House Of Cards|KaiSoo

6

Onun uğruna akıttığım gözyaşlarımın haddi hesabı yoktu.

İntiharlarımın olduğu gibi.

Sessizce usulca onun göğsünde ağlardım. Ses etmez, saçlarımı bile okşamazdı. Sigarasını içer, bittiğinde de giderdi. Gittiğinde bazen günlerce gelmezdi. Belki biraz aylar.

Haftalar kovalardı günleri.

Ama gideceği vakitlerde daima bana söylerdi.

Her zaman hem de.

İlk kez söylemedi bu sefer. Ne yapacağımı bilmiyor, nerelere bakacağımı da bilmiyordum. Ne yapıp ne edip bana geri gelirdi.

Dönerdi bana. Bir keresinde onun sığınacağı limanın ben olduğumu söylemişti. Ne kadar doğruydu bilmiyorum.

Benden önce karanlığa güvenirdi. Karanlığa aşıktı.

Ruhunu ona satardı çoğu zaman.

Şeytanlarla anlaşmasını öpücükle mühürlerdi.

Ruhumun en acıyla kıvranan parçalarını da anlaşmanın ön ödemesi olarak onlara sunardı.

Kai beni şeytanlara sunardı.

Ve ardından gelir geri alırdı beni.

Nerede olduğunu bilmiyorum

Ne yapıyor bilmiyorum.

İyi mi bilmiyorum.

Öldüyse ölüsü nerede onu da bilmiyorum.

Oysa sözü vardı. Ölecekse benim gözlerim önünde ölecekti.

Gözlerimin önünde ölecekti ki ben beklemeyeyim onu ve o öldüğü anda ona dair ne varsa hafızamda silinecekti.

O öldüğü anda aşık olduğum adam Kim Kai hiç var olmayacaktı.

Aylar geçiyor.

Günler peşinde.

Saatler keyif çatıyor.

Bitirdiğim sigara paketlerinin haddi hesabı yok.

Alkol şişeleri evimizin bir köşesinde adeta bir dağ sürekli yenileri eklenen.

Korkum gün be gün çoğalıyor.

Ciğerlerim artık yeter yiyor.

Kalbim sessiz haykırışlarıyla göğsümü parçalıyor.

Eros çektiği okunu gizlice geri kurtarmaya çalışıyor.

Yetmiyor.

Hiçbiri yetmiyor. Ne diyebilirim ki.

Ne anlatabilirim ben.

Ruhumu satacak kadar aşık olduğum adam yok.

Gitti.

Ve belki de bir daha asla gelmeyecek.

Ya da geldiğinde ben olmayacağım.

Çünkü bu sefer intihara cesaretim,

Daha önce hiç var olmadığı kadar var.

Çünkü bu sefer

Ben intiharı değil o beni seçiyor.