On and On || Jirose

0.1

Merhaba
Yepyeni bir hikaye ile üçüncü kez karşınızdayım. Şayet hala birinci ve ikinci hikayelerime bakmadıysanız cidden çok şey kaybedersiniz.
İyi eğlenceler...
🌟 Yıldızlara dokunmak bu kadar zor olmamalı... 🌟

Saat 03.15 günler sonra 3 saat uyuyabilmiştim.
Bu bana iyi gelmişti. Gözlerim hala şiş, dudaklarım morarmıştı. Ama gene de iyi hissediyordum.

Yani 3 ay önce ailesinin tüm üyelerini bir trafik kazasında kaybetmiş birine göre demek istedim.

Ben Rose 23 yaşındayım. Yale Üniversitesi Yazılım Mühendisliği Fakültesi son sınıf öğrencisiyim. Güney Koreliyim. Seul'de doğdum, 6 yaşıma kadar Seul'de yaşadım. 7 yaşımda babamı Çin büyükelçiliğine atadılar. E biz de onunla beraber Çin'e taşındık. 12 yaşıma kadar Çin'de kaldıktan sonra babamın gene tayini çıktı ve Fransa'ya  gittik.

3 yıl orada kaldıktan sonra babamı Japonya Büyükelçiliğine atadılar. Dediğim gibi babam Korenin  Büyükelçilerinden biriydi. İşine sadık başarılı biriydi. Annem ise İngiltere asıllı bir Koreliydi. Kendisi İtalya, Fransa, İngiltere, Amerika ve Kore'de tanınan ünlü bir moda tasarımcısı.

Ben 11 yaşımdayken kardeşim dünyaya geldi. Babam ile annem sürekli kavga ederlerdi. Annem daha modernken babam biraz daha gelenekselciydi. Bu yüzden kardeşim ile benim aramda 11 yaş vardı.

16 yaşımdayken annem ile babam boşandılar. Babam Japonya'ya tayin istediğinde annem onunla gitmem gerektiğini oranın dil ve kültürünü de öğrenip öyle yetişmemi istedi. Bu yüzden ben de babamla Japonya'ya gittim.

19 yaşıma kadar orada öğrenim gördüm.
Babamı orada daha çok tanıdım. Yıllar geçtikçe sanki daha da sinirli birine dönüşüyordu. Orada annemin neden boşanmak istediğini gerçekten anlayabilmiştim.

19 yaşımda Yale Üniversitesi Yazılım Mühendisliği'ni kazandım. Bu sırada kardeşim de annemle Fransa'da kalıyordu.

Yaklaşık 3,5 yıl Yale'de eğitim görüyorum. Burada mükemmel anılarım, çok yakın arkadaşlıklarım oldu. Zaten bütün üniversitelilerin hayalidir New York gibi uyumayan bir şehirde, Yale gibi tarih kokan ve başarının aktığı  bir okulda okumak. Elbette ailemin parası olmasaydı burada okumam çok zor olurdu ama ben de az çalışmadım buralara gelebilmek için. Üniversite hayatım boyunca da hep başarılı olmuşumdur. 2. Ve 3. Sınıflarda bölümümü birinciliklerle bitirmiştim.

Ama şimdi bütün bunlar bana değersiz geliyordu. Çünkü artık arkamda beni destekleyecek, bana sevgisini verebilecek bir ailem yoktu...

Kore'de geçen sene başkanlık seçimleri oldu. Ve bu seçimde yıllardır iktidarda kalan parti yerini yıllardır muhalif olan partiye devretti. Yaklaşık 1 yıl boyunca başkan yardımcısı ve birkaç bakan ile babam arasında ciddi sürtüşmeler oldu. Babamı yerinden etmek için denemedikleri katakulli kalmadı. Babam da çok zorlandı ama son 1 aydır sessiz sakin duruyorlardı.

Bir gün babam ile annem doğum günümü kutlamak için sözleşmişler ve babam Japonya'dan annem ile kardeşim de Fransa'dan gelmek üzere New Heaven uçağına binmişler. İndiklerinde babama özel araba göndermişler benim evime ulaşabilmek için.

Ama ağır bir trafik kazası -sebep arabanın kontrol dışı hızlanması ve frenin tutmaması sonucu köprüde karşıdaki tır ile çarpışmaları sonucu nehre uçmaları- sonucu doğum günümden önceki gece saat 3.30'da geçirmişler.

Ve ben bunu haberlerden ve ardından beni arayan FBI'dan öğrenmiştim. Hemen Teşkilata götürdüler beni. Önce sakinleştirmeye çalıştılar çünkü şoka girmiştim, çıldırıyordum. Sakinleşince ifademi aldılar. İfademde şüphelerimin olduğunu babamla yaşanan sürtüşmeleri anlattım ve devreye  CIA girdi çünkü bu uluslararası bir konuydu. 3 aydır o mahkeme senin bu mahkeme benim, Kore-KCIA (Kore İstihbarat merkez üssü)-Japonya- New York- Virginia CIA (merkez üssü) sürekli hareket halindeydim.