Gwiezdne Przygody Vermoniego Verganzy

2. Rekrutacja

 – Dobra, następny! – żachnął mężczyzna przy stoliku w portowej knajpie. Podpisywał właśnie umowę na rejs z kolejnym osiemnastolatkiem mającym nadzieję na kosmiczną przygodę – Spakuj swoje rzeczy i pozdrów rodzinę. Wylatujemy za miesiąc – dodał, odkładając podpisane dokumenty na kupkę.

Admirał Stephen Mayer był wysokim, dobrze zbudowanym mężczyzną o bujnej czarnej brodzie. Nosił świetnie skrojony, lecz paskudnie poplamiony i zmięty mundur.

Bystrym spojrzeniem świdrował każdego podrostka chcącego zaciągnąć się na jego okręt. Martwił go fakt, że wśród rekrutów byli głównie młodzieńcy.

Żadnych wilków gwiezdnych i weteranów podróży.

– Będziemy musieli zmienić port, bosmanie – wtrącił cicho do grubego mężczyzny stojącego tuż za nim – w Gawen już za dobrze nas znają...

– Co poradzisz, admirale – wtrącił bosman – ciesz się, że jeszcze nie nazywają cię, „rzeźnikiem".

– Słyszałem już Stephen „Szalony" Mayer – zaśmiał się dowódca.

– „Szalony" nadal brzmi lepiej niż „Rzeźnik" – ocenił zastępca, opierając się o ścianę – dobra, kto następny?! – zakrzyknął, zerkając na zakłopotaną kolejkę rekrutów – podchodzić, nie czaić się! Nie mamy całego dnia!

Młodzi wpatrywali się jednak w podłogę przed biurkiem. Bosman usłyszał uderzenia i postukiwania. Niewielki stworek wyglądający jak bóbr w marynarce wdrapał się na stołek sapiąc okrutnie.

– Mogliby zrobić jakieś schodki – wydyszał – co to jest, żebym wspinał się jak wiewióra!

Admirał całkiem oniemiał na widok cudacznego gościa.

– Jesteś Mik-Makiem – wtrącił.

– No jestem, zgadza się. Vermoni Verganza zgłasza się na służbę – zameldował z uśmiechem.

– Na służbę? – zdziwił się Mayer zerkając to na bosmana, to na Verganzę – do mnie? Na Odyseję?

– Dokładnie tak! – Mik-Mak pokiwał głową – chciałbym się zaciągnąć!

Mayer wybuchł śmiechem, odchylając się na krześle. Bosman z kolei świdrował Vermoniego lodowatym spojrzeniem.

Mieli jeszcze ośmiu rekrutów do przepytania i ten przeklęty bobrowaty jedynie marnował czas.

– Żegluga gwiezdna jest o wiele trudniejsza od morskiej – zaczął ponuro – Odyseja z kolei jest najbardziej wymagającą pośród gwiezdnych barek. Niejeden żółtodziób stracił życie na jej pokładzie.

– Niech nie zabierają tylu żółtodziobów w takim razie – żachnął bobrowaty.

Bosman w jednej chwili dobył pistolet.

– Lepiej zabić cię teraz niż potem marnować zapasy na statku.

Vermoni czuł jak pot spływa mu po plecach.

Mayer kiwnął jednak by jego towarzysz schował broń.

– Mój bosman, choć gburowaty, ma wiele racji. Ufam jego ocenie w niemal wszystkich kwestiach – wyjaśnił – dlaczego miałbym zabrać cię na statek? Nie udźwigniesz liny. Nie wkręcisz śruby.

– Wkręcę! – zaprotestował Mik-Mak, ale natychmiast zrejterował widząc dłoń bosmana wędrującą z powrotem na kaburę.

– Nie wypuszczę cię na zewnętrzny pokład. Nie chwycisz muszkietu w obronie statku. Nawet ziemniaków nie obierzesz w takim tempie jak zwykły majtek. Znasz się chociaż na nawigacji?