" Bahaneydi sonbahar belkide yeniden başlangıçtı".
Feride'nin mutlu,huzurlu bir hayatı vardır. Ancak her sonbaharda gittiği kasabaya yola çıktıklarına kadar yola çıkarlar yağmurlu bir günde kaza geçirirler Feride hafızasını kaybedip başka bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şeyin başladığı ve bittiği yerdeydi. Feride genç yaşında evlenip yalnız kalan bir kadındı. Her şeyi bırakıp tekrardan başlamak istiyordu. Ama geçmişte yaşadıkları onunla peş peşe geliyordu. Güzel bir ailesi mutlu bir yuvası vardı. Ancak o tatile gidene kadar...
Her sonbahar olduğunda Feride , kocası ve kızı küçük mutlu oldukları kasabalarına giderlerdi.
Yine günlerden cumartesi sabahıydı Feride'nin kocası Yiğit, sabah erkenden uyanmış, perdeyi açmış sabahın ve günün ilk ışıkları pencereden içeri vuruyordu. Ellerini ve yüzünü yıkayıp merdivenlerden aşağı usul usul iniyordu. Merdivenin sağ tarafındaki küçük şirin kapıyı araladı ve kızları Mira uyuyordu.
Ekmek almaya dışarı çıktı. Kendi kendine ne güzel bir gün bu böyle sonbahar gelmiş dedi. Eve geldiğinde eşi çoktan kalkmış çayı koymuş sofrayı hazırlamıştı bile kızları Mirayı kaldırmış babasının sıcacık ekmeği alıp gelmesini bekliyordu.Babası kapıdan içeri girer girmez. Çığlık atıp koştu;
-Babacığım
Kapıdan içeri giren Yiğit , kollarını açarak
-Kızım diye sarıldı.
Feride haydi bırakın sarılmayı çaylar soğudu, baban zaten bugün bizle izinli kızım gel yemeğimizi yiyelim sonra oynarsınız dedi. Feride için cumartesi çok özel bir gün oluyordu, çünkü Yiğit evdeydi işlerinden dolayı pek vakit geçiremiyorlardı. Ya Yiğit geç geliyordu eve yada Feride Yiğit gelmeden hem çocukla hem de evin işleriyle uğraşmak dan yoruluyor olduğu yerde uyuya kalıyordu. Ama Feride'nin en sevdiği şey'de eşi eve geldiğinde " ben geldim karıcığım " deyip onu yanağından öpmesiydi çok mutluydular.
"Gelen her yeni sonbahar biraz daha aşındırır insanı"
Her şey çok güzel ilerliyordu. Feride için tıpkı çocukluğunda hayal ettiği gibiydi. Ancak içinde yine bir sıkıntı vardı, yoksa bu kötüye mi işaretti bilemiyordu bu mutlu yuva bozulmasını hiç istemiyordu. Nihayet tatil günü yaklaşıyordu her sonbahar da aynı ayda aynı günde kasabaya gitmek için hazırlık yaparlardı.
Sonunda o vakit geldi. Kocası arabayı kapıya yanaştırıp kornaya bastı haydi sevgili ailem gelin gidiyoruz gecikmeyelim dedi. Mira hemen kapıya çıktı "geliyoruz baba" dedi. Sanki o gün çok farklı bir huzur vardı, arabaya bindiler. Kızlarının her zaman dinlediği müziği buldu radyodan Yiğit, çok mutlu gözüküyorlardı ancak birazdan olanlar o mutluluğa son mu verecekti. Yoksa devamı edecekti bilinmez.
Sonbaharın gelmesi ile birlikte dışarıda hafif rüzgar ve dökülen yapraklar vardı yolların kenarında hafif'de yağan yağmur bir anda hızlanmaya başladı. Yiğit farkında değildi olacaklardan ama Feride sezmişti Yiğit hızlanmaya başladı. Çok hızlı gidiyordu Feride hemen fark etti, yerinden direk hafifçe kalkarak "Yiğit yavaşla"diye seslendi.Fakat tamam yavaşlıyorum derken bir anda frene basmasıyla dereye uçtular.O anda kızı ile kocası öldü. Feride ise kaza sonucu hafızasını kaybetti. Feride için şimdi yeni bir hayat mı başlıyor yoksa her şey daha mı kötü gidecek o mutluluğu tekrar yaşayabilecek mi yoksa hafızası yerine gelecek miydi ? Feride'nin şimdi sonbahardaki hikayesi yeniden başlıyor.
