mutlu olmak senin de hakkın." dediğinde kız adamla aralarında ki iki metreyi kapattı.
"Bayım, siz benim dertlerime bir bir çare bulurken ben sizin tek bi sıkıntınızı dahi bilmiyorum. Sahiden siz mutlu musunuz? Dürüstçe cevap verin iyi misiniz?" dediğinde adamın gözlerine minik bir perde çekildi.
Tebessüm edip konuştu. "Hayır Jennie, değilim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir gün gelseniz ve Jennie ile Arthur'u böyle bassanız ne yapabilirsiniz ki?
